Alle inzendingen over 't Hart

Het mooiste ooit beleven Starend in elkaars ogen Reiken blikken tot in ziel Elkaar t hart gegeven Het samen beseffen niets dit kan overtreffen Liefde zo puur en zonder end Mijn tranen van geluk Strelen jou wangen Weten dat jij die ene bent…

Men staakt het sombre treuren, wanneer de lente zingt, en als met ‘t bloemengeuren, de hoop in ‘t harte dringt. Naar ‘t dorpke trekt de jongen zo fris, zo welgezind; daar komt hem toegesprongen een blozend boerenkind. Ter stede komt het meisje, zij zoekt haar huisgerief; maar vindt ook menig meisje een flinke hartendief.…

Men vraagt zich zelfs niet af: waarom is 't en waardoor? Tegen het leven is toch immers niets te doen; de wereld heeft geen oorden meer om heen te gaan, en 't hart wordt niet, gelijk de landen, jaarlijks groen: er is geen vlucht uit een voorgoed mislukt bestaan.…

Ze zijn des levens hunkering van velen die vrede zoeken, overvloed van zijn en daarom zijn de daagse dingen vaak te klein om klank en kleur te zien, te voelen hoe 't hart van 't leven klopt in alles wat zo ongevraagd ons wil omringen. Daarom zijn dichters dan geroepen om te delen en zo de levenspijn een beetje soms te helen.…

'Wat werkt ge (zegt men mij); ’t is vruchtloos, al dat schrijven: Men roeit in ’t hart niet uit, wat elk is ingeprent.' — Voorzeker, ’k moet dan elk in de verkeerdheên stijven, En juichen ’t hollen toe van wie ten afgrond rent?…

Het wrede lot dat mij bestiert Onkruid dat zo welig tiert Veel gedaan en veel gebierd Met veel gevoel maar zonder doel Menige deerne heb ik versierd Ik was daar nooit goed in maar afdoende gespierd Zoals een duivel zijn feestje graag viert Dit is wat ik bedoel Ik leefde vol passie, maar 't hart bleef koel…

Door 't verlopen van de nering Raakte hij eens van het pad, Dat ik juist ook mijn vertering Niet heel nauw genomen had. 't Ergst van alle de ongelukken, Die daardoor mijn huis nu drukken. Is, o bittre boezemsmart! Dat ik knaging voel in 't hart. Dat ik knaging voel in 't hart.…

Jozef ’t is geen nare droom die toestand van Maria is niet gewoon toch treft haar geen enk’ le blaam Het Kind dat zij draagt is in Gods naam haar enige Zoon Jezus die zij zal baren moet u ook in ‘t hart aanvaarden die taak heeft God u opgelegd naarstige timmerman toegewijde vader zo werd hij sint Jozef afgebeeld…

Jozef ’t is geen nare droom die toestand van Maria is niet gewoon toch treft haar geen enk’ le blaam Het Kind dat zij draagt is in Gods naam haar enige Zoon Jezus die zij zal baren moet u ook in ‘t hart aanvaarden die taak heeft God u opgelegd naarstige timmerman toegewijde vader zo werd hij sint Jozef afgebeeld…

Al vreet de vijand ons aan 't hart, ons hart, ons hart, ons Belgisch hart, al zit hij aan ons bloed te slikken en geeft dat pijn en geeft dat smart, hij zal op 't eind er in verstikken!…

't Hart zei: ‘verbórgen brood geurt zoeter en mondt méér.’ Ik rees van 't slaaploos bed, de liefde zou mij leiden. En voor haar open raam stond peinzende ik te beiden; De welke vlam der kaars waakte op de kandeleer. Mijn mond was aarzelend van hoop en vrees tezaam. Hoe zou ik zulk een spel van dwaze minnaar boeten?…

Maar wen u te gelijk op d’ uitgang streng te letten van ’t hart dat, onbewaakt, zich-zelf zo licht vergist. ’t Hart, o mijn jonge Vriend! dan vroeg gekeerd naar Boven! Men zoekt zijn Heiland nooit òf te ijvrig òf te vroeg. Van dat uw moeder u naar ’t heilig doopbad droeg ontving gij stof en wenk, om biddend Hem te loven.…

Leugen als middel Barbaren die slaken De waarheid omzeild 't Hart geraakt Schijn van waarheid Valse kreten Noodgedwongen Strijd gestaakt Dwazen zijn zij die met Leugens regeren Nog dwazer zijn zij die Zich neerleggen dan Bevlogen Genaaid Monddood Helaas.…

