Alle inzendingen over 't Hart

Maar godzijdank ging Lenie 't Hart reeds scheep Met boenders, schuurpapier en groene zeep.…

Het beeld van de ontheemde heeft zich stil in ’t hart gebrand van Hollands huis en haard. Het maakt nu niet meer uit of je verklaart dat je ertegen bent of helpen wil. Het beeld vraagt elk van ons: “Ben je bereid te kijken naar je eigen breekbaarheid?”…

Een middentoon, welluidend uitgebracht; Men kan er ’t hart, waaruit hij komt, in horen. Dat is zijn schoonheid en zijn kracht.…

alle kleuren heb ik aangetrokken op dat ik je niet kan mislopen de wereldkaart ken ik van buiten zodat ik onderweg niet stranden zal nu de mist haar rokken laat zakken slaat de schrik me om 't hart daar de weg ineens verloren lijkt…

Maar godzijdank ging Lenie 't Hart reeds scheep Met boenders, schuurpapier en groene zeep.…

en met mijn handen stil binnenin, schep ik los wat aarde nog warm van zon en zegen zodat je weet dat wat zij schonk als eeuwigheid zal leven diep uit haar naar jou zo mooi in 't hart neergestreken opgedragen aan F. en H.…

Althans in ’t hart van grote groepen mensen - die haar een eeuwig leven wilden wensen - gloort onophoudelijk haar morgenrood Ik hecht persoonlijk ook aan mijn bestaan. Vanavond ga ik niet naar Ispahaan.…

De nieuwe pacemaker is zeer gewild Een echte boezemvriend - nu zonder draden - Vindt vlot zijn weg naar ‘t hart langs nieuwe paden En in ‘t gareel slaat dat nooit meer op tilt 'Is dat niet wat voor jou' vroeg ik m’n vrouw Geprikkeld zei ze 'wat hartstikke flauw'…

De nachtegaal in 't hart zingt luid en wil die vreugde delen. ---------------------------------------------- Uit: Getemperd licht…

met 't hart in de keel.…

Daar rijst me in 't hart een droef gedicht, Terwijl de hemel straalt en lacht: 'Een bloem ontluikt bij stervend licht En leeft - een enkele lentenacht. De wind is stil en alles rust; De bloemen knikken, fluistren zacht En dromen dat de zon haar kust - Nog één bloem slechts waakt en wacht.…

Een warm hart, een beetje menselijkheid verbroedert mensen rond de Kerst zeker ook bij niet-gelovigen. Niets tegen ’t geloof, niets tegen “in excelsis deo”, is “gloria” niet de taal van ’t hart is Kerst slechts poppenkast.…

Op ’t leven, Op ’t eeuwige en het oneindige, Op de tijd, de wereld, en de toekomst, Op ’t doen, ’t denken en ’t weten, Op de dood. Op de liefde, Op ’t vrolijke en het onmogelijke, Op oorlog, de haat en de vrede, Op ’t geloven, ’t zeggen, ’t zijn, Op ’t hart. Om niet te drinken, Op al deze dingen, Is om echt te leven.…

Het was met groot verdriet dat eens 't hart die tuin verliet met al haar kakelbonte kleuren en zo vol met zomerzoete geuren. 't Kleine paradijs bleek jaren later omringd door stank en afvalwater verworden tot een betonnen kater. De vogels en de bomen zijn vervlogen net als mijn kleine kinderdromen..…

Hart opende Dress for Success('Je krijgt geen tweede kans voor een eerste indruk') nu ook in Leiden.…

Zo lang we ons zelf niet overleefden in de dood Van 's levens goed, Vereerde ik weelde in arbeid, daaglijks brood, En 't onbezwaard gemoed. Ons daaglijks voedsel is sinds lang het brood der smart; Mijn werk verging Tot dor gepeins; en van de vrede in 't hart Vergaat de erinnering.…

en de zee zij zeilde voort toen in mijn arm gelegen een droom werd vermoord nu ligt langs mij het zand in dichte, witte vlokken 't treurt om eb en vloed de dagen zo verwant in mij loopt nu verloren het kind dat speelt met meeuwen waar kan zij dan nog tekenen 't hart met zilverzachte rand…

