Alle inzendingen over platgetreden

het pad is bezaaid met platgetreden wormen van de populier de zon komt op en droogt het bloedig schouwspel…

Vermoeid word ik vanmorgen Wakker in wat een voorjaarszon Lijkt te zijn - Als ik op wil staan Blijkt dat me dat niet Lukt vandaag - bevind me Liggend tussen het platgetreden Pad van pijnlijke cliches met Emoties die vervlakt zijn Tot neergeslagen poolijskou - De enige gedachte die erin slaagt Boven het platte bevroren gras Uit…

Ik heb al lang de paden platgetreden Die ik als brave burger pleeg te gaan. Zo heb ik in mijn alledaags bestaan Tenminste nog een aantal zekerheden. Maar plots is heel mijn leventje ontwricht: Vandaag zijn alle Albert Heynen dicht!…

Vaak wordt het platgetreden, het is zo nietig klein, zo zonder praal of veel vertoon. Zo doodgewoon. Ons oog ziet niet het nietig bloempje, dat welig tiert in ’t groene gras. Maar wat zouden we het missen, als het er niet meer was. Het kind, nog dichter bij de grond, vlecht voor zijn hals, een stralenkransje.…

De directeur van klein Madurodam verlaat de platgetreden minipaden en gaat aan ´t werk bij onze kameraden voor vast een goed belegde boterham Maar “hand in hand” wordt het voorlopig niet Ook “daden” liggen ver in het verschiet…

gedachten nog bladstil, moet ik wennen aan een wereld van breekbare zinnen, aan het platgetreden pad. in een ongebonden vlucht en de loop van verre sterren het eeuwig verlangen naar verleden.…

met 'n kudde koeien die kauwen en herkauwen de godganse dag liggend, log lopend het gras tot modderpoel Maasoever platgetreden... Het heden 'cool' zonder fles en glas melk goed voor elk?…

zag je hoe kalm de zee werd toen de wind zich terug trok hoe luidruchtigheid oploste in stilte zag je hoe zacht achtergebleven vogelveren zich lieten vallen op de platgetreden grond van het verlaten strand zag je hoe stil het werd toen de meeuw het verloor van de elementen en strandde op het zand…

daar dwaal ik nog, langs randen van verdriet de wereld draait toch lijkt het enkel -slechts verkeerd geen rozen aan mijn poort platgetreden onschuld woekert tussen vorst en adem open thans mijn brief lees de kanttekening vol pijn mijn hart zweeft waar het lichter is…

over het pad: platgetreden geplet door zovele voeten.…

waar licht verschraalt en dromen stollen land tot welke macht versteend platgetreden dwaas van gedachten de wind monddood geen vogel vliegt nog verwoest luchtkastelen aarde stilzwijgend stil veert onder voeten schaduwen verloren lijviger dan ooit de stad onbebouwd waait er een boom voorbij ik was nimmer hier…

Je hebt gewoon pech wanneer je over paden lopen moet die platgetreden zijn. Goed leren omgaan met mensen die je niet kunnen begrijpen. Dat kun je leren in een goed verlichte school. Je hebt geluk wanneer je anders mag zijn.…

Mijn gebladerte van het bos bedekt de sporen van platgetreden onmacht. De wind heeft zandduinen achtergelaten als verwaaide restanten van wilskracht. Maar ach, men zegt wel dat niet alles ook werkelijk is wat het oog ziet. Zelf zie ik het niet zo scherp, dit is immers mijn grijs gebied.…

Ondervindt u ook soms hinder in dit neervaljaargetijde van spontaan opborrelende imaginaire woorden fantasiebeelden of beide als bruisend mineraal bronwater met pfizeringrediënten of wat bubbelend moderna, Laat dan de feuilles maar mortes gelijk de indian summer evenals de dode eikels, platgetreden glands mortes…

Verkleumd tot in 't diepst Van mijn gedachten zwerf ik Doelloos over platgetreden paden Niet wetend welke richting ik Moet gaan - de richting die ik Zoek lijkt zinloos en onzichtbaar Begraven in het landschap dat wereld Schijnt te heten, door haar was ik verslonden, En toen kwam vandaag zo maar de ommekeer, Heeft het voor 't eerst…

maar niemand weet dat soms zit ik op de fiets op weg naar werk of de winkel en afvraag mezelf al dat verkeer om mij heen gaan jullie ook dezelfde kant op of ben ik de enige die vandaag een boodschap heeft keer ik terug op schreden, platgetreden fietspaden schappen leeggekocht keukenkasten gevuld voorraad verraadt mijn angst tekort…