Mijn hart werd moe, mijn hart werd oud en zingt nog als in 't eerst begin: Ik zocht de liefde in 't stille dal op steile berg, in 't feestlijk groen; ik zocht de liefde overal en derf nog steeds haar zuivre zoen.…

nachtogend likt de liefde ‘t hart en warm voelt jouw borst jouw rillen in catacomben lust weidt angst door Edens schaamte geurt jouw schoot slechts levenswater baart schaduw kleine dood in gouden schaal reik ik mijn ziel … ontbloot.…

Het zomert zo uitbundig, geen wolkje aan de lucht, de bloemen menigvuldig en 't hart plots zonder zucht...…

Dat Gerard reve riepen de brouwers Jeroen toen Willem Frederik Hermans palmen overnam maar de eerste schots van de winter Leon overboord sloeg waarop de zeilen van Roy en Heleen scheurden en hoewel sinds Bern lef tonend Maarten ’t hart voelde overslaan…

bij een schilderij van August G.Carius hij legt zijn ziel op het doek met het vederlicht penseel kiest hij de juiste toon van 't palet van zijn gemoed het hoofd volgt 't hart en sturen de handen zo komen vormen tot leven zoals 't dorpsgezicht van Arpaillarques in purper bijvoorbeeld...…

van ons leven, 't hart in vertrouwd ritme is gestoord…

ik ben nog niet dat wat je wilt ik blijf een mens die vecht tegen de adem van schoffering dat rijpt als rottend fruit hij geniet van macht en spuugt zijn gal in een emotionele waterval zuigt elke druppel energie uit bloed en vel moge de hemel zich erbarmen over de arme nu de meedogendheid uit 't hart is gebannen…

harte vaart, Of dat 't zich toegeeft aan verdriet!…

Wat is het goed aan ‘t hart van zacht verliefd te zijn, zijn luimen naar een verr' of naeren lach te meten, en, te elken avond weer het kommer-brood gegeten, weer blij te mogen rijze' in iedren morgen-schijn, deed nieuwe liefde-lach het oude leed vergeten.…

blus dit eerste vonkje, eer het tot een vuurgloed wordt: Droog dees eerste druppel water, eer hij u op 't harte stort; Zij het eerste kleine zaadje, eer het wortelt, uitgerooid: Zuiver 't hart van ieder stofje, door de ledigheid gestrooid: En die onbetembre driften, die geen macht kan wederstaan, In haar oorsprong reeds vernietigd, doen uw…

Ik ben heel blij Doch 'k weet niet waarom, 't Hart van mij, Klopt bom, bom, bom. O! alles blinkt, En trilt en beeft, En mijn ziele zingt, En droomt en zweeft. O! ik ben zo blij, Van blijdschap dronken. Doch wie heeft mij Deze vreugd geschonken? Uit welke bron, Uit welke stroom, Uit welke zon, Uit welke droom?…

Vonken, foelie* aan die git*, Gitjes met uw gouden pit, Bliksemt niet zoo fellijk Dat het hart, dat u aanbidt, Te eenemaal verwellek'. Lieve Leonoor, gij moordt, 't Harte dat u toebehoort, Met die lieve lonken, Zo mij niet een troostig woord Komt in 't hart geklonken.…

Laat de rijke klanken stromen als een vloed in de avondpracht, waar de zwanen drijvend dromen in hun kuise vederdracht, Want dan vult een stroom van weelde tot de boorde 't ruim gemoed; lokkend glijden de oude beelden door de purpren avondgloed. Laat ze los, de volle akkoorden! 't Hart slaat mede in elke klop.…

Dan zullen bomen, hagen, Langs weide en heuvel en dal, Zo menig nestje dragen Waar 't heimlijk piepen zal. Dan zal ik langs de velden, In geur en kleur en licht, Haar 't zoet geheim vermelden, Dat diep in 't hart mij ligt. En wil zij knikkend blozen, De zoete liefste mijn, Dan zal 't vol zang en rozen In beide ons harte zijn.…

Al moest, in mijne boezem, 't hart Nog breken.…

Zoveel druppels die gevallen hier en daar tot beken gaan; zoveel tranen die vandaag ook stil verdriet lieten verstaan, maar de avond is gevallen en ook deze dag voorbij, heel de stilte van de uren slaat de weemoed op in `t hart en ik wou zo graag dat vuren van geluk en vreugde branden, dat de vrede in jouw handen iedereen bereiken kon…

Dat ligt in 't hart en op de lippen, Wanneer men van elkander scheidt. De tijd vervliegt, de jaren snellen, 't Verandert alles om ons heen, Wat eenmaal eeuwigdurend scheen; Maar wie toch kan de dromen tellen, Gedachten, die ons harte kwellen Met al 't verlangen naar 't verleên. Vaarwel!…