Alle inzendingen over mijne

weg, niet wetend wat me beweegt, roerselen die zij raken, watergeluiden steeds met andere smaken, kraken de spanen die ik ontbeer, mijn schip schuurt het land, drooggevallen in profetieën, overvloed vlotgetrokken van de wanen en hun klippen, geduld spreekt uit murmelende lippen, als melodieën van hun zinnen, spreken taal maar niet de mijne…

Er zwerven nog veel mijnen in de zee, een souvenir uit barre, zwarte dagen waarop vijf mijnenvegers vlijtig jagen. De Belgische marine doet ook mee. Ik hoop dat ze ditmaal betrouwbaar zijn en het verschil zien tussen mijn en dijn.…

Geborene in de morgen, Gestorvene in de nacht, Uw dood slechts heeft ons zorgen, Uw leven heil gebracht. Ach, slechts een viertal jaren Waart gij in ons bezit; Zo wij gelukkig waren, Lief kind, gij maakte ons dit. Slechts tweemaal, beste jongen, Hebt ge in uw kort bestaan Tot schreien mij gedwongen, Liet ik om u een traan. Als d’ eerste…

Aan het golfgeruis huwt 't Westewindje, dat luwt, Zijn klaag'lijk, melodisch gefluister, En de scheem'ring slechts rest, Nu de zon daalde in 't west, Een poos nog - en de aard ligt in 't duister. En geen stem meer in 't rond, Die nog leven verkondt. 't Is stil in het woud, in de weide, En onzichtbaar, maar zacht Daalt een weldoende…

Och, mijn geleerde boeken, Trezoren onzer taal, Geef me oorlof, dat ik buiten Eens eind'lijk ademhaal. Die taal- en spellingskwesties Zijn nuttig ja en fraai, Maar 'k word daarvan ten leste Zo akelig suf en saai. Geef me oorlof, - och, daar buiten Wenkt mij de zonneschijn. 'k Moet, waar de vog'len fluiten En lui en ledig zijn.…

0 durige eredienst van kleine plichten Gepleegd naar 't levend voorschrift van de drang Van mijn verlangend hart, waar dag niet lang Nacht veel te kort voor valt, kon 'k in 't verrichten Op dat denkbeeldig altaar, waar als lichten Uwe ogen zijn, mijn zielsnood stijgt als zang Van al onzichtbre koren en uw wang En heilge slaap veel…

Hard als steen en sterk Uit diepe gewelven Stof en gruis van het zware werk Eeuwig rots delven Donker en koud is zijn bestaan Van aarde is hij een slaaf Met pikhouweel gehard van het slaan Een zware opgaaf Altijd op zoek naar glans Gesleten steen Een ritmische dans Al slaand om zich heen Wilskracht is hem niet vreemd Waar is de zon…

Chinees en zijdezacht zijn huid, zijn donkere ogen zo betoverend, zijn stem is intens bedwelmend, niets hoeft hij te doen, mijn minnaar bestaat hier en nu, zijn geur verwart me heftig, bedwelmt me, hij versnelt de slagen van mijn onstuimig hart, ik streel zijn zachte huid, ik kus, gek van verlangen, zijn zachte mond, ja, gek word…

diep vervlochten zit jij in mij nooit zal iemand dat plekje innemen daar woon jij lief, mijn grote lief verloofd, om onze liefde te bevestigen voor de hele wereld al wisten wij, dat wij voorbestemd waren tot plots het licht doofde ons moment gestolen werd moest ik je loslaten veel te jong mijn hart versplintert mijn rots lief mijn…

“als het regent in mijn ziel dan voel ik me zo eenzaam. als het pijn doet diep in mijn hart dan wil ik dat je hier bent.” slaapdronken word ik wakker in de zetel, strompel dan voorzichtig naar de slaapplaats, waar ik dan iedere keer geconfronteerd word met een koude kamer en een kil leeg bed. gedachtes aan jou die komen spontaan telkenmale…

In het duister van de lange mijngang klinkt luid geklop en geschuif helle lampen van de werkers gaan heftig op en neer hitsige vuurvliegjes in de drukke tropennacht van het dichte oerwoud zweven bij hun liefdesleven duiken en draaien om elkaar verspreiden zich tenslotte om even stil te bekomen.…

Ze zijn daar goed in, in mijn familie Krediet oude koeien uit de sloot halen, verhalen vooral dooie koeien uit dooie sloten en niet alleen over personen: familie etc maar ook goederen, spullen, ditjes en datjes zoals het horloge uit de erfenis van mijn vader ja, ja, ik was het lievelingetje van hem stond als enige vermeld in zijn testament…

Jouw tong tegen de mijne raakte mij... en jouw lichaam op het mijne bewoog mij... maar jouw ogen in de mijne bevredigde mij.....…

