Alle inzendingen over saffier

nooit eerder heb je haar horen dreigen zij dreigt ook niet haar woorden blijven hangen als in een goed gedicht haar ziel is niet te vangen ‘t is in zijn grote hand vrij in het licht wat de dagen brengen mogen virussen oorlog of vrede als blauw saffier glinstert de rivier onder de grimmige maan van ons aards bestaan…

Vanuit zilverkleurige bron ontstaan aarde water liefde en zon ontspringt kristalzuiver en pril een helder als saffier glinsterende rivier zoekt hartstochtelijk kosmische wil een verlangende weg naar plezier.…

en springt weer luchtig op verdunt zich vliegend uit het zicht de saffieren sprankelen twijfelen wankelen vallen van de na-verende tak alsof de ekster ze wist te stelen met een list met kinderlijk gemak een paar druppels overleven juweeltjes van dit hier mijn nu…

Jij bent... tig robijn wel minstens tien dozijn Jij bent... diamant elke zijde briljant Jij bent... o zo'n pracht een opaal, een smaragd Jij bent... van saffier de grootste juwelier Een schat... werd mijn deel want jij bent... een juweel…

zelden laag voor laag stroomt luchtig denken de ketting vast aan je zaag je zal winnen en verliezen bolwerk volgepompt met soul klootzakken gooit men voor de kiezen. hard gelach, en door blauw saffier leent tijdlijn in een mijn diep gelegen gespeend tis nie van zijn en de inbreker weet zeker drink uit glas en beker…

roomwitte parels blonken langs goudsnoer dat parelmoer glansde tussen de welving van haar borsten, haar linkerhand schitterde robijn haar rechterhand toonde saffier zijden windsels verhulden geraffineerd de tere rondingen, van dat mooie lichaam, gewikkeld in zachte spinsels van zijderups, dat alles zag ik duidelijk in de spiegels van mijn…

door een donkerblauwe saffier wordt de witte diamant omsloten als een verlichtend middelpunt gekoesterd in geheimzinnigheid zelfs de wind houdt zijn adem in zodat deze schoonheid ongerimpeld blijft sterren spelen voor publiek dansen op de waterspiegel als ritmische speldenprikjes rond de wachter van de nacht pas als dag dreigt op te…

Goud als van honing tooit zij mijn huid en zie zij breekt ons de schaal der geluiden: hemelse wrijving, vingers raken kristal, handen saffier en mijn lijf zingt heelal. O moeder der goden, laat mij vergaan, gun mij de sluitende ring van haar al. Eindig in schokken dit wrede bestaan.…

Saffier noch diamant, laat staan smaragd, of welke edelsteen je maar verzint, met ik weet niet wat voor toverkracht die bij de eerste aanblik elkeen verblindt, ik ontken hiervan geenszins de pracht die zich natuurlijk daarin bevindt, maar die ik toch zoveel minder acht dan de vrouw, door mij bemind. In waarde overtreft zij ieder ding.…

zilveren draden gesponnen uit liefde die mijn hart ontwarren uit verdriet en mijn hoofd te ruste draagt gouden blik tussen jouw wimpers die mijn tranen drogen als de zon en mijn leven weer kloppen laat saffieren pracht die mij doet zoeken naar de schoonheid van een vrouw en mijn nare gedachten verlaat diamanten kracht die mij verleidt…

van de fles van gisteravond waarin het maanlicht weerkaatste een laatste dronk van eenzaamheid die niet gedronken werd in spijt als ik de wijzers terug kon duwen deed ik dat toch zeker niet de gouden stralen van de maan zo warm toen dit begon vooruit met de tijd vooruit ik wist wel dat dat kon het whiskyglas van zuiver kristal breekt saffier…

een koning machtig en rijk regerend over het gouden koninkrijk zijn troon saffier de muren van diamant zijn dienaren mooi, sterk, elegant zij bewoonden onbekende planeten bezaten een kennis waar wij niets meer van weten zij dienden hun koning met vleugelen van vuur niet gebonden aan tijd of duur een opstand brak uit in het vrederijk…

