Alle inzendingen over Bom- plant

Een prachtige stevige stam Stevig staand, zodat alle takken er op kunnen steunen Een prachtige boom is onstaan, door deze stam Een boom, een thuis, een familie De boom, die al jaren mooi bloeit En dankzij deze stam heeft deze familie nog jaren te gaan…

daar waar mijn blik eindigt een rij met evenhoge bomen?…

Verschillende planten zijn naar hem vernoemd, zoals de Cryptocarya kostermansiana.…

't Was toch al niks, de bomen die we zagen, een vogel, een bloeiende plant. Paars. Of blauw, wat zou het. Je hebt je er niet in verdiept. Je wist de namen van de flora En de fauna toch al niet.…

die wij ooit plantte lang geleden op de maan Kom dichterbij kom dichterbij - mijn lief kom tot mij nu heel even dichterbij ben jij - mijn lief slechts nog een kus van mij vandaan…

vlinders, vogels en kans op stormen terwijl in haar palm een bollige energie rust ze wil meer van zichzelf zien en chocolade als de teerling speelt ze met grote maten kleinere hangt ze aan enkels voor de bron terwijl een stad zich verheft tot aan de horizon spiegelt ze waarop ze blijft haten de tovenares van het lentemeer laat steen als bomen…

Ik zei de boer: "Ik plant een boom", "Ik kweek de wereld een appel voor alle seizoenen", " Ik kleur de velden tussen het grijs", "Ik laat de handen plukken, wat voor hen zal groeien". In Ede zal het zijn! waar de mensen zonder pijn, Van mijn deugd mogen proeven.…

Je rilde door mijn vraag te blijven, het laatste wat ik in haar ogen las, waren mijn illusies, een patroon in een rimpelloze frons waar elke boom z’n wortels plant in de gerijpte grond, dringt het mos zich op, gestaag sluipt de lente op kousen voeten naderbij de wingerd dwingt het luikend blad te heffen waar ik dacht te rusten…

Verder fladder je op de golven van een wind vrij rond in weelderig planten- en bloemendecor waar je allerlei kronkelende lijnen in oneindig en onvoltooid trekt Naïef ik ben, probeert kind in mij hen een voor een te volgen zowaar vangen.…

Wanneer ook nog eens het landschap haar weelde deelt waarbij verscheidene bomen verschillende struiken in een groen jasje worden gestoken tegelijk wordt een zee van wilde bloemen en planten gegoten in puur en naturel onder een blakerende zon.…

Bovendien is het een heerlijke dag voor de natuur Dieren wel of niet schuilen terwijl het bonte netwerk van tak- ken en wortels deze nieuwe energie verspreidt voor elke boom en struik De aarde ademt opnieuw zodat allerlei bloemen en planten hun ontwikkeling versterken.…

we zijn dus echt niet overbodig voor de druppels waren opgedroogd hadden ze al gezegd ons leven is maar kort maar het is wel heel terecht want wij zorgen dat de bomen en de bloemen kunnen leven dat de boer kan blijven oogsten door het water dat wij geven…

doorn in mijn hand gevoed met mijn bloed hield de roos in leven niet loslaten een hand tekort voor wat moest steel en hand vergroeid versmolten onderhuids ontstoken ondragelijk de pijn met harde liefde ruk de steel uit mijn vlees plant de bloem in de donkere aarde en voed haar met het bloed uit mijn hand rood op zwart morgen schijnt…

Ik ben geen plant: ik wil geen rust ’k Ben jong – en van mijn tijd, Brenge ieder uur mij leed en lust En telkens nieuwe strijd!…

In de begingroene lente zat, Een eik zijn knoppen uit te schudden, Zijn schorsachtige begingroene schubben, Barstten tegenstaandedat, De flauwgele zon gloeide evenmin, Ver onder haar stand te branden, Haar flauwgele oostelijke standen, Plantte hitte desalniettemin, De eik dronk zijn water gestaag, De zon kreeg een heldere kleur, Zo brachtten…

hoe ze steevast zonnebloemen plant in haar verlangen naar een zomer aardbeien plukt en vereeuwigt in gelei die nooit stroperig genoeg lijkt ze houdt van Vivaldi en nog enkele anderen die dood of levend zijn gegaan zoals regenbogen die nooit blijven en toch blijft ze kijken ze draagt altijd een cardigan tegen het rillerige van de avonden…

