Alle inzendingen over mezen

Het is een rijzen vederlicht het zijn mussen mezen op het ranke beven van de twijgen het is een wuiven weven mussen mezen op de bamboe het is een huiveren in de wind…

" Twee, die wetten weten, delen ‘t heltegoed: eten en vergeten mense en meze moet! ------------------------------- uit: Rijmsnoer (1897)…

ik zie de mezen aan de bollen hangen dan de een dan de ander en enkelen blijven geduldig aan de kant wachten vol verlangen zij zijn de laatsten in de pikorde en houden het bij wensen en hoopvolle gedachten want zij weten we zullen nooit de eersten worden en kunnen slechts wachten op onze kansen ach in wezen zijn het net mensen die mezen…

Twee mezen vlogen binnen. Paniek. En dan rust. Eentje op Het Vaticaan. De ander op van Dale.…

Mijn tuin een stille winteraquarel waarin de zilverspar zich koning waant der bomen nu maagd’lijk witte sneeuw op hem is neergekomen en mezen bij hem schuilen voor de koude hel.…

En heel even, heel even lijkt het net alsof ook zij niks weet van mezen en hun nesten. En ondertussen, op de grond, door dit alles ongestoord, de rups, zijn weg, zijn spoor.…

Mezen, mussen, vinken snel, zwellen knoppen, elzenpel.…

in de oude tuin werd ik begraven naast bitterkruid en refreinen keurig op een rij als hoopjes op het gras het gazon weer netjes bijgewerkt zonder zwarte gaten ik wilde niet zingen of mezelf tot vreemde nemen toen een rots viel op mij met wie had ik anders nog kunnen spreken…

De mezen schoten alle kanten uit. 'Onder ons gaapt de afgrond van het absolute niets', las ik verder in Harari. 'Nee hoor', zei ik tot mezelf. Mijn vrouw riep me naar binnen voor een of andere keukenklus. 'Drie koolmezen op de rand van de waterschaal', mompelde ik, terwijl ik ijverig uien sneed.…

Steeds meer mussen en mezen lijken vegetarisch te wezen. Wormen gaan dr niet meer in, en in vliegen hebben ze geen zin. Ze hangen en hoppen maar wat rond in mijn tuin, krijsen hun bestelling fruit en brood, donkerbruin.…

buiten mijn raam op het terras zie ik het vogelfeestje van mussen, mezen vinken en éen roodborst ze hangen in wiebelslingers pikken zaden en vet uit groen omhulde bolletjes als het echt gaat vriezen smeer ik pindakaas op mijn plataan…

Er bloeien veel sneeuwklokjes de waterwilg zet katjes uilenballen onder de conifeer De krokussen zijn uitgepikt door de reeds baltsende mezen die hoge pootjes sexy vinden Vlaamse gaaien schreeuwen de zangvogels stuiven uiteen het is oorlog in de tuin -------------------------------------------------- uit: 'Ommekeer' (in Verzamelde…

vogelsporen schreven stilte in de sneeuw ik was haar uit het oog verloren door de drukte om me heen uitgelaten waren mezen bezig met hun spel van tak tot tak en namen zo mijn stilte fluitend op de hak ik zag hun kleuren buitelen het duikelen in levenslust dat bracht de rust terug die ik zo nodig had…

Ze hoeven nimmer goud of drugs te kopen Geen wapens, spiegels, iPhone SE 2 Noch tongpiercing of ei van Fabergé Geen bankaccount ging ooit voor mezen open Zij volgen zingend hun natuur, meer niet Hoe klinkt ook weer óns echte eigen lied?…

Geef dit gevoel een stoel Vraag het aan tafel Laat het spreken of zwijgen Of geef het pen en papier Kijk samen door het raam Naar de mezen en het zwartkopje En heb je de specht al gezien? Heb je gezien hoe gedreven? Laat het bestaan Laat het blijven Tot het uit eigen beweging In volkomen vrede Weg zal gaan…

Zij vliegen aan in rechte lijn, en komen steeds voorbij, momenten van gelukkig zijn, de Mussen en de Mezen, blij. De hoge hemel is hun tot kooi, zijn zij zo frank en vrij, komen als ik het voedsel gooi, elke dag opnieuw… naar mij.…

Mos en takjes vallen op de aarde Ogen turen angstig in het groen Geur bevestigt wat zij zien De dag ervoor vlogen ze uit – je broertjes en je zusjes, negen of tien; hun bedelroep niet ver Maar één bleef er achter, het tiende of elfde. Een hand, mijn hand tilt je voorzichtig op Met mos en takjes dek ik je toe, prevel iets wat mens…