Tegen een blauw fond helder schitterende sterren groenig, geel, wit roze opalen, smaragden, lapis lazuli, robijnen, saffieren en daaronder de zee zeer diep ultramarijn. Het strand paarsig en zachtrood op het duin pruisisch-blauwe struiken wachtend op een schilderij. [4 juni 1888 Saintes-Maries-de-la-Mer]…

Die tijd is heen, want gij zijt ver van hier, Mijn pareltje, mijn duifje, mijn saffier, En zonder u gaat al mijn liefde dood; Waartoe der dingen schoonheid nog geprezen, Die slechts bestond bij gratie van uw wezen, Als bij de zon 't ochtend- en avondrood.…

als helder de hemel zonovergoten de wereld in blauw water spiegelt tovert de libel een wonderland elke warme zomerdag scheert met gazen vleugels hij gelijk een straaljager in formatie over sloot beek en rivier fonkelend als juwelen saffier blauw of smaragd rood is het acrobatentooi waarin hij dansend gaat als in formatie verbonden…

Ach liefste, mijn liefste Eens zijn de velden met Parelen weer bedekt Over de smaragden dekens Bekleed met saffieren en zirkonen Beschenen door gouden licht Ach liefste, mijn liefste, wanneer Ach liefste, mijn liefste Zal in de kruinen der bomen Tussen het weelderig struweel De zang der vogels ons weer lokken Zullen wij in de schaduw weer…

IJlende trein schijnt, trillend, stil te staan, En 't is, terwijl ik kijk droom'rig door 't glas, Of heel de wereld machtig stelsel was Van reuz'ge rad'ren, die onhoorbaar gaan, Met blauw-saffieren velgen, plas naast plas, En smal-smaragden spaken, laan naast laan, En brede, gouden spaken, graan naast graan, Went'lend om verre toren, rustende…

't Scheen me een perel schoon en fijn Van een hoge prijs te zijn, Of een blauw saffier, Of een diamantsteen, flonkrend Als een sprankel vier. Lang bleef 'k bij de bloemen staan, 'k Zag den drop wel tienmaal aan En bezag hem nog; En ik vroeg: wie gaf die schittring Aan het dropje toch?…

Ik zag aan 't einde van mijn pad een kleine ronde poort, Als blauw saffier in goud gevat, En haastig, vol verlangen trad Ik door de gangen voort.…

." Maar, zo ik voor mijn venster zit en werk, En, in de lijst van 't raam mij veld en zwerk Verrukken door hun machtig schilderij, - De madelieven flikkren in de wei, Zwaluwen slieren arabesken snel Van wolk naar wolk, uiteen vouwt de kapel 't Mystiek wonder van zijn tekenschrift, Met diamant, op saffier gegrift, - Dan beeft mijn vinger…

Ik zag aan 't einde van mijn pad een kleine, ronde poort, als blauw saffier, in goud gevat, en haastig, vol verlangen, trad ik door die gangen voort. Ik sprak: "Als bij mijn thuiskomst wijd de poorten openstaan, in welk een grote heerlijkheid zal ik dan binnengaan!..…

Laat smaragden en saffieren 's Levens brozen beker sieren; Laat robijn en diamant Schittren om zijn gouden rand; Laat hem roos en anemonen Met het geurigst kransje kronen; Laat de tintelende wijn Gloeien door zijn kristallijn; Laat hij tot de boord geschonken, Vrolijk schuimen, dartel vonken, En verlokken oog en hart; Laat hij met zijne…

Uw haren zal ik sieren Met flonkerende krans Robijnen en saffieren Van diepste gloed en glans. Ik zal uw hals omhangen Met paarl en edelsteen, 'k Zal gouden snoere' en spangen Winde' om uw armen heen. Maar 'k had mijn schat verborgen Tot verre, veilge tijd: Toen de onverzade zorgen Dwongen tot stage strijd.…

Dan, op eens, daar ligt een meer; Saffier, die sparkelt in het groene lover, Lazuren vloed, het reine blauw des hemels Weêrspieglend als een klaar kristal... De redding Is daar... zij voelt het... daar...…