Alle inzendingen over licht van de wereld

duindoornbes gloeit geel in de laatste stralen licht geurt de wereld rond…

Waarom zou de zon schijnen als de dikke donkere stofwolken van de niet aflatende bombardementen toch blijvend het zicht ontnemen van het licht van de wereld; DE ZON…

Als de bladeren vallen op de grond vult schemering mijn hart wordt het eerder donker dan licht kleurt mijn wereld lichtelijk zwart?…

in een trilling van licht blinkt de wereld zijn winterse schijn laat klaagzangen zwijgen verzinken in stilte kerst zal ingetogen zijn…

in het licht van de wereld Zal er vrede zijn…

en als ik overlijd, sluit dan eerst mijn ogen voor het licht van de wereld en kijk daarna dan eventjes voorzichtig in mijn mond want alles wat jij graag nog had willen horen maar ik niet durfde te zeggen, ligt op het puntje van mijn tong…

Lucy brengt het Licht in de wereld; in mijn verdrietige wereld. Het is niet alleen de betekenis van haar naam, maar ook alles wat ze al jaren doet, voor me. Keer op keer schenkt zij mij nieuw leven en zal ik, uw nichtje, doorgeven wat u mij hebt geleerd... zal ik u kennen, telkens weer lieve tante Lucy: dank je wel! Voor altijd.…

Deze wereld Wordt langzaam donker Het licht van tolerantie Gaat geleidelijk aan uit Steeds vaker neemt geweld De plek van het licht in Deze wereld Wordt langzaam besmet Met een virus dat terreur heet Het sluipt als een roofdier Dat hongerend jagende is Op zoek naar een prooi Deze wereld Wordt langzaam gedood Als wij niets doen Tegen…

Vergeet de groente vergeet het vergeten vergeet de vergankelijkheid eet wat je ziet weet wat je vergeet vergeet wat je ziet op de wandeling vergeet het licht op de wereld niet eet het licht drink het als wijn tot het stroomt door je bloedsomloop tot al het vergeten weten je uit de vingers bloeit. ---------------------- uit: 'Ontij',…

Slaap niet te vatten door ziekte gesloopt Licht van de wereld en geld niet gegund Genadeloos sloegen draken mij neder Eigenzinnige mensen komen weder Al zou het dan slechts zijn voor zoete wraak Mijn pen genade- loos en altijd raak Vermoord, door hun meedogenloos geweten Met persoonlijkheid, dubbel gespleten...…

Helemaal alleen In het donker van de nacht Rillingen kruipen langs m’n rug Alsof er iets op me wacht Het licht van de wereld Het lijkt vergaan Alleen boze tongen van vuur Schijnen te bestaan De stilte van mijn angst Valt samen met kreten uit de duisternis Mijn hart hoopt alleen Dat het licht weer snel terug is…

Een waas van blauwe lichten vult de wereld om mij heen zoveel geluiden, zoveel gezichten en nergens ben jij Het blauwe licht blakerd zwart het aardse is niet meer aards mijn hart brokkelt langzaam af en nergens ben jij Nog een paar seconden nog even voor ik ga ik wil je zien en ik wil je voelen maar nergens ben jij Plots voel ik…

De hanen riepen het licht over de wereld uit, toen het doofde in een aangezicht donker van aarde en kruit. De hanen weten niet hoe rood de morgen is, die hun eeuwen oud lied krijst door de duisternis. De hanen melden de dag. Geen die het hoort op de dode hoeve, zinverloren woord in wereld droeve geen die het verstaat.…

vrijheid Naar realiteit Naar haar Laat me eruit Uit de twijfel Laat me vrij Terug naar de wereld vol schimmen Of raak me met je licht Dat de wereld zichtbaar wordt Begrijpbaar Mooi Laat me eruit…

het was onaards de plaats waar ik jouw voeten waste er was alleen een lichte plek de wereld heel ver weg er golfde zee in een mildheid zonder overheersend kuiven zij bloeide blauw op het witte strand van schelpend zand een zilte zon scheen magisch licht mystiek weerkaatste in je blik wij voelden de nabijheid van het paradijs…

