Alle inzendingen over tijd wachten

Wachten is als een regendruppel die valt op de grond Wachten, wachten op iets dat toch nooit komt Wachten, een speling van tijd wachten, tot je je teder tegen me aanvleit Die dag komt nooit, status: onvoltooid Straks is het voorbij, nog even, en dan... Niets meer... Morgen Komt Nooit Meer…

Herfstwind ruist door de bomen die de takken wiegt als een moeder met haar pasgeboren kind blaadjes koesteren zich nog even knus bij elkaar aan de gouden zon om straks als tranen te vallen en de aarde bedekt met een dik bladertapijt waarmee de wind zal spelen in de reflectie van de tijd wachten we op de winter die vanzelf zal komen…

Nu, in deze mooie Boekerij, waar oude tijden wachten, op de toekomst. Die, wat een groot geluk, in dit moment en hier, voor heel even maar, stil ging staan.…

Ik leg mijn hart in de toekomst en wacht… meer doe ik niet. De ander kijkt met een vraag. Hij zegt: ‘ Wat dom, je leeft immers vandaag.’ Ja, vriend dat moet ik ook, maar mijn hart reist al vooruit naar een leven vol van vreugd en blijheid. Door de belofte van een leven… In eeuwigheid.…

alleen verdriet omdat ik je zo mis heb ik bedacht dat daarboven toch iets is ik mis je zo hoe kan het ook anders je was mijn kleine neefje, mij bro vergeten zullen we je nooit en tot die tijd wacht ik tot mijn lichaam het erbij neergooit mijn lieve lieve schat wacht tot die tijd op mij ik kom een keer naar je toen en dan zijn…

Herneem, o woord, uw hoge vlucht de tijd wacht al een eeuwigheid. Auto's roesten, stormen razen en de huiselijke haard wordt bedreigd. Hoor toe, o klank, onder uw voeten het ritme van wielen op de rails, met in uw geheugen de eigen stappen op duizenden kilometers aardoppervlak.…

De wachtende ochtend is de korte belofte die niet veranderen wil als het oude begin weer ontwaakt in gezichten die hun nieuwe begin zoeken en verdwalen in de haast om niet te missen wat ze geloven als ze steeds de tijd om raad vragen…

Minuten tikt de klok steeds weg Er lijkt geen einde aan te komen Ik zit te wachten op bericht Zal het ooit nog komen Uren tikt de klok steeds weg En de uren gaan steeds sneller Ik wacht nog steeds waarop ?…

Je sterft gewoon, sprak ze uit de binnentuin kwam ze op stamelende voeten en die nacht was het niet de wind in de oleanders. Later leunde ze tegen een zuil in de villa arriveerde de herfst als eenzame bijslaap en iemand anders zou de jurk op het gras leggen. Geen woord van de keizer dan de gescheurde beloftes, het te hete waterbad en zijn…

Tijden en woorden volgen elkaar naar de rand van twijfel en vragen. Waar iedereen angstig kijkt naar de diepte die niet meer verlaten lijkt en waaruit naamloze schaduwen omhoog klimmen als in een voorstelling die geen droom meer kan worden. Waar alles slapeloos wacht op boodschappers.…

Geduldig blijf ik wachten tot zij komen zal of gaan. Buiten blijft de tijd bedremmeld staan. De aarde knipoogt naar de zon. De maan verbleekt, de nacht wordt duister. Ik wil niet slapen nog en luister naar het zingen van de slang en van de draak.…

wacht zolang ik wachten kan Tot mijn lichaam niet meer wil…

Ik trek mij terug en wacht. Dit is de tijd die niet verloren gaat: iedre minuut zet zich in toekomst om. Ik ben een oceaan van wachten, waterdun omhuld door 't ogenblik. Zuigende eb van het gemoed, dat de minuten trekt en dat de vloed diep in zijn duisternis bereidt. Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?…

wat evenwicht soms op handbreedte van geluk zo zit ze hier te dromen terwijl de tijd verstrijkt de bloemen staan te sterven de rest al langer dood dus wacht ze maar op leven…

Het wordt een zee die niet wil ebben, strandt bevroren in een karst van de tijd, bevrijd van licht en zonder helderheid. Het staat vernietigd in haar zwarte vuur, het kent geen waar meer, wat of om welk uur, want niets vangt er nog als gebeuren aan. Haar voelen is moment van zulk een duur dat er millennia tot tel vergaan.…

