Alle inzendingen over onvruchtbaar

lekkend langs mijn gewonde bast zoekt water vaste grond in aarde waar zaad verholen wacht op kiem verwekkend baren doch gezichtsvelden wilde bloemen wiegend in diepe dalen verwelken onder het wolkenwier van mijn vruchteloos verlangen want in mij vergroeit de levensader langs schier verweerde ribben en onbezwangerde schoot bloeiend rood…

uit het niets strooi je zand in mijn ogen onheilspellend niet minder pijnlijk werp je barricades op waarachter je veilig toekijkt, was je jouw handen in onschuld om jezelf van iedere blaam te zuiveren, veranderen korrels ineens in wijsheid daar jij uit de leer citeert die niet de mijne is blijkt het geheel gestoeld op drijfzand…

Zonder een vrouw is een man altijd onvruchtbaar.…

Je bent niet Onvruchtbaar gebleken Jouw komst Heeft pijn gezaaid En verdriet Geboren doen worden…

Een kindje krijgen is onze grootste wens Een kindje krijgen dat wil toch ieder mens Een kindje krijgen misschien is het ons niet gegund Een kindje krijgen het had toch gewoon wel gekund Een kindje krijgen is nu niet meer aan de orde Een kindje NIET kunnen krijgen we wisten niet wat we hoorden…

Elke keer weer die vraag en die horen we niet graag Waar blijven de kinderen wat kan jullie nu hinderen Nou het gaat gewoon niet dat doet ons veel verdriet We zijn al 2 jaar bezig niet een beetje, maar hevig Ziekenhuis in, ziekenhuis uit maar het helpt geen fluit Wij zijn beide in goede staat maar waarom het dan niet goed gaat is onze grote…

waar woorden schuren verschralen relaties tot onvruchtbare grond [senryu] foto: Martien Montanus…

soms lijkt de aarde onvruchtbaar het leven dor en zinloos kijk dan even dieper een bloem wacht op de blos van kleurrijk bloeien…

“Ik ben onvruchtbaar en daar zit ik mee Oh Benedictus, bijna ben ik non U helpt ons toch ook af van Parkinson? Toe schenk mij alstublieft een kind of twee Dat u straks zalig bent, wens ik u toe Hoogachtend, M. Martin (voorheen Dutroux)”…

In de verte zag ik jou, plots dichterbij stilzwijgend gebroken rede onvruchtbare oase de luchtspiegeling voorbij..…

Schermend achter de muizenissen die ons leven verstoren is het nieuws telkens weer de handicap in mijn ogen recessies, bonussen en weglopende bestuurders, dit zijn onvruchtbare gronden waar de goeie wil nooit geteeld zal worden dit Nederland lijkt een cactus paradijs op een eens zo vruchtbare bodem…

Haar eigen schoonheid is zij zich vaag bewust maar zij staat vast voor hem De vreugde van het moederschap - het diepst gevoeld door een onvruchtbare vrouw Heimwee dringt door tot het hart en verschrijnt tot zielenpijn als het thuisland onbereikbaar is De woorden van haat verwoed geschreven verhullen niet hun bron - liefde…

Als onvruchtbaar baar ik woorden Die niet bloeien en niet rijmen Niet klinken als de akkoorden Die leven van het eigen bestaan Ik val in herhaling en kuil En klauter dieper onvoldaan Tot ik hele zinnen huil Verdwaal in lettergrepen van zand Ze waaien weg en spoelen aan Maar zelfs niet naar een kant Zelfs niet aan een enkel strand…

zo zal het zijn als zij verlaten en onvruchtbaar gezeten aan het raam de uren tot dagen de kamers tot huizen verzinnen en tussen hen een stilte die een hoofd vol dromen nog verbergt, een stilte die de keel dichtsnoert en ten slotte een stilte vanzelfsprekend reeds, onoverkomelijk als tussen heel oude bergen ---------------------------…

Nee, geen aarde en gras op onze graven of een hand die bloemen legt, beton zal het zijn, stilte van een urn, kilte van onvruchtbaarheid rond stof en botten ons zwijgen stijgt boven raketten gesis uit, als toestemming zingt boventoon wij, van eigen toekomst moordenaars kyrie eleison, kyrie eleison…

