Alle inzendingen over tongen van vuur

Helemaal alleen In het donker van de nacht Rillingen kruipen langs m’n rug Alsof er iets op me wacht Het licht van de wereld Het lijkt vergaan Alleen boze tongen van vuur Schijnen te bestaan De stilte van mijn angst Valt samen met kreten uit de duisternis Mijn hart hoopt alleen Dat het licht weer snel terug is…

De hemel kleurt bloedrood, tongen van vuur, blauwzwarte fjorden als onheilspellende gedaanten. In deze immense stilte de grote oneindige schreeuw van de natuur. De ontreddering.…

Maanlicht wil het in haar mond verbergen: tong die vuur wordt, aarde, water en dan tong. Het wil zich van zichzelf in haar ontdoen vandaag, haar wulpse wolken tot een regen open strelen. het wil het land zijn waar zij druppelt, lacht en valt.…

Op dat moment stopte ik Leunde tegen de balustrade Haast dodelijk vermoeid Terwijl muziek mijn Ademhaling stroomde Boven de blauw-zwarte fjord Hingen de wolken rood als bloed en Tongen van vuur 't Vermoeden dat ik Slechts en enkel droomde Mijn vrienden hadden mij Verlaten en alleen Trillend van verdriet Mijn gedachte die Heel irritant…

zij eist lekkende tongen van vuur en de louterende, bloedende rozen die haar bemantelen tijdens haar kuur en die zij dan plots driftig doet lozen. dapper doorstaat zij zijn waarheid lijdt zij in deez' nacht vol rozenbloed o Bloeding in de vurige nachtgloed terwijl zij even proeft zijn tederheid.…

vol vuur.…

De gangen des levens om die niemand iets geeft, dragen fijne zilveren maskers, opgerichte stenen voortekenen van de smeltoven van de natuur, vertoonden zich als tongen van vuur, met doordrenkte gouden opschriften, kunstzinnig ondergedompeld door de geest in steen gehouwen en uit hun eigen wereld getild.…

sproeide vuur, ik brulde en riep vertwijfeld de alleroudste goden aan, maar machteloos schrompelde ik ineen, tot masker, rood papier, koperen bellen, zelfs zij kunnen mij niet helpen want mijn rijke, oude China is dood…

Dostojefski wankelde door de kamer; we zongen de Matthäuspassion van buiten, onthulden verrukt de Negende, doorgrondden de wereld met rechter elleboog op linker knie, voelden ons vertrapt in de burgers van Calais maar grepen naar de zon met de voorpoten van de sfinx en spraken in kleuren van Rembrandt in tongen van vuur.…

in naar de hemel reiken dacht de mens met de toren van babel god te bereiken door verwarring in horen en spreken kwam men niet verder dan slechts halverwege god zag het falen liet in de pinkster zijn geest naar de aarde afdalen maakte met vuur alle tongen verstaanbaar zo werd zijn liefde door ieder gehoord en bezongen…

Vuur, licht en gloed die horizonten branden doet, die aansteekt met nieuwe hoop, die ieders leven houdt ten doop, Vuur, tongen vol moed, verslindende hartstocht, liefdesverhaal, dat ieder hoort in eigen taal. Vuur hoog en heilig, niemand nog veilig maar uitgestuurd voorgoed op weg naar heil en vrede.…

Maar zelfs het vuur dat zijn verminking heeft aangekondigd, is mij vreemd. Ik kan de vlammen niet verstaan, al praten zij in vele tongen: Er is niet één, die tot mij spreekt. ----------------------------------------- uit: 'Niet ik beheers de taal', 2004.…

uit de dakkapel op de dijk zag ik rook heet die zomer mijn gang was naar vuur vlammetjes likten de luifels van de veiling walmende tongen spiegelden op het water nimmer zag men water zo branden…

mijn mond vol woorden kauwend op taal met een schoon gedicht op de tong dat rondjes draait door mijn keelholte en wonderwaaierd naar buiten en jij toehoorder, span je tromvliezen en luister naar de trillingen van de ijle woorden vanaf mijn lippen op weg naar jouw gedachten baar ze innig buitelend in een tastend raken van een stoïcijnse…

