Alle inzendingen over Cynisch

daar ligt hij dan, ontdaan van kop en kieuwen zo’n vissenlijk heet ook wel zeebanket mijn God, wat cynisch … hoe verzin je het voor mij beslist dus geen Hollandse nieuwe je pakt hem bij zijn staart en laat hem zakken dan glijdt hij tergend langzaam in je strot dat noemt men dan het toppunt van genot ik zou hem liever bij het afval kwakken…

Gisteren moest ik huilen En ik weet niet eens waarom Nietsvermoedend zitten schrijven Agressieve muziek, volume 12 Gewoon wat zitten pennen Pessimistisch, cynisch waarschijnlijk in uw ogen Emotioneel weinig aan de hand Fysiek de topsporter die ik ben Mee schreeuwen met de muziek Drummen in de open lucht Ineens de tranen op het papier…

Halverwege komt hij op, welgesteld En grijsgetint, en cynisch als Dickens’ vrek, Weggezet door Oscar Wilde als iemand Die wel kosten maar geen waarden telt.…

De klok tikt cynisch de minuten weg en lacht me zachtjes uit als ik het waag haar aan te kijken. Daar ben je dan – het leek een levenstijd. Je hebt de schakelaar voor het zonnetje al gevonden, in je bruine ogen loopt de koffie door. De muziek die je praat stopt alle trommeltreurnis en rafelrauwheid.…

Elke mooie vrouw is een cynische glimlach op mijn gezicht. Een letter in een tragisch gedicht. Dus, kijk ik nooit meer om. Elke mooie vrouw waar iemand bij wil horen; kan mij bekoren in een niet verstoren. Dus, houd ik mij liever dom. Zelfs de allermooiste vrouw zal ik niet begeren; in een leven leren zonder wederkeren.…

in de les 6 vwo ziet hem liever gaan dan komen is dit verhaal ab ovo of in medias res beatrijs ik ken haar kloostercel van buiten ik roep haar minnaar aan onder de eglantier 4 vwo slaat melig aan het muiten vergalt al twee rapporten lang mijn lesplezier ik ben het lijdend voorwerp van mijn lessen maar ook het onderwerp van veel geklaag cynisch…

Opeens is jouw leven veranderd van de ene op de andere dag Opeens zijn interesses en blikvelden een stuk minder breed Opeens is het schateren omgetoverd in een cynische lach Opeens bewegingsloos terwijl je voorheen altijd alles zelf deed Opeens word je met medicijnen en slangen bestookt Opeens doe je niets meer terwijl je dat vroeger wel…

waar is de vriendschap op geheel eigen wijze tot maat verheven de vergeten cynische stiltes, zij dienden als veelzeggende getuigen..…

Opruiende dromen het onvermoeibare willen als kind en verder kijken dan mogelijk, ik zag de cynische blik en hoorde de toon van de volwassenen, waarachtig ik wist dat ik zo niet wilde worden en toch, al vecht ik er nog steeds tegen en ontken ik het, het ouder worden temt je tenzij je heel gelukkige genen hebt, ik niet.…

Hoe cynisch is dit wachten, wachten op jouw heengaan. Wat is er toch dat je in leven houdt, nu jouw voertuig het wil opgeven? Je ligt hier eenzaam, van je trots ontdaan, wetende dat je naakt werd geboren en ook naakt heen zult gaan. Er is nog zo weinig te zeggen, er is niets meer uit te leggen.…

Men weet het present, waardig, maar in wezen niet daar Die ziel zoekt een uitweg in het breken van oude grenzen Ze stijgt omhoog, klapt schokkend tegen ‘t ronde hemelruim Tuurt omlaag, valt in een diepe zee, angstig, grijs en grauw Zijwaarts tuurt grijnzend een blik in cynische toverspiegels Vanaf de overkant, puur en lonkend, oog in oog met…

chocoladekoppen van de krant die honderdduizend keer voor de klandizie gedrukt zijn, overschreeuwen onze visie blinderen 't oor, verschrompelen de plant het tere twijgje dat zich opwaarts vecht als het zich voeden kan met waar en echt als zombies, zielloos, van onszelf beroofd gehersenspoeld door meningen, opinies is onze staat down, onverschillig, cynisch…