Zes mezen komen eten, allemaal tesaam. Op en neer, en heen en weer, kom en ga soms ondersteboven doen ze elkander na. 't Is één groot feest, en ik geniet het meest. Dan in één roetsj... naar de overkant. Naar Rikus: “Kom jongens, hij heeft pindakaas, zo lekker!” Ik kijk het lachend aan.…

De mezen driftig trillend, jubelend in hun liefdeslied zijn nog kleiner een handvol lucht meer is het niet. Vol met leven, uitbundig, genietend van de zon. Op en neer en heen en weer. Tuimelend om en om. Ik zie dit wonder. Denk aan het leven: een nevel die verschijnt en zomaar weer verdwijnt. Even stilstaan, geniet.…

rond knotwilgen weegt het morgenlicht zwaarder zich verzamelend in twijgen hijgt wat wind morgenkinderen huilen doelloos rond mijn eigen kind -zo lijkt het, immer duurt de dag ik mag, ik weet het, zonnig wezen tussen nu en avond uur binnen het gezang van mezen ligt de partituur van haar verborgen lente zij bevat het eminente van een…

als het groen uit winterslaap ontwaakt geluid de stilte overstemt het licht de avond intrede doet nog door voorjaars kou beklemd lente trekt de mensen voort in buiten zijn en bezig wezen de stilte van de buurt verstoord door zagende mannen en zingende mezen geen seizoen zo fijn om aan te beginnen als lente met al zijn pril geluk alles…

Het is het zacht en blij gekweel Van mezen en van vinken, Die even soms uit vrijer keel Een voller slag doen klinken. Ze zeggen, dat het zomeren zal, Reeds zwellen alle knoppen, De elzenkatjes bengelen al Naast de oude elzenproppen. ----------------------------------- uit: Laatste verzen (1922)…

De mezen zijn er ook, en ik verwonder mij, de drift in zo’n klein beestje, zij vliegen af en aan, zo vrolijk en zo blij. De jongen zijn al uit, ze kunnen heel wat aan. Veel wormpjes en veel vliegjes, hun ouders dragen ze steeds aan. Het kooitje aan de muur is hun behuizing.…

De mezen vliegen in het kooitje aan de muur, om de beurt, het zijn er vier. Hoe moet dat straks, in die behuizing? Maar ze hebben veel plezier. Ik denk, ze lossen het wel op. Want er is tijd genoeg. Als straks het blad weer komt, bouwen ze weer volop.…

Mezen buitelen dor de lucht of pikken pinda's van een snoer. Mensen stampen aarde uit het profiel van hun schoenzolen om op de parkeerplaats achter te laten. ------------------------------ uit: 'Na de vlakte', 2008.…

Proporties Groots is de wereld, zonder vergelijk In het heelal krioelen sterspiralen waarin je tijdloos glorieus kunt dwalen Wij zweven rond in 't ruime hemelrijk Hier in de winter, plaatselijke tijd op onze schaal van mensen, merels, mezen een miniscule cel van 't wereldwezen weerklinkt de echo van oneindigheid In poezie, het hemelstormend…

Prachtige bloesem aan bomen en struiken waar genot als ik dit aanschouw hyacinten die ontluiken mezen vlijtig in hun nestenbouw. Koning Winter heeft zijn charme mits gehuld in een donzig kleed blijf ik stil de Lente omarmen tijdens donkere dagen die ik liever vergeet.…

In de winterse Sprookjestuin gaan mussen mezen en merels op zoek naar hun daagse maaltijd pikken verloren kruimels op rondom de eethuizen vinden ook tussen struiken een vogelhuisje waarin en waaromheen smakelijke granen en nootjes lokken de stemmen van kabouters in het Paddenstoelendorp en elfen uit grotten vol toonkunst en kleurige…

verfomfaaid zoekt een fragiele putter mistroostig het onvolgroeide bladerdek de mezen maken misbaar tractoren grommen onzichtbaar in de zwarte buik van de boerderij waar op het achtererf de mest overduidelijk aanwezig is tien scharreleieren voor 75 eurocent zelfbediening vanuit een met golfplaat bedekte kist de natte zwartwitte kat zoekt…

we dragen lente in ons haar met ongebonden linten strengen spelen met de wind en mixen blonde tinten enkele ontsnapte lokken dansen vrolijk de lambada decoratief geëscorteerd door speels dwarrelende mimosa ons gekwetter wordt begeleid door getjilp van verschrikte mezen die verontwaardigd over ons kabaal nog harder aan hun nesten pezen…