Alle inzendingen over weggewaaid

overbodig is Aan je sterke takken Dwarrelde ik omlaag Mijn enige hoop Was dicht te belanden Aan je krachtige stam Totdat ik werd meegevoerd Door een harteloze Windvlaag Over mijn schouder Wierp ik een laatste blik Want het hart bleef achter bij jou Maar jij…jij had je al omgedraaid Meegevoerd door een harteloze Windvlaag, zomaar weggewaaid…

het waaide erg hard ik pakte mijn problemen en hing ze buiten…

een merel schiet omhoog met mijn weggewaaide grijze haren ah! bruikbaar materiaal voor haar nest het kalme stromen van mijn bloed…

wij sterven ook gewoon bladeren worden weggewaaid vlinders worden weggeregend wij sterven weg stikken in de tijd dood gewoon doodgewoon…

Leven is leven tot het overgaat dan is er alleen nog de dood tot het stof is weggewaaid Stof is stof tot het weer samenkomt dan is er de geboorte waarna de dood zich weer samendromt…

Wij zijn: weggewaaid. ------------------------------------ uit: 'Aan een open raam', 2000.…

Hoe zoet, hoe mooi en eigenlijk welhaast te mooi om waar te zijn En nu dan toch al veel te vroeg weggewaaid al die vergeten verwachtingsvolle woorden de ooit zo zacht uitgesproken beloften verwijzend naar een nieuwe horizon Die uiteindelijk maar niet kwam. Zonde.…

alles is vergankelijkheid geliefden onder steen geborgen of met de wind weer weggewaaid bij elke visite nog verder verloren een foto een naam versleten verdriet zo kil klinkt stilte immer dwingend de roep vergeefs want hier vind ik je niet…

ik hoor ze nog de weggewaaide woorden kies mij want mijn partij staat voor jou stemmingmakerij blijkt achteraf valse akkoorden links en rechts het rode potlood gepasseerd kwam men overeen dit is goed en gemeen maar ik ben wel mijn stem kwijt…

voel hoe warme wind het leven doet exploderen met snelgroei zonder vruchten onder wolkeloze luchten in verschraling door hete ademhaling die verschroeiend langs rotsen tocht het eens zo vruchtbaar land is uitgedroogd en weggewaaid kaalslag heeft een prijs vernietiging van leven is ook voor ons einde reis…

niet langer zoeken we de weggewaaide kaart de gemiste afslag evenmin doelloos dwalen we langs het stroompje dat uitmondt in een brede rivier overgeleverd aan de inktzwarte nacht zetten we voet voor voet door onbekend gebied is er een weg terug?…

zonder haast zie ik je gaan je jasje open in de wind je gaat op je tenen staan omdat je boven dromen vindt die dromen zie ik in je ogen zo helder blauw net als de lucht hoe vaak heb ik daarin gelogen om te behoeden voor de vlucht als dan de wind is weggewaaid hoor ik plotseling zijn stem, ik heb de wolkjes uitgezwaaid zeg ik hoe trots…

ragfijn kleverig webje  heeft gesponnen van een spotje  langs het waterreservoir naar het keukenkastje loopt het elke ochtend haal ik er gedachtenloos een vochtig keukendoekje langs Vandaag niet  omdat het me ontroerde en ik een moment de overeenkomst zag met mijn bestaan het universum en nog andere diepe dingen die alweer weggewaaid…

Ik weet dat verder dan de lucht waar sterren zwarte gaten zijn en alle zuurstof weggewaaid een vuur van eeuwge liefde laait. Ik weet van heel ver weg van buiten mijn bereik maar zover hoef ik niet te gaan als ik maar in jouw ogen kijk.…

jou te zijn Om me heen gaan mensen zoals altijd hun gang De zon schuift verder en de schaduw volgt Vissen houden zich stil boten varen voorbij de geur van houtskool Leven is eten, iemand lacht De geluiden drijven af Mijn wachten is over weggewaaid…

Stuurde je me vele nachten weg liet je onze ringen koud worden: het maakte mij alleen maar sterker Als ik weer een boosheid van je te boven was gekomen hielp ik je doodleuk een verleden te herbeleven Is je woede nu op mij gericht: alle beloftes zijn weggewaaid in een mistige wind Ik stond er bij en heb het geloofd ik keek er naar…