Maar als ze met vakantie gaat, zal ik beloven haar Russische planten water te geven. En stiekem op zoek gaan naar haar geheime schrift, waar ze avond aan avond uit citeert.…

De zee plant zich voort in het water. De zee is voedzaam als een rijpe boomgaard. Zij is de moeder van de grootste sterren. De zee is een regen van goedheid, beken het maar, zij is onmisbaar. De zee blijft zoals altijd altoos vrede, want in zee werd nog niemand mishandeld. -------------------------- uit: 'Noodbrug', 1955.…

Soms als het nacht is de straten verlaten Alle lichten gedoofd niemand om te praten Dan vrees ik wel eens dat er geen morgen is De lucht zwart blijft gehuld in droefenis Mensen blijven slapen en vogels sterven uit Blauwe wolken verdwenen in een stad zonder geluid Planten staken hun zuurstof geen passie meer geen lust Een Spookstad…

De stenen letters spreken over eeuwig en zacht rusten maar voor de overlevenden van de pijnlijke scheiding voelt het eeuwig maar niet zacht Doch al lijkt de pijn nog vers de bloemen zijn reeds lang verwelkt er bloeien nieuwe planten die hoop en warmte vragen Dicht daarom van lieverlee het zwarte gat van het verleden open de zware binnendeur…

De plant die zich voor groei had aangeboden Werd wervelloos in slechte grond gekneld. God weet wat Hij vertelt en liegt over de lieve goden, God weet dat Hij verliezen kan want God is Spel.…

mag ik de tuin zijn waar jij groenen kan de aarde zwarten waarin jij ooit weer bloeien zal mijn borders zijn niet ingericht éénjarig maakt nog geen gezicht paden wachten op de hand waarmee jij je zaden plant ik snoei en rooi het overbodig de tuin is lenteklaar mijn warmte en jouw kleur hebben elkaar ook volgend jaar zo nodig…

Eenjarige plant met een hart van diep donkerbruin Bekleed met franjes gelijk een fonkelend bladgoud Helderblauwe hemelen rondom zijn bloeiende kruin Als de menselijke geest die vrij is van gedachten Warme winden hebben donkere wolken weggeblazen Diezelfde wolken zullen nooit meer wederkeren Aan de Zonnegod behoort al deze roem Want hij schiep…

blij dat ik hier woon tussen muurloze dromen ben ik wel geschikt voor thuiskomst vroeg je me ooit blij dat ik nu leef sommige tijden duren eindeloos voort met elke stap strekken lange paden zich onherroepbaar uit misschien is dat dodelijk saai of spat er vuur vanaf zolang innerlijke kinderen volgroeide planten water geven…

Tot leven komen bewerken en monteren een wereld van het begin hard en mistig veel later een oude beschaving monumenten niet als herinnering maar als buiging naar een tijd zelf de onmeetbare tijd niet gericht zoeken maar dwalen om de rivieren planten bergen dieren heen draaien vliegen wandelen halt houden op een plek landschap laten woekeren…

Zwalkende beelden om me heen rode wijn geschonken in wankele glazen mijn voeten raken de grond maken verbinding met de aarde ik sta stabiel hier in mijn blote kont en schat mijn omgeving op zijn waarde blond en bloot met blauwe ogen slechts in een onderbroek gekleed staat hij tegenover mij te zwijgen alsof ik een doorleefde plant ben…

Of waren jullie het juist die me ridderlijk op 't goeie spoor brengen, met deze plant, die nu in mijn tuin huist om zijn leven te lengen.…

De boom des levens in de Hof van Eden werd door de zondeval de boom des doods. Het zware kruis uit deze boom vervaardigd werd gedragen door Gods eigen Zoon. Dood en zonde liet Hij achter in Zijn graf. Zo kon de boom des doods weer vruchten dragen omdat Hij vergaf.…

Aan de overkant wordt een boom omgezaagd op de kade liggen takken de boom ploft neer het licht valt op de stenen vier mannen in oranje overalls leggen stalen kabels om zijn bast hij wordt opgehesen de boom komt langs het raam de kamer verdwijnt in zijn schaduw de mannen schreeuwen de boom trekt verder door de lucht die blauw is als een poppenoog…

een gedicht in een gedicht in een gedicht geboortegewicht een boom in een boom in een boom dennenappel hitte in de hitte in de hitte eeuwige zon een mens in een mens in een mens kleinkind verleden in het heden in de toekomst herinnering leven na een leven na een leven eeuwigdurend afscheid…