Alle inzendingen over verlangens

verlangens gesmeed in smeltkroes van ziel fragmenten tastend in naaktheid kwetsbaar in vervoering kalm werd zij geboren in elkaar dringend op aarde waarin zij weerklonk in onverstaanbare stemmen pleisterplaats van tederheid waarin de hemel haar doorzichtbaar neerschrijft in de avond van feest oneindig bespeelbaar…

Verlangens zijn de draden van ons eigen web die we weerspiegeld willen zien in werkelijkheid met hoofd hart en gevoel…

Als liefde in je ogen kijkt weet ik dat de warmte heelt dan zie ik sterren dansen en voel je voeten niet. Kijk, het is niet zoals het hoort en ook niet zoals wij willen verbondenheid kent vele vormen en die van ons is ook uniek. Je huid is een aanraking vandaan van alles dat je hebben wilt het simpele geluk zonder geldige hoedanigheid…

Ik zou zo graag zo lang al eens geheel en al een liefhebbende vrouw willen omarmen en beminnen. Maar ik kom die vrouw blijkbaar niet zomaar tegen, of ik herken haar niet of ik durf haar niet te genaken. Misschien is mijn eenzaamheid en afzondering te onbetreedbaar geworden, zodat het onlogisch is dat ik klaag. Of God wil mij voor onnodig…

ergens tussen mijn oren zweven nog verlangende dromen ligt er nog een heel mooi leven mijn verlangens niet bevroren ik zoek een gulden middenweg om de juiste droom te vangen met durf en wat wilskracht het zal van mezelf afhangen vrijheid in doen en laten dat is waar ik nu voor vecht mijn hart bloeit terug open en dat voelt echt niet slecht…

Grijze winterdag verlangens naar de lente zijn ondergesneeuwd.…

gestorven tranen van ontdooide verlangens bevriezen langzaam…

verlangens vlammen als dansende vuurvliegjes lichtjes in de buik…

denk dat ik maar eens ga douchen onder de uiteengespatte zeepbellen van mijn verlangens…

Als herfstbladeren waaien onze verlangens – steeds op in de wind.…

sommigen hebben geen leven meer, zonder verlangens ,die haalbaar zijn, eindigen ze dood in de goot.…

druipend langs mijn huid slechten verlangens tranen door liefde pijn, angst verliefdheid onder ogen gevoel gaat diep zuchtend en kreunend versnelt je hartslag kriebels in je buik je benen losgeslagen verlangens lees mijn hart en neem me mee in de vlucht die verlangen heet…

Je sprak over je onuitvoerbare verlangens, Verboden verlangens, die wij even deelden met elkaar Je handen volgend hun weg, net zoals de mijne Dat was even genieten geblazen En jouw handen blijven mij vandaag nog steeds verbazen Al wist ik dat ik je maar te leen had En bij elke seconde voelde ik het einde Maar toch wist ik je lust in bedwang…

De lust doet me verlangen naar meer, Om samen te gaan spelen en verlangens te delen.…

als doornige rozenstruiken verwelkt door onopneembaar vallend vocht het fundament aangetast door zilte tranen slechts zoutkristallen vormen een geplaveide weg… Zie hoe prille zonnestralen kwenen in licht verscholen in een sluier van verduistering die het zicht ontnam van een liefde in reflectie getalmd door onuitgesproken verlangens…

sommigen verstopten we nadien in een fles, gooiden die bij hoogwater in de zee, de golven namen toen al onze onvervulde verlangens mee. op hoop van zege.…

de diepste verlangens blijven vaak onuitgesproken. we vermoeden ze wel maar we horen ze niet. daarom zien sommigen soms overal spoken en anderen blijven , met een kluitje, verscholen in ’ t riet.…

Zie hoe ze de voorbijgangers verleiden, en lonken naar al wie aan 't raam passeert, zij die door menigeen worden begeerd voor kort genot dat hevig kan verblijden. Maar nadat de genoegens zijn verteerd zijn er ook velen die hun spijt belijden, die lusten in 't vervolg maar liever mijden als zoete vruchten die men 't beste weert. Maar toch…

Verlangens zijn er naar beter. Warmte wordt sterk gewenst, evenals genoeglijk aanraken.…

wie helderrode verlangens heeft weet waar ik over spreek je moet vertellen zet stappen terug ontketen de woorden stap voorwaarts de onwetendheid voorbij ontketen de kracht in je ziel juist als midden in een zin je adem stokt hoor griot bard priester of sjamaan spreek door hen over verlangens gedrenkt in helderrood…

Ik wou dat ik nu bij je was ik zou je willen kussen nu moet ik het zonder je doen wel hunkerend ondertussen…

zwijgende bomen lijken zo stil werpen schaduwen op de muur buigen onder gewicht van de wil verteren hun ziel in brandend vuur ik durf niet te zeggen waar het op staat bang om prijs te geven wat verborgen is dat in ongebreideld verlangen schuilgaat in luwte van schemer voor het morgen is zonder grenzen van betamelijk gedrag zou het verbodene…

goed beschouwd komt dit neer op een stukje contact zoeken her en der een weerbarstige dag tegen de haren in strijken het diep koesteren van hoge verwachtingen een schone stoep in Singapore het aanlengen van wijn als tijdelijk een blauwe reiger op ‘t vuur aap, noot, Mies Bouwman een wens voor elk uur om al wat schuurt maar nooit…

verwarm me met je verlangens fluister me wat je denkt knuffel me en maak me zeker ik heb je nodig de liefde die je me brengt…

Toekomst ligt breekbaar In mijn gedachten Mijn handen vouwen zich In gebed om zekerheid Ik doop mijn pen In meren van verlangens En laat een waterval Het onbevlekte wit bevangen Mijn verlangens schrijvend Ontdoe ik mij van het blad Voor mijn mond en laat gedachten de einder zoeken Mijn handen ontvouwen zich Berustend in eigen kracht…

winterse buien verlangens naar de lente zijn ondergesneeuwd zelfs de tere krokusjes dragen een hoedje van sneeuw…

De honingbijen van mijn verlangens dwalen in de tuin van mijn hart en zingen.…

Herinneringen vergelen, illusies verwaaien, verlangens vervagen. Alleen onze fantasie die blijft, teistert ons lijf.…

verpakte verlangens gestapeld in dozen door ezels vervoerd vinden vrijheid in gevleugelde ruimte in ademloze tijd…

Je tong druppelde woorden in mijn oor Ik glimlachte en besloot te antwoorden op jouw verlangens we verloren ons in een eindeloze regenbui...…