De lippen Zo zacht en lief Voor eeuwig de mijne De ogen Zo mooi en zacht Voor eeuwig de mijne De handen Zo lang en teder Voor eeuwig de mijne…

gedachten door mijn hoofd laten gaan vast houden niet omkijken diep in zijn ogen de laatste kus zal de eerste zijn loslaten om lief te hebben laat jou laatste kus de mijne zijn…

Mijne moedertaal, mijne moedertaal, Wie of haar ook kleinere, Min ik als mijn vaderland, Sta ik voor met hand en tand! O mijn Neerlands, ja mijn Neerlands, Dat houd ik steeds in ere! Mijne moedertaal, mijne moedertaal, Wat andre komt daarnevens!…

Mijne moedertaal, mijne moedertaal. Wat andre komt daarnevens! zwaardgekletter, klokkenklank, snarenspel en minnezang o mijn Neerlands, ja mijn Neerlands dat alles zijt gij tevens! Mijne moedertaal is de schoonste taal. En zou ze 't ook niet wezen, haar verkiezen zou ik nog, want ze is de mijne toch!…

De stappen gezet door velen zijn dus echt de mijne niet, mijn stappen naast die van jou zijn degene die ik zie. Omkopen hoef ik je niet en al zijn jouw stappen de mijne niet, dat wat ik het liefste zie, is jouw stappen naast de mijne.…

'k Heb dan met mijn stramme voet, Eindlijk uit d’onstuime vloed, Hollands vaste wal betreden! 'k Heb mijn kromgesloofde leden Op zijn bodem uitgestrekt; 'k Heb hem met mijn lijf bedekt; 'k Heb hem met mijn arm omvademd; 'k Heb zijn lucht weer ingeademd; 'k Heb zijn hemel weergezien, God geprezen op mijn kniên, Al de doorgestane smarte…

Uw woord is mijn kracht, omdat het mijne het uwe is. Vrees niet. Uw woord is zonder kracht, omdat het uwe het mijne niet is.…

En vooral de mijne. Terwijl ze allemaal mooi zijn En even kwetsbaar Huil ik het meest bij het Uiteenspatten van de mijne.…

Jouw wereld is niet de mijne maar soms kruisen ze elkaar. Je warme huid even tegen de mijne en in een glimlach vinden we dan elkaar…

Als wij, op de weg des levens, Aan de kant van 't stille water, In een koele schaduw rusten; Als de lieve zuidewindjes, Dart'lend, door mijn lokken, spelen, En der bloemen frisse geuren, Door de zuiv're lucht verspreïen; Dan gevoel ik al de wellust, Die Natuur mij doet genieten; Maar, hoe groot, hoe onuitsprekelijk, Wordt die wellust, lieve…

Uw ziel verstaat de mijne, En de zucht, waarvan ik kwijne, (Wie haar ooit miskennen moog') Is geheiligd in uw oog! Meer nog! Dierbre! Wij zijn één! Aan de weerhelft van mijn leven Is mijn zucht niet vreemd gebleven! Ze is ons beiden thans gemeen!…

Het is mijn leven dat ik met je delen wil waag met mij de vrije val die liefde heet Waar ik rozen voor je pluk als we het smalle pad betreden en mijn hand naar je uitstrek als je weg zou glijden Maar vraag me niet mijn vleugels te vergeten het is míjn leven dat ik vliegen moet…

Zielloos staat gij, levenloos, Zonder klem of zwier, Zangen, uit mijn hart geweld! Op het koud papier. Neen, van 't uitgestroomd gevoel Vonkt in u geen sprank: Zielloos zijt gij, levenloos, Noten zonder klank! 'k Heb de borst met u geroerd En het hart gekneed, Maar mijn adem was de ziel, Die u leven deed. 'k Schiep met klem en kracht…

in februari 1861 Dankt allen God en weest verblijd, Omdat gij Nederlanders zijt! Die naam, die Eer, die Zegen Hebt gij van Hem verkregen. Die Naam, bekend van Noord tot Zuid, Schiet als een star zijn stralen uit, En licht, wat wende of kere, U voor op 't pad der ere. Die Eer, het erfdeel van uw bloed, Verheft uw hoofd, verhoogt…

Wie ijvrig werkt, om voor zijn huisgezin te waken, Zijn tijd en vlijt besteedt, opdat het blijve in stand, Kan echter altoos zich niet leggen aan de band, Maar mag ook delen in onzondige vermaken. 'k Zal, voor een korte tijd, dan al mijn arbeid staken. 'k Haak om van honk te zijn; straks steken wij van land. Kunstbroeders! zijt gegroet…

Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht, zilveren-zacht, de half ontloken maan, bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, wier bleke bladen aan de kim vergaan; zo zag ik eens, in wonderzoet genucht, uw half verhulde beeltnis voor mij staan,- dan, met een zachte glimlach en een zucht, voor mijn verwonderde oogen ondergaan. Ik…

De een die ik begeer Zal nooit meer de mijne zijn…