't Waar' vergeefs dit koude blad Met nog kouder zwart beklad, Om te melden, welk een gloed Ge me in 't harte blaken doet; Zulks vereiste ene englenhand, Met een stift van diamant, En een inkt van vloeiend vuur Op des hemels reinst azuur! 1839…

Je mag, maar 't hart klopt je kunt, bent 't zo moe je moet, maar wacht op hem je wilt, dan zie je hem, een zucht, een lach een traan eindelijk, eindelijk mag je gaan. Voorbij de pijn, voorbij de lijdensweg, je laatste zucht nam alle ellende weg. Dag lieverd…

'en half jaor zin we 'en paor, En 't vlukske leit verbrand Op 't land. Ien de aovendpap viend ik van haor Één haor...ik brom: 'foei wief!' En 't hart dreit m'um ien 't lief. Een minsenhart duut soms zo raor!…

teneergeslagen door verdriet en nederlagen geeft men zich over aan de pijn er is veel nood en klagen tijdens het kortstondig leven op aarde een kreupel hert kan niet vluchten voor de jager hemeltranen dalen als zilveren pijpenstelen neder deemoed kruipt door ‘t bloed naar ‘t hart een fluistering een Woord een stille…

Ik geloof en volg 't hart dat al lang straalt in alle zeven hemelen tegelijk En jij? Voel regendruppels vormen tot de zilte zee die over mij valt Ik zal haar splijten tot enkel aarde droger is dan de woestijnen En dan zal je mij geloven op mijn woord dat ik, ja ik een kind van God ben...…

hier staar ik mij omlaag naar verdronken werelden waar in 't hart van de stilte mijn spiegelbeeld verdwijnt in het jouwe zoals takken van bomen in zacht golvend water omgekeerd leven fluisteren zo lief en tederdicht vallen wij oneindig samen…

Veertig jaar hart voor zieken en wezen In hart en nieren een activiste Stopt nu haar taken als specialiste Nieuwsgierig ben ik haar site gaan lezen Ophouden? Mijn leven is op driekwart! Gelukkig maar, da's een pak van mijn hart! ...Diverse media melden dat Lenie 't Hart gaat stoppen met haar activiteiten.…

Die, met een weemoedig harte, Levend aanzag al de smarte Van haar vrucht, bij God bemind. Och! wie zou in 't hart niet snijden, Zo hij, in dat deerlijk lijden, Christus' lieve Moeder zag? Och! wie zou zich niet bedroeven, Zag hij 't hart beklemd van schroeven, Om de Zoon, die 'r onder lag?…

Dat maakt mij ’t harte niet gezond: - o, ‘k Zal haar eeuwig dankbaar blijven… Maar ‘k wou – dat Zij hier zat te schrijven, En ik… U kuste in deze stond. --------------------- koeltje: windje…

Te laat om 't hart aan iets te hangen en niemand die het nog verruimt. Mijn hand, geleend nooit opgehouden, maar warm nog tastend zoekt. Zo gaat de tijd aan mij voorbij. De herfst wordt stilaan winter.…

als rauwe rijp het denken schut voor kou die ’t hart zou krenken met een schrapend kille wind waarin open bijten verstillen kan bekoeling bloed betijen worden verijsde gedachten verhoed en vermeien zich verdriet en pijn in het ijskleed dat de winter liet…

't Hart poppelde mij van verlangen! Och God! wat de liefde toch is! 'k Vond woorden, zo schoon als gezangen, En toch bleef ik stom als een vis. Dan naderde ik zo maar gedurig. Zij spoorde mij aan met een lach; Mijn hart zong: ‘ik min u zo vurig!’ Mijn mond zei: ‘Marie, goede dag!’…

Als je gedachten konden vliegen vliegen als een vlinder naar ’t hart van iedere bloem drinken van de zoete nectar leven van schoonheid liefde geven in vele kleuren als mijn hart kon spreken spreken met een warme stem zingen over schoonheid van bloemen met woorden als nectar zo zoet dan zou je aan mijn lippen hangen drinken van mijn liefde…