op afstand beklijft de tijd een droom die toekomst heeft een duldzaam wakende ster straalt hoop en licht, schenkt verborgen werelden leven, loutert de ziel tot bestaan.…

de lucht verft mijn verbeelding, verdraait de wereld op mijn gezicht, doet het einde vragen waar mijn twijfels ooit begonnen het blauw glijdt volmaakt doorheen de wering van mijn sterven, doet elke seconde vertragen waar mijn tranen ooit ontsprongen ketens drijven zwaar aan mijn gestrande voeten, doen lucht en licht verzanden, een wereld…

op De wereld waaraan ik Mijzelf verloren had…

ik zag je dromen in de tekeningen die je maakte op school het springen van je zo gedachtenloos je pasjes licht frivool de wereld om je heen liet je alleen, speelde zogenaamd niet mee je had je handen vol aan jaren zonder diepte, verdiende liefde als goedkeurend woord je dacht jezelf verloren dat niemand je zou horen maar je…

En oog ziet diep in anders oog Al werelds bonte wisselingen Vergaan in wijde lichte kringen, Zonder dat iets ter ziel bewoog. O, dit verzekerde gewin Kan nimmermeer ten einde spoeden. Het breidt zich uit, gelijk de vloeden Van licht nemen de wereld in.…

Het kleine oog gericht door het kleine venster in het licht van de wereld de kleine caleidoscoop, kleurt de aarde met één oog, telt de multiculturele regenboog, abstracte stukjes land en culturen afgewogen, verkleuren vorm en plaats, beweging door een simpele handomdraai, en een voortschrijdende tijd, om de carrousel te verfraaien, intuïtief…

van de wereld bij het vrouwbeeld voor jouw ogen zal ik wachten voor adem met gelijkmoedigheid maar zie, weet ik maar hoe jouw charmeglimlach glimlacht als echt, en niet vreemd wanneer laat jij mij binnen vrijmoedig morgen, middag, avond meer gepast aan het uur zo dierbaar…

, die de wereld heeft aanschouwd, ontkleedt van aangeleerde verplichtingen maar voor elke beeltenis een reden is.…

wordt de wereld alsmaar minder groot Ik zweef nu naar levend zonder gezicht op weg naar de diepste stilte der dood Rondom mij heerst deze stilte van God woorden zijn te overbodig God is groot Achter mij glijdt zacht de deur in ‘t slot ik heradem vredig, in de stilte der dood…

Soms kunnen je dagen zo in en in zwart zijn; verlang je intens naar de dagen van licht. Kan de wereld rondom je zo koud en zo hard zijn; lijken de deuren naar beter zo pertinent dicht. Ineens blijken er vrienden niet meer de mensen te zijn die je kent uit de tijd van weleer.…

Een aanklacht: waarom droeg je zoveel licht in deze wereld van stenen? Jouw open palm—een wond in ons verraad. Wij, die herfst noemen wat moord heet. Rust zacht? Nee—brand voort, tuinier, met zon in je haar als vlammen aan onze schuld. Je stapjes—messcherp in ons vlees geëtst.…

Het onweer vuurt met licht. Een bliksemschicht volgt in zijn kielzog. Er kwaakt geen kikker meer. Onbarmhartig stort het ontij op de wereld neer. Het lijkt wel of het heelal zijn gal heeft uitgebraakt. Het heeft ook mij geraakt en ontwapende mijn verweer. Dan wordt het licht. Maar mijn wereld is ontwricht. Ik zie het wad. Ik zie de vaart.…

Met wat zich allemaal voordoet--- In de wereld De zon hoog aan de horizon De maan die stilaan tevoorschijn komt De sterren die zich laten zien De vogels hoog in de bomen Ik hoop en hoop--- Dat alles beschermd zal blijven En dat de mens beseft--- Met wat hij allemaal heeft En niet zijn ogen sluit.…

In Licht is Waarheid. In Waarheid is Wijsheid. In Wijsheid is Licht.…

“Ik ben het licht der wereld”, zegt Jezus “Wie mij volgt, zal in het licht leven En zich nooit meer in het duister begeven”. Wat een troost om dit te mogen weten Dat Jezus het licht voor ons wil zijn In alle blijdschap, maar ook in pijn.…