Mijn hart is nooit van steen geweest, Vlees en bloed waren het enige dat ik had - Windhozen en orkanen Die me overkwamen Zorgden voor uitgesleten Platgetreden paden Die allengs niet anders voelden Dan het gevoel geen gevoel meer te kennen En zie daar, vanmorgen aanschouw ik een wonder, Mijn zichtbaar hart is van jute geworden - Ik…

Balancerend op spitse dilemma’s platgetreden paden belopen waar stopt het uitzichtloze einde waar begint het troostende begin. Angstige tunnels vol donkere zorgen grillige gedachten zonder herstel slechts ontknoopt door de waarheid die zich openbaart in de morgen.…

als ik de poort achter me sluit genoegen neem met bedelbrood en water uit de bron, platgetreden paden bewandel , me vreemde kruiden eigen maak, hou me dan verdomd niet tegen schurk niet tegen me aan als een schurftige neerhofhond die kwijlt uit zijn ouwe bek doe alsof ik je nooit eerder heb gekend en leg me geen strobreed in de weg zwaai…

De zon van de liefde beschijnt het duin, waar wij de platgetreden paden mijden en van lichaam maar niet van geest gescheiden verliefd de weg vinden van kruin tot kruin. Heerste het koudste van de jaargetijden kil over deze woeste doornentuin, met de Zomer is het dat ik hier struin, terwijl fietsers schel bellend langs ons rijden.…

Platgetreden Is het pad nog niet, zet het af tegen de tijd Het is goed zo, maar waarom verveel ik Me er dan toch helemaal, hartstikke Dood mee? --------------------------------------- uit: 'Gedichten voor de zomer', 2003.…

Maar is op een platgetreden pad ook plek voor bloemen? Wat te doen wanneer zekerheid juist twijfel brengt Wanneer samen blijven om loslaten gaat Als jij mij en ik jou ben En wij onszelf niet kennen? Wat kan ik doen?…

Platgetreden Is het pad nog niet, zet het af tegen de tijd Het is goed zo, maar waarom verveel ik Me er dan toch helemaal, hartstikke Dood mee? ------------------------------------------------------------- uit: 'Gedichten voor de zomer', Amsterdam 2003.…

Het zijn de platgetreden paden, het is het neergetrapte gras. Het zijn de stegen en de straten, 't is de gedempte waterplas. 't Zijn de bekende wegen, 't is het ritme van de dag. 't Is de richting in mijn leven, zo monotoon en straf. Het is het lopen in de pas, als ganzen in een rij.…

Langs platgetreden paden keren we terug slaan een nieuw pad in duwen wat takken weg, ze kraken en nieuwsgierig bewandelen we het nieuwe levenspad. Stapje voor stapje diep inademend, de geur van hout en zon en vrijheid.…

Als de stilte koel mijn ziel beroert En de leegte door mijn lijf voert Zwelt jouw kielzog op van oud zeer En slaat helle lucht mijn blik neer Diep begraven, reeds vergeten Onder 't puin en half vergaan Bedek ik, mijn wil verbeten, Het pad dat wij zijn gegaan Echo's van een stil verleden Nagalm van een liefdeslied Deze weg, eens platgetreden…

grazend door het Friese groenland lonkt groots de scheve rafeltoren van het dode Oldehoofster kerkje vol platgetreden Romeinse sporen zij begroeven daar hun doden en geheimen in de gitzwarte grond een werelds erfgoed ons gegeven opdat nieuw zich met oud verbond het Oldehoofster kerkhof met kranige happen leeggeroofd tombes en schedels…

Ergens in het donkergrijze verleden woont nog steeds mijn verwondering Op wegen, al heel lang platgetreden door uitsluitend flarden, herinnering Neerdalen in die oude, grijze dagen betekent mijzelf in ‘t donker zoeken Waar ik geen de weg hoef te vragen welke reis ik nooit behoef te boeken Terugkerend naar waar ‘t ooit begon betekent het…

hemel tot de aarde sprak dat de wind land en water brak in zeven zeeën in een uitbarsting van hevige weeën dat ieder elkaars taal verstond en Orion de Schorpioen verslond Zo is de tijd vergleden lichtjaren verder naar het heden Er woekert flora uit oeroude zaden verspreid door weer en wind die men op fossielen vindt en langs platgetreden…

De jeugd op onbekende paden, nog ruw en onbetreden, ik, ouwe, op mijn laatste levensweg, reeds platgetreden, misschien al morgen, maar zeker overmorgen. Ik heb jullie eeuwig lief, telgen uit mijn levensboom…