Alle inzendingen over Alledaags leven

Ken jij Seneca? vraag ik aan mijn vrouw. Is dat een helende zalf? vraagt zij mij terug. Jazeker, zeg ik stoïcijns. Seneca is ook zalf. Zalf voor onze ziel.…

zoals bij Brel de teksten rauw & schrijnend moeten zijn zo zijn gedichten dikwijls het mooist wanneer ze wreed verslag doen van het alledaagse leed het leven is nu eenmaal niet alleen maar rozengeur…

De kleine bezigheden die elke dag weer komen gaan schuil in het wolkengrauw van de alledaagse hemel maar schijnen als verborgen sterren wier onzichtbare stralen de grootste zegeningen voor het leven zijn.…

Waar het leven Van alledag Voor mens en Maatschappij Maar al te vaak Ondoorzichtig is, Onduidelijk, vaag, De mens gevangen In wetten en Systemen, daar Is de eindigheid Die iedereen wacht Overduidelijk Zichtbaar, Aanwezig van De vroege morgen Tot de late Avond, met alles Wat daartussen In leven wordt Genoemd…

die voorbij vliegen vergroten de afstand van dood naar leven voort ga ik met mijn bestaan En de gedachten die tollen voeden mijn gevoel soms de leegte maar ook kalmte en besef Want zo gaat dat in het leven van alledag waar smart en vreugde samenkomen in een hart dat weent…

Gedacht, verbeeld en helder raakt ons de nacht waar wij liggen tussen Draak en grote Stier, maan verlichte planeten, belichaming van verbeelding, wat een mens in sterren ziet, lichte schil uit het stof van alledag zal door tijd worden vergeten en anders niet, dromen naast onszelf,met elkaar door lichtjaren van schaduwen en vertier…

de zon baant zich voor dag en dauw een weg naar een wolkeloze hemel eenden liggen nog diep in hun veren verscholen tussen het riet een meerkoet duikt onafgebroken in het rimpelend water hoe ik deze gewone, aardse beelden in houdbare woorden verzamelen wil hoe zij onzegbaar verborgen blijven mijn schuchter pogen ver te boven…

dit, mijn lief dit dat immer terugkeert het kriebeltje op mijn wang omdat je in de ochtend geen woorden hebt, de lakens warm met nog een lichte verlegenheid en wij die zo mooi elkaar wensen, armen en benen in lepeltjes en badjas het tikken van uren en eitjes de klok die zich verliest met vingers om jou te zien het onzichtbare, lang…

och, nog even en we zijn er aan gewend de tot nader order uitgestelde tijd en de moeilijke dagen zijn alledaagse dagen geworden…

Al die alledaagse dingen, het is ook maar een hint. Wees je er steeds van bewust, hoe mooi of jij dat vind. Te leven zonder zorgen, en door het leven bemind. Je plukt de dag van morgen en je voelt je dan weer kind......…

Soms voel ik me een mier opgeslokt door plicht en alledag. De zin van leven, mijn leven, wellicht niet eens een rimpeling tussen zovelen. Misschien zijn wij een blauwprint Neanderthalers nog die uiteindelijk op vele planeten bestaan, en waar wij dan op die verre werelden zijn geëvolueerd in humaan.…

, de hond verheft zich langzaam uit haar mand, geeuwt en rekt zich uit, kijkt met een half oog naar buiten ik pak haar riem en mijn jas, open de deur adem de geuren van een jonge dag hoor in het park een merel fluiten verliep elk uur van de dag maar zo puur zo onbesmet, nu ik louter verwijlen mag in 't schone en klare van het alledaagse…

Als water in stromen tussen oevers van beken door vlakke velden glijden gedachten van dag tot dag regelmatig en ritmisch klateren als bergstromen over rotsen in waterval onstuimig bruisend door diepe dalen tot waar rust keren zal naar vredig stromen.…

de dood brengt gedichten naar een sterveling ik ga met een schaal rond en collecteer het afscheid nog steeds van woorden en een vader steen en stilte harde sporen in huid en knieën en het dode leven van alledag uitgerend…

waarom toch zit jij alleen besloten in het web van het alledag zie maar niet dat ook ik ben overgoten met tranen van hetzelfde slag men kan gevoelens niet wegen zeker niet die van oorspronkelijke aard maar waarom zou ik minder lijden onder de beperkingen welke ik in mijn leven heb gebaard…