Wie ooit begon over 't bijten op je tong, heeft echt nooit begrepen dat er echt mensen zijn, zoals ik die op het puntje van de tong bijten. Dat men tegenwoordig niet meer frank en vrij kan praten over wat je meemaakt, overkomt en bezig houdt.…

Verzwegen werd sindsdien het woord Meer gelezen dan gehoord Hoe was het land van herkomst Waar hun leven werd gesmoord Tot daar tong tong "merdeka" sloeg En Insulinde viel? Twee vaderlanden in hun borst, Maar één echt in hun ziel…

Ik voel het vuur maar mis zo vaak de moed om brandend door te gaan waar is de kracht dat ik kan lijden als U te strijden die uit het graf bent opgestaan hebt met Uw Geest het geloof ontstoken zend mij opnieuw die vurige tong die mijn weerstand heeft gebroken.…

Door vlammen en vuur. Huid tegen huid. Tussen tong en lippen. Een zuchtend geluid. Ik bibber en beef. Ik neem en ik geef. Tussen passie en strijd. Ik voel dat ik leef.…

Hij zei er is maar een receptuur Smeed het met inwendig vuur.…

met het hart op de tong en de angst in de maag zie ik je komen en spreek ik je aan met het woord in de mond en de brief in mijn hand kijk ik je verwachtingsvol aan met een hart dat hard slaat en mijn knieen die knikken denk ik: mijn hemel wat heb ik gedaan met het vuur in de sloffen en de tong op de grond ben ik heel hard naar…

Jouw mond op de mijne, Je tong zet me in vuur en vlam, Je handen op m’n billen, Mijn huid ongelofelijk klam. Trillend van verlangen, Lichtelijk bezweet, Je maakt me heerlijk gek, Ik wil dat je het weet. Je ogen zijn gesloten, Een glimlach op je gezicht, Je bent zo heerlijk sexy, Ik ben voor je gezwicht!…

ragfijn getekend door een ongekend penseel hemelsblauwe groenen hier en daar een stipje vuur doorzichtig dwalend door mijn geest hier en daar een knopje open vol herinneringen dansend op mijn oog je kietelt in mijn oor even geef je hoop tot je broos en tenger smeltend op mijn tong afscheid neemt van deze bittre wereld…

Onze tongen zongen, over de liefde tussen lief meisje en leuke jongen. 2 tongen, jij een tong, ik een tong, 2 tongen. Lief meisje, leuke jongen. Tongen ratelen in de mond, strooien lieve woorden in het rond. Onze tongen dansen, op en neer, soms kort, soms lang, keer op keer.…

' Nee, want ze was haar tong verloren.…

Vanuit mist, intense stilte Duikt het weer op, hunkerend Is het er nog altijd Nadat jij dat van jou tot stilstand Bracht, was daar goddank de dichter Die het mijne in leven wilde houden Het bonzen, bonzen liet in lichterlaaie Zonder hem had het mijn bloed al lang Niet meer rondgepompt Daarom, hulde aan hem, mijn bezielde Defibrillator…

Nadat de burgemeester van Maastricht Publiekelijk een jongen zat te bekken, Lijkt iedereen de zaak te willen rekken, Tot ergernis van Neerlands roddelnicht. Die aandacht vindt hij maar een beetje raar: Het lijkt waarachtig bijna ‘Boulevard’!…

Mijn tong is mijn liefste kameraad. Ik wil niet dat hij over de tong gaat, want hij is mijn onverschrokken steun, mijn fiere held en trouwe toeverlaat.…

Versta je me nog als ik lispel, versta je me nog als ik mijn tong tussen mijn tanden hangen laat en bijt, geen gezicht dat alle andere overbodig maakt, geen woord dat aan zichzelf genoeg heeft, het zijn er vele, juist degene die over niets gaan: niemand kan in taal alleen bestaan. ------------------------------ uit: 'Waar we wonen', 2013…

je hebt ze ergens zij die vanzelf zonder moeite spreken in tongen zij gebruikte mij om er aan te beginnen zelf zou ik er nooit aan zijn begonnen ik ben leergierig maar raakte niet zoals het blijkbaar hoort buiten zinnen ik vond het gewoonweg uiterst goor en smerig en heb haar daarmee dus ook niet voor mij weten te winnen…

Ik proef je vuur smaken rauwe tongen. Ik vind bij jou een stralen in de liefde…