Als de tijd moeizaam verglijdt en wanhoop pijnlijker schrijnt reeds ontelbare dagen en nachten wordt men zwaar moe van 't wachten. 't is of de wandklok me moeilijk begrijpt de laatste minuut verschrikkelijk dreigt als duistere schaduwen dansen in de nacht wordt ergens hoorbaar een rauwe klacht.…

in de wachtzaal van de tijd vertikt de klok teken aan de wand met vaste regelmaat de uren en wij die wachten wij kijken naar de klok ze tikt zo luid zo schaamteloos in onveranderlijke takt wij wenden onze blik af en wachten verder nu op het ritme van ons luid kloppend hart…

Ongeduld staat op mijn voorhoofd, ik kan niet wachten, of dat nou om de post gaat, of wanneer ik de honden uitlaat, ik kan niet wachten tot ze " klaar" zijn. Wanneer het eten moet worden opgezet, kijk ik het bijna gaar het duurt te lang.…

wachten is het eerste begin een uitloper van iets dat groeit reikend naar een ander leven desideratum miniatuur plant van rijpend verlangen het andere te ontmoeten een reuzenplant die huid en ogen verwond en tastend afwacht wat komen gaat wachten is de kiem van diepe wanhoop omsingeld door gevoeld gemis…

twee mensen wachten hoe doden zij de liefde in de tussentijd de aarde kleurt zwart het wachten van gisteren is verleden tijd een wachtend leven vervaagt de herinnering aan verloren tijd twee mensen wachten in hen zingt het verlangen ze doden de tijd…

Wat doelloos wachten lijkt blijkt uiteindelijk een prachtig zicht te geven in het leven wanneer je iets met wachten doet zal wachten iets met jou doen…

De een zit stil, de ander, nerveus, beweegt één voet in ritmisch op en neer. Soms met zijn twee meestal alleen, geen lach of luide stem hooguit heel zacht gefluister. De vrees wordt niet gedeeld, elk een omarmt zich zelf en lijdt en hoopt in stille eenzaamheid.…

Er vliegt een bezorgdrone van Amazon door de lucht Een pakje, losgelaten uit de Amazon klauwtjes In de vlucht Landt aan een parachuutje in de wind Met een zucht Op het daarvoor bestemde grasveldje Terwijl de drone terugvliegt naar Amazon-Home Waar het volgende pakje alweer klaar ligt Voor een vlucht met de Drone. Ondertussen is de zelfrijdende…

Wachten, wachten, uren, dagen, nachten Hoeveel tijd gaat er verloren met wachten Wachten op iets wat misschien niet komt Wacht even, ik zeg het zelf ook, verdomd !…

wil je wel gevonden worden of ben je jezelf misschien kwijt ken je zoveel kleine hoekjes die je met niemand nog wil delen of kan je het gewoon niets meer schelen 'k wil wel naast je lopen en zwijgend naar je horen maar toon me dan de weg hoe ik naar je toe kan komen wil je wel gevonden worden ben je dan zo hard gekwetst ?…

wateroppervlak verdronken zinnen laat verdwijnen in bodemloze klanken verankerd in het uiteindelijke weten Verloren in het lege nachtelijke niets terwijl het duister tranen naar de morgen stroomt overspoelen hete golven woordloos verlangen naar het onbegrensde van het minnen Fluisterend geeft zij zich over aan de roep van de eeuwige nacht, wacht…

Ik hoor je zoveel liever nu dan zoveel later pas ik wil die stoet nu langs zien trekken wil ze bij leven liefst lang tellen wil nu al weten wie, waarom, welk oordeel straks gaat vellen wie roept dat ik zijn beste vriend was Ik zie ze zoveel liever nu dan zoveel later pas nee, doe mij nu dat grote feest lach nu en lal, want waarom wachten…

je kracht zoog jij me leeg Zonder dat je dat kon weten Dat heb ik me later nog verweten Ik liet het toe zomaar afweten Heb je nooit verteld Hoeveel pijn dat deed Nu heb ik spijt van zoveel dingen Maar ik wil me niet aan je opdringen Alles wat je deed heet liefde Dat kon ik alleen niet zien Denk je dat kan je me eens kan vergeven Ik wacht…

Melden om vijf uur cel in kil organisme dreigend zelfverlies Het wachten op niets niets gaat geluidend voorbij tv speelt voor niets oud kerstnummer meldt leeg nieuws brekend lijntje tijdsbesef Het ziekenhuisbed mijn hand vindt slechts roestvrijstaal verlangend tastend…

Wachten doe ik terwijl de tijd haar schaduwen achterlaat en jij nergens meer bent waar schaduw en licht elkaar raken. Wachten doe ik, tot ook de schaduw in de avond is verdwenen en het donker mij lachend in haar greep houdt.…