Ik zat eens op mijn knieën voor het raam, En keek naar witte wolken zonder naam, Die zomaar hingen in’t blauw geboren, Stil, in weggewaaide wind verloren, Een koe dreef door de ogen van een kind, Op duizend meter in’t blauwe gebint, Alleen, zonder gras, als een witte wolk, Alleen, als eentje van een wolkenvolk, Ik had geen idee wat die koe…

Aaneengestikte akker Waar eens Friezen Met afgezakte kousen Schouder aan schouder In zweet geknoopt Land in voor trokken Verstilt een vergeten pad Geboren uit platgetrapt Weggewaaid naar voort Rafelende gang Versleten zigzagloop Gegroeid in schaduw Van verloren karrensporen Boerenslootjes waterlint Tussen velden aaneengedraad Stoppelland…

na het onachtzaam dansen op het ijle koord van louter woorden en weggewaaide beloften groeit in zijn hart een orkaan van verdriet ontluistering kerft zijn vermoeide botten na de vuurzee hoort hij het hout kraken kraken van gemis pas nu volgen zijn oren de misthoorns die aanhoudend van onheil roepen over de grauw grijze heuvels…

De Chador is weggewaaid of opgeheven; de stof van de sluier was te dicht geweven. Mijn ziel ondergaat een luchtige bevrijding……

weggewaaid de wolkenbrij wentelt zich heuvelop waar dompige koeienlijven drijven op de mist de weg wordt ingehaald door regengrijs en schikt zich zonder oponthoud in de loosheid van het einde…

zinderlings gebonden Behoefte aan een mens en meer De blikken brengen zonden En wanneer het duister streelt En het licht het moois verbrandt Staan wij stil bij wat wij zagen Zagen wij een wervelwind Stenen met zich dragen Voelen wij ons ook weer kind Zo weerzinwekkend weer vergeten Zonder slingers, mutsjes, toeters Want het feest is weggewaaid…

Tot een graaivent, een zoetekauw het niet meer, niet meer houden kan, hen uit hun dolle pakjes verlost: 'Nou ja zeg, zit ik hier te likken aan weggewaaide bloemenlokken, welke fantast heeft hier geen neus? Laat hij zijn romance ontvouwen waar men op zoethout moet kauwen - Hier smult men liever anti-stress!'…

Waarom raakte men er evenveel kwijt, weggewaaid als vlinders in een bloemenveld? De geloofsgemeenschap geeft vele vragen; haar mensen mogen blijde bloei beleven, moeten daarbij moeite en zorgen dragen. Toonde de bijbel AL wat werd geschreven, zou hij dan geen peinzende lezers plagen? Grote geest doet weinig letters leven.…

Dianthus Caryophyllus nimmer Zeno, Plato, Pythagoras lelies van Monet en het leer van Kierkegaard niemand kan mij nog redden noch Richard de derde noch cello concerto van Elgar betekent echt niets meer geboorte en val van dynastieën aardrijkskunde lessen geschiedenis van zout en natuurkundige bewijzen alles als de rook en stuifmeel weggewaaid…

Dan zal de hemel even opengaan om angst, uit hoofden weggewaaid.…

verloren lag het op de stoep weggewaaid, weggegooid? Bovenaan lees ik: sokken en verlengsnoer onmiddellijk gevolgd door: SCHOENEN in HOOFDLETTERS met VRAAGTEKEN pauze, onbeschreven witte ruimte dan van de kaas van de biowinkel naar de supermarkt voor croissants en zakdoekjes VRAAGTEKENS achter fruit?…

Stil als een viool, gevoeligheid speelt voorbeeldig vluchten verdringt het lied, weerklinkt weggewaaid streeft voorbij de avondmaaltijd hoort het hele lichte snaargeluid, en zet eenvoud daardoor de klank passeren tranen ontroert mijn hart vertellen over "stil worden", hoe de werkelijkheid ooit was ...benadert.…

Dag pap, we wilden even langskomen, ondanks dat het stormt vandaag, hoi pap we wilden even weten, of je as, wel weggewaaid is, zal best wel vandaag. Er staat een stevig briesje, de golven geven witte koppen, we moeten ons schrap zetten, tegen zoveel natuurgeweld.…

zij te rusten, De zaligen, die elkaar gelukkig kusten, De toekomstlozen; heel hun leven was Een dringen naar de voorgeweten uren, Waar alles eensklaps in vergeten is; ‘t Verwaait nadat het stukgereten is Hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren Naast dit verzonken zijn, dit niet meer wezen, Deze vervaarlijk stille eeuwigheid, Dit weggewaaid…