Alle inzendingen over De graaf

in een graf vol bloemen vindt de dood haar aards bestaan ze staat een levenlang te bloeien en wacht tot ze gelaten gaan je lachte om de snelheid die hard botste met beton het rode bloed dat stolde na de sprong van het balcon je ontkende de depressie die je naar beneden zoog je liep weg voor de vergiften die de ander op je spoog je…

nog kan ik de stap niet maken om de grijze rolsteen aan te raken die zijn graf blokkeert waar nimfen hem in witte doeken hebben gewikkeld zijn wonden gereinigd van het kwade gif en jaloers venijn ik heb zijn tocht gelopen op de vrijdag na het avondmaal in gethsemane waar judas zijn verraad pleegde voor het haangekraai…

Er is weer een dag voorbij gegaan Weer een dag in een mensenleven Leven Hoeveel dagen zal het leven hem of haar nog geven Het is maar goed dat men dat niet weet Leef bij de dag dat je dat niet vergeet Het leven is voor je het weet zo voorbij Voor jou, voor hem en haar en voor mij Dus geniet van het leven Want op de eeuwigheid…

(Overleden de 28 van Zomermaand 1636) Wie hoor ik op mijn graf? Gij minnaars, gaat’er af! Wat koomt gij rouwe dragen, En mijne dood beklagen? Ai, staakt uw droef gesteen*! Schept moedt, en weest tevreên, En wenst mij niet op aarde Bij u te zijn in waarde. De wereld die is doch Vol valsheid en bedrog.…

Bloemen liggen aan hun steen, het grootste graf dat draagt de naam. De mars om het meest weerloze jonge leven zo dapper verloren gegeven. Wat kan onbelangrijker, zinlozer zijn dan deze bittere oorlogsmelancholie. Speel brave fiddler, word geïnspireerd, door al die miljoenen naamlozen, ze worden geëerd.…

Je gestalte in de deuropening was het laatste wat ik zag de tranen rolden over mijn wangen toen ik op mijn rug lag je verdween uit mijn leven als een schaduw op een roetzwarte muur ik bleef je maar zoeken maar vond je niet je was net een traan die ik verloor in een oceaan van verdriet dolend op het kerkhof zocht ik naar mijn graf want toen je…

Wie hoort uit 't graf niet roemen, stil voldaan, Deugden die buiten hem geen sterv'ling wist? Wie denkt niet bij zichzelf: Wonderlijk is 't, Dat alles dan gewoon zijn gang zal gaan, En het heelal 't de moeite van 't bestaan Nog waard zal vinden, als 't zijn luister mist?…

we vonden het verleden rond zijn zerk een grijze gids sprak wonderschone woorden die bij de ons ontvallen schrijver hoorden ontstegen aan zijn nagelaten werk in trance zag ik de zware steen bewegen en trage klanken rolden uit het graf: ‘het was te kort, m’n taak was nog niet af dus luister nu, ik heb te lang gezwegen’ ‘vertel ze wat ik nooit…

Graf. Neem de weg die snel leidt naar de walkant. Het wordt vloed. Vogeltrek naar de dijk. De ziel weet een open raam. ------------------------------ uit: 'Groeiringen', 2002…

Ik zal fragiele muren bouwen Om het land van jouw verraad Ik bind mijn passie om de jouwe Jij bent de weg die niet bestaat Ik ben niet meer wie ik ooit was Het zijn illusies die ik fluister Gevoelloos zwijg ik bij jouw graf Ik hoor de klanken van jouw luister Ik wacht in angst, ik maak mij klein Het bloed druipt langs de lege muren…

Het zal lang duren, maar de tijd zal komen Dat vóór de nacht mij de oude kracht ontbreekt En tevergeefs om zachte woorden smeekt, Waarmee 'k weleer kon bouwen, en de aarde Mij bergen moet en ik mij neerbuig naar de Plek waar mijn graf in 't donker openbreekt.…

En die het zegt, Ben ik, die 't weet: want ik, die altijd vecht Met mensen, om mijns-zelfs wil, die durf eisen Dat àlles voor mij wijkt, - ik kan 't bewijzen: Heb ik niet zelf hem in zijn graf gelegd?" Ik geef u geen gelijk, want groter is 't Te stérven voor zijn Ikheid, dan te léven: 't Zoet leven lokt méér dan een donkre kist.…

Het blijft maar spoken in De Graaf z'n brein. Hij kan des nachts de slaap niet vatten, want hij denkt maar aan de mensen in dit land die ongekozen burgemeester zijn. Frustratie krijgt zo 'n grote omvang, dat hij niet kan lachen. Huilen staat 'm nader. Een burgermoeder of een burgervader kan hij niet kiezen; wél het hazenpad.…

Schuchter kijkt hij om zich heen Hij is de laatste in zijn soort In het graf reeds met een been Een kop die inmiddels in de kranten scoort De laatste roker ging reeds heen Hij is gecremeerd zoals het hoort…

geen zin, besognes op het werk maar nu dacht ik, ik ga eens naar de kerk soms krijgt een oude man spontaan de geest nog altijd schuilt in mij het wilde beest de zondaar, de verloren zoon, de vlerk jawel, het viertal lijkt wat minder sterk en met de jaren werd het wat bedeesd de hoogmis liet een mooi gevoel ontspruiten alsof ik uit het graf…

voelt de kou van de dood, klemt zich vast aan man en zoon, die weerzien beloven in nog dezelfde knipoog van de tijd De man hertrouwt, wordt twintig jaar later naast zijn tweede vrouw begraven dicht bij de tombe waarin z'n vrouw wacht Geweten gekweld door vaders 'verraad' verdraagt de zoon 't leven niet; sterft en op vaders plek in moeders graf…

