windvangers
.
rond knotwilgen
weegt het morgenlicht zwaarder
zich verzamelend in twijgen hijgt wat wind
morgenkinderen huilen doelloos
rond mijn eigen kind -zo lijkt het, immer duurt de dag
ik mag, ik weet het, zonnig wezen
tussen nu en avond uur
binnen het gezang van mezen
ligt de partituur
van haar verborgen lente
zij bevat het eminente van een lange
levensduur
.
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 12 april 2011
Geplaatst in de categorie: emoties