door mijn ogen

Ik zat eens op mijn knieën voor het raam,
En keek naar witte wolken zonder naam,
Die zomaar hingen in’t blauw geboren,
Stil, in weggewaaide wind verloren,

Een koe dreef door de ogen van een kind,
Op duizend meter in’t blauwe gebint,
Alleen, zonder gras, als een witte wolk,
Alleen, als eentje van een wolkenvolk,

Ik had geen idee wat die koe daar deed,
Waarom zij door het hoge blauwe gleed,
Wat maakt het uit dacht ik in een seconde,
Want ik, ik had haar teruggevonden.

ogen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 63