Maar zo w’ hem tasten met wat minder haast, meer zins, Wij zouden voelen dat elk klopje van die ader Een treedje is naar ’t graf, en ’t sterven zo veel nader. Slaat daar wat koortsigs toe, zo stappen pols en wij De dagelijkse draf veel spoediger voorbij.…

golf slaat om, altijd tot de branding bruisend gesmoord waar zij zich strekt en terugtrekt falend in het moment haar eeuwigheid viert Wind en water waar de zee in het gruis van machtige bergen woelt De berg overwint de berg wanneer het puin zich met de pieken voedt Het massief breekt, altijd tot grind in stilte vermalen waar het zijn graf…

die hij voor ogen heeft telkens is zijn zet de voorloper die de hemel splijt en de aarde onbeschermd het lot laat zijn dat het vallend gruis in kraters laat flankeren totdat het spel zichzelf nederig en vol overgave monddood verklaart maar de speler geeft niet op en gelooft dat slechts het sterven zijn smet zal laten verdwijnen in het graf…

twee tieten op borst twee tieten op buik wel vier memmen dik zwijgt zij in het graf zij voedde eens links en rechts onder en boven voor en achter (dubbel en dwars) ze diende door het vlees te kerven de duim te kruisen op mijn voorhoofd als een spin spon zij acht ledematen tot web ving ze vliegen af voor ze ons vonden (dwars…

Een graf wordt vredestichtend... Het plonzen en gesnater, het ruisen rond het water en 't uur wordt alsmaar later. Vught, Zin in Werk, 2004…

Hij houdt me bezig de peuter in een graf in Halifax Canada; slachtoffer van de Titanic, volgens z’n DNA het Finse jongentje Eino Viljama Panula Finse moeder met vijf kinderen gaat niet met Eino in de sloep zonder haar voltallig gezin; ik verplaats me in een drama waarin de dood bevrijder is ik voel dat angsten hersens malen ruk me los…

de avondmaaltijd in gethsemane het ritueel met zijn getrouwen maar op een kon hij niet bouwen door het romeinse recht veroordeeld met twee moordenaars te hangen wordt de kruisweg aangevangen in het donkeren van het derde uur geeft hij de geest weer terug aan vader zijn dood bevestigd door de speerpuntsteek vrouwen zorgen voor zijn graf…

Als een rotsblok lig ik op de aarde Sinds Jean-Samuel ’t contact verbrak Ik vind bij Cagliostro onderdak Hij hecht aan Mesmers theorieën waarde Magnetiseert, iets wat mij zorgen baarde Maar tegelijkertijd een halm toestak De wetenschap hangt aan de wilgentak Zelfs Newton is niet meer van deze aarde De graaf, genezer, ziet mij vorsend aan…

Al stelden vogels soms teleur; de vogels van Virginia, de whippoorwills en de kalkoenen, liefst zou men thuisgevaren zijn met rijen vogels op de raas, geen alken, meeuwen, albatrossen; de wachters van het eigen graf, maar warme vogels van de wal. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1939-1998', 2000.…

En toen jouw hart nog klopte, nog liefde gaf, bad ik met kleine meisjeshanden jouw leven uit het graf, maar ik verloor... En met mijn hoofd op jouw borst, met die razende stilte van de dood in mijn oor, schreeuwde ik. En schreeuwde ik. En ik bleef schreeuwen... Van dan af ben ik een kind in nood.…

Hij bloeit; en in die onverwachte droom laat hij een stond zijn heimlijk wezen blinken in 't graf van broze bloembad en aroom, zoals de dichter die, na harde strijd, zijn innigst voelen in een lied doet klinken en weerkeert tot zijn oude eenzelvigheid.…

Er wordt gepaaid, gesnaterd en gedoken En tussen gras, koolzaad en fluitenkruid Brengen de padden hun verhalen uit Een man, een zij, een speer daarin gestoken Een graf in een spelonk, ogen, gebroken Een Bijbelse historie naar verluidt In mij ontstaat een zeer vertrouwd geluid Zeer lange tijd was ik ervan verstoken Daar juicht een toon, daar…

hebben gegeten deed er niet meer toe het ging nu om isoleren van schuwde hij zelfs niet om blauwhelmen te gijzelen die hun belofte van veiligheid in rook op zagen gaan manipuleerde hij vriend en vijand om zo Srebrenica omver te lopen, een volk waarvan dwaze moeders nog steeds hopen op 'n laatste levensteken mocht hij nog wel naar het graf…

Ik schuifel in een lange rij langs het nog open graf. Zojuist verzonk de houten kist, zijn leven is nu af. Of is het nu een nieuw begin in tijd en eeuwigheid? Voor hem die nu ontslapen is na een verloren strijd. Ik kijk opmerkend om mij heen en tel de grijze koppen. Wie zal de volgende wel zijn, die wij er onder stoppen?…