Een alledaags tafereel. Gekooide, arme varkens, in de hitte, op transport, naar Duitsland en naar Polen. Aan de orde van de dag. Auschwitz bestaat voor dieren. Lang leve de welvaart! Nog steeds.…

het was een alledaagse morgen toen ik mezelf tegenkwam bij het haastig oversteken passeerde ik mezelf ik overliep mezelf in die bijna geruisloze straat zonder het te weten nam ik een loopje met mezelf ik holde en stond stil een spiegel versperde de weg het was een alledaagse morgen toen ik mezelf tegenkwam…

Het alledaagse een rimpeling in de tijd van eeuwig leven Oceaan van Zijn ieder golfje dat je maakt is oceanisch Bel vol leven iedere zucht die ontsnapt is een ademtocht Baby in de wieg net geboren ben je al op weg naar de dood Op de de eeuwigheid is leven een ademtocht sterven is één zucht Eigenaardigheid voor anderen soms…

Want dan, moet ik terug naar het leven van alledag!…

Een prooi van alledaagse kou Hangt zeldzaam bevroren Aan de splijtpegel Van de spiegelsnavel. Slechts de scherpe blik verraadt Reikhalzend leven, Een wak in de wereld, Niet harder dan een blauwe plek.…

met aandacht koken brengt bewustheid en diepte juist in alledag…

Door het levenslied kent gans de mensheid weltschmerz alledaags verdriet.…

Mensen willen worden verstaan, in alledaagse taal. Maar die taal is de wortel, van ons aller misverstand. Mensen willen worden aangevoeld, in de taal van het gevoel. Daarom moet onze taal, worden vertaald en vervoeld, in alledaagse gedichten. Daarom dichten mensen graag. Dichter bij het wonder. Dichter bij elkaar.…

de nacht spreidt haar oneindige vleugels uit traag smoort ze het leven van alledag de duisternis blaast het licht uit onze ogen wie durft de dag te verlaten? de slapelozen van de nacht gevangen in het geluid van de ademhaling belegerd door melancholische tobberijen en altijd de angst om de kust te verlaten…

Duizenden woorden van alledag. En niet één die het slechte nieuws verzachten mag.…

het is alledaagse gewaarwording, wording, waarachtig. lichamelijkheid doordrenkt met geestelijkheid toch hou ik van die aap, verslaafd aan de zon, en blesseer me vaak, ploeterend, eigenwijs op zoek naar menselijkheid: applaus. het is alledaagse gewaarwording, wording, waarachtig.…

het wonder zit in het alledaagse zegt Jan hij ziet het in de eenvoud van de buurjongen die in al zijn gewoonheid een buitengewoon bijzonder man is Jan gaat in zijn droom terug naar de kwekerij de bron waar zijn onbeweeglijke vader met de gieter een broesje aan de planten geeft het wonder zit in het alledaagse zegt Jan…

het leven is zo bijzonder alledaags - een simpel gegeven of je wil of niet ieder gaat het op zijn manier beleven de een beklimt bergen de ander loopt er om heen de een neemt anderen bij de hand en de ander loopt liever alleen voor elk komt het ongelegen een overschot aan verdriet de ander komt amper ellende tegen huppelt door het leven…

Hoe aangenaam is het leven wanneer men echter kan geven zoveel om het plezier van het alledaagse en hetgeen is zo gewoon.…

zij hebben alles gewist ik ben gelift gebotoxd en restyled tot nieuwe vormen en gezicht pas later wist ik wat zij misten in tekening van alledag het leven van die jaren zichtbaar op mijn huid de lijnen kwamen samen spraken zich voortdurend uit in het strakgetrokken vel spreken alleen mijn ogen de waarheid nog wel…