Ik ben een cynische moderne vrouw. (Maar heeft modern ooit iets met vrouw te maken en dat cynisme van me... nou...) Nou dag. Bekommer je niet te veel om me. We zullen elk een andere kant uit gaan. (Niet waar!…

Soms waan ik me in een film van Quentin Tarantino zwart, cynisch als "Pulp Fiction"... zo hard en vreemd, nét onwerkelijk genoeg zoekend, tastend langs donkere straten, mijn gevoel is van emoties verlaten; ik beland in een onbekende louche kroeg.…

Theatrale inkt wat de dramatiek herschrijft wat verloren gaat in de overspelige vlagen van de wind, weerlegt de wereld in de holle frasen van de ironie waarin hij cynische tonen legt.…

Nee, Joanan, minder cynisch! Is een warmbloedige arm om je schouder niet veel warmer dan mooigevormde taal? Of zit ik ernaast en overstijgt taal nu juist de breuklijn van Thanatos? Kan taal de ziel van een mens vormen en daardoor voor eeuwig helend zijn?…

hoe ik het springtij ontloop om mezelf in eigen armen te dragen wanneer de opzwepende wind zich als een beul gedraagt manen gedachten mij om te verzinken in de diepste krochten van mijn ziel, want gedachten wenken me wijl ik aan de oever sta van een gebed dat ik in zekere mate cynisch benader om vooral de reden dat mijn geloof spreekwoordelijk…

wil ze vilde me in al jouw lust en had me nooit oprecht gekust ze ving me enkel omdat -al die mensen- ik miste de vertoning op jouw witte doek bewust in plaats daarvan heb ik drie bundels doorgespit één vertelt hoe dood zich wierp in een glas waarin dauwdruppels dorstig in de sneeuw op gras wachtten de tweede bundel was zo cynisch…

Teruggekeerd, verdwaald, waarheidzoekend als de zucht, een cynische leugen. De weg van voortgang, van gouden avondlucht prees zich mooi .. de sterkste positie valt vaak op het einde luistert ademloos naar de zang van engelen en dwingt met gebogen hoofd het antwoord op knieën tot inkeer.…

Ik sluit mijn ogen, stijf dichtgeknepen, helemaal niets wil ik zien, mijn oren horen echter zijn droeve lach, cynisch en clandestien. Flarden vragen springen uit mijn nare droom. Onbeantwoord. Taboe? -"Wat doe je daar? Legt eens uit? Hoe kom je er verdorie aan toe? Waarom zei je me dit nooit eerder? Hadden wij dan nooit een gesprek?…

Misschien een tikkeltje cynisch, maar in de kern zeer doordacht en met een duidelijke boodschap. Erdohan scanderend op de televisie, geen enkel spoor van berouw, maar enkel spierballentaal en paranoïde gekrakeel uit een valse dictatorskeel.…

Al wie door corona de eeuwigheid ingaat Zorgt misschien best dat dit niet op de rouwbrief staat; Bloemen noch kransen Dit laatste weze misschien een cynische noot, Echter, kunst en humor overstijgen de dood Tja, poëzie blijft op een slappe koord dansen…

moeras van menselijkheid in de diepte waar tussen poelen van vervreemding, alles lijkt alsof waar leven en dood in zinloosheid stranden onder het wolkendek dat de blik genadig afschermt van het licht ligt het land van verknechting waar thuisloosheid geborgenheid lijkt de oude man moeizaam steunend op zijn staf volgt het spoor van het cynische…

Kauwen hebben ook een hekel aan braaf Maar zij zijn zo klein ze zijn bang van de raaf Dus kijken zij naar de middelste broers, je weet wel de kraaien Die zij stout maar wel veiligjes kunnen Papegaaien die praten ons na op gehoor Ze houden hun baasjes dus spiegels voor Derhalve vind ik het niet te bevatten Dat mijn papegaai steeds zo cynisch…