Onder de jachtige wolken sprong de wind voorbij, een roofdier zonder hol, koud en onvruchtbaar uit het noorden, het verborg haar aangezicht gevoed door beide borsten, het vroeg de tol in winterlicht, een herinnering die binnendrijft alsof er geen hoop meer was op een schuilplaats voor geluk, de onrust jagend in een wolvenpak door…

ik pluk geen bloemen meer om weg te geven ook zij willen bloeien en leven ik neem je mee naar de plaats waar zij groeien zacht door alle seizoenen vloeien zij openen en wiegen op de wind die wij voelen kleuren in warme zon vertellen in vruchten hoe generaties vluchten voor noodweer en onvruchtbare grond zij overleven en willen…

Alleen uit onvruchtbare aarde, kiemt een donker zaad en baart een bitter kwaad, een verraad aan onszelf, en schaadt de afkomst van z’n schepper, onkruid verteld in woord en overdaad van een duister hart en maskeert het verval, om het hoofd te bieden aan al het geweld van orkanen, klemt zich vast aan het wezen van de innerlijke smart, dan herleeft…

Ik ben onvruchtbaar als de maan, ik hap naar lucht en knars mijn tanden. In mijn wezen ligt een gapend gat, uiteengereten door desillusie en lot; een leegte die zwarter is dan zwart en mijn weerloos levenslicht pot.…

naar suikerspinnenbos fluweelwolken schaduwen over de gelokte haren van de geknielde vrouw een gebroken vleugel trilt het schors tekent groen afzonderlijke gezichten bereiken de grond waar boomverlatende takken zoeken naar werkelijkheid de dwaas de romanticus ontrouw verliest zich in brandend verlangen de ander bidt tot één G in een onvruchtbaar…

laat er geen wrevel zijn, bewaar mijn mond voor de jaloerse smaad en het armzalige gepraat van de onvruchtbaarheid. laat mij dankbaar zijn voor ieder lied! en doof de herinnering niet aan de drie gouden zuilen, als het lot mij versmeten heeft en mij vervuilen laat als een vod.…

laat er geen wrevel zijn, bewaar mijn mond voor de jaloerse smaad en het armzalige gepraat van de onvruchtbaarheid. laat mij dankbaar zijn voor ieder lied! en doof de herinnering niet aan de drie gouden zuilen als het lot mij versmeten heeft en mij vervuilen laat als een vod.…

De zwachtels van de dood omsluiten vaak het leven: de tranen om de moederschoot onvruchtbaar steeds gebleven; de armoe van de woorden die het diepste niet ontsluiten, de vriendschap die niet bloeien kan want tederheid blijft buiten.…

kom en volg me zeg niet dat je blijft waar ieder het hoofd afwendt van eigen onvruchtbaarheid het vals gefluister kruipt immers over barre grond om de zwakste wind te vertrappen beneden, waar ramen uit het licht gezogen worden en alle manen verdwijnen rond het najaar kom en laat je ontroeren door het stilzwijgende of door witte…

Zo gaat de tijd, onvruchtbaar en verloren: 't verwordende kan evenmin vertolken wat het zijn zal als wat het is geweest.…

" Mijn voetstappen dolen in het rond op onvruchtbare grond en de zon houdt zich schuil achter donkere wolken. Alles ontstaat uit zichzelf wanneer wij zingen van liefde en bloemen Stem vol melancholie Hij haalt de ragebol door spinnenwebben van de taal.…

Koud en onvruchtbaar als de polen wordt mijn glazen aardbol gevuld met winterlicht, in de draaiende bewegingen van de mooiste wensen ontkiemt het noorderlicht.…

ik had gehoopt dat ik kon genezen maar het is geen goede dag vandaag om de dwangbuis uit mijn woorden te rukken als mijn doodskleed nog steeds de muren schildert met luide koningen die wild de maagden begeren in een land waar ik nooit zal komen, zelfs niet met de papiersnippers van mijn testament die onvruchtbaar over eeuwige rust liegen…

Koud en onvruchtbaar als de polen, de glazen bol gevuld met winterlicht, in een draaiend beweging van een kleine hand ontkiemt het noorderlicht, wolken sneeuw die behoedzaam binnendrijven, hoe hard ik ook zal draaien, het zijn souvenirs van herinneringen, die opspringen en wil bedekken aan de binnenzijde van deze minuscule wereld…

Koud en onvruchtbaar tussen beide polen wordt mijn glazen aardbol gevuld met winterlicht, in omwentelingen van de mooiste wensen die ontkiemen in het noorderlicht.…