16405 resultaten.
Haal-baar
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 337 uit mijn diffuus verleden
paar ik nu beelden aan muziek
de schoonheid aan ontroering
leg ze bezonnen in het heden vast
hoewel verbluft over de keus
van mijn zo korzelig geheugen
verbaasd dat het verborgen heimwee
zich willekeurig mengt
met dat wat weemoed was
herinner jij je nog
dat je me vroeg naar het verschil
tussen die vormen van…
Schijn bedriegt
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 471 Diffuse illusie; daarna,
mét bril op, toont de spiegel
een geplooide oude man.
Natuurlijk is het zelfbedrog,
maar gun mij desondanks
op iedere ochtendstond
een intens gevoel van
schier eindeloze
vitaliteit . . .…
In weerkaats
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 93 ik zag je
dansen op
de zwarte
lijn die de
gouden glans
als schaduw had
alleen je ogen
twinkelden
in weerkaats
het ongeziene
priemden stralen
zonder eind
met jouw
pirouettes
bouwde licht
zijn cirkels
in piramides
tot de hemel
waar zij
in ontmoeten
het sterrenlicht
begroetten
in de blauw-
gouden kleur
die zonder
zwarte…
Memento (N.a.v. de aanslagen in België op 22-03-2016)
gedicht
2.0 met 2 stemmen 1.723 Woorden lijken te breken,
op de barricades van terreur,
lijken te verdwijnen,
in de vuurmonden van semi-automatische geweren.
Woorden dreigen te vervallen,
tot een allesvernietigende kracht,
klaar om de aarde verschroeid te maken,
onbruikbaar voor verder leven.
Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd?
maar Die had enkel gezwegen,
slechts…
Zingend hart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 51 komt nadert mij
met liefdevolle aandacht
wie lezen kan en wil
't zingend hart
in vreugd en smart
dat schone druppels vangen mag
och zie de sombere
bossen
waarom de ranke bomen zwiepen
de vijver bedekt met
mos en waterlelies
in koele gouden dagen
van juichend welbehagen
de stille ongerepte
plekken dat mij rukt uit
bange overheersing…
de offergave
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 81 de boterlampen
verbannen de duisternis
enig in haar soort…
Avond….
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 51 Een kleurrijk afscheid
van de dag.
Kaal de bomen, het
zicht steeds meer.
De wind houdt nog steeds aan
er lijkt geen einde aan te komen.…
Voor als de woorden komen...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 58 Diffuse onderstromen, laag voor laag.
Als warme trui voor winterdaagse dromen.
Voor als de zinnen zich aaneenrijgen:
proef de klank, het bitterzoet.
Ogen starend in de verte, oren luisteren
naar zoetgevooisd gedachtegoed.
Voor als de tranen komen:
vormgegeven zoutrivier,
gebed in woorden, wier
zilte oevers het hart omzomen.…
Hervorming
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 126 't Craquelé verraadt
afwijkingen
in evenwicht
Begrensde vormen worden
hier diffuus
open gedicht.…
Hij zag het licht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 486 Hij zag het licht
Zij zag het ook
Tot hij het knopje
Ineens bewoog
Lopend in donker
Viel ze over iets heen
Maakte ravage
Deed pijn aan haar been
Licht werd aangeknipt
Man zegt; wat nu
Zij zegt; ik lig op de grond
Wel sodeju
Het licht is die nacht
Niet weer uitgegaan
Zij was bang
Opnieuw onderuit te gaan
De blauwe plekken …
De wilde wingerd
poëzie
4.0 met 1 stemmen 383 Een krank en schamel hout,
Het minste van het woud,
Door iedre wind geslingerd,
Reikte ik mijn ranken uit,
Weerstaan, maar nooit gestuit,
Een dorre wilde wingerd.
Geen mens die naar mij zag.
Al waar ik kroop of lag,
Mijn groen ging alles dekken.
Tot in dit woest revier
De goede hovenier
Mij wijs kwam stekken!
Hij plantte me in zijn tuin…
De visser
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 236 Dromen doet hij zijn vissersleven lang,
diffuus nog de contouren in scharlaken
van de vooruitgeworpen schaduw
langs zijn vermetele recordvangst..
Hij weet het is een kwestie van tijd
om de talmende schemering
te bedwingen met zijn scherpe haak.…
Hartstochten
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 400 Heerlijk lopen struinen
Langs polderplassen
Door bossen en de duinen
Ongegeneerd staren
In hoge wolkensculpturen
Momenten, die onverwacht
Een eeuwigheid kunnen duren
Genieten onder bladerdaken
Nevel door de zon belicht, diffuus
Verdronken in ons samenzijn
Waar tijd, noch haast
Gelden als excuus
Bewonderen de spiegelingen
In het gladde water…
Kind
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 2.395 Diffuus ben jij daarin aanwezig
zie ik je lach en ruik je huid
In al je schoonheid kom je nader
tot ik je voel en in mijn armen sluit.…
Gedagvaard
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 168 Als halmen buigend
in de wind
van zover gekomen
dromen zo diffuus
in maagdelijk ochtendlicht
door mijn omfloerste ogen
dageraad breekt mijn
absurde zinnen open
waarheid te vroeg
zal wreed mijn ziel
met voeten treden
op weg naar sterren
gekomen uit niets
gebeden woest gesproken
aan goden van weleer
aan jouw brein ontsproten
laven…
De schone wereld
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.178 Iedere morgen na het nachtelijk slapen
Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen.
Iedere dag heb ik haar weggegeven,
Telkens één dag meer van 't eigen leven.
Telkens een kortstondiger bewoner
Zie ik haar belanglozer, dus schoner.
Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden
En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…
In de tuin
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.283 Gelderse rozen met hun koele
Ballen lichten de hemel toe.
Seringen waaien paarse zoele
Geurige schaduwen, gril en moe.
Aan tengre boompjes, haast nog schuil,
De witte zuiverheid der rozen;
Midden in hun half open tuil
Besluiten zij hun schuchter blozen.…
Gedachten jagen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 165 Als onweerswolken
Vol donder en bliksem,
Dreigend zwart getooid met
Verraderlijk zilveren rand,
Jagen oncontroleerbare
Gedachten door mijn brein -
Ze gaan er met mijzelf vandoor,
Zonder dat ik ook maar een moment
Boven mezelf word uitgetild -
Gedachten jagen,
Gedachten jagen,
En laten mij dingen doen
Die ik van mijn leven…
Nacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 158 Het is de nacht
die luister geeft
aan het gefluister
wat zacht
wijkt naar ruimte
en zwicht
voor de druk
van het ochtendlicht…
In elke ader..
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 92 Zoveel meermaals ongetelde
dagen strijkt diffuus herfstlicht
over het ongeboren land, zodat
in haar eigen kleur kan dromen.
Zoals de wind door het ravenzwarte
haar streek, ruist een eindeloze beek
het kan niet waar zijn dat zij daar in
ruste ligt, een plek met eigen woord
gekozen als een onvoltooid gedicht.…
maar door zichzelf en door elkaar niet meer
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 736 verlaten - strand
om open wonden toe te dekken
alsof zij nooit hebben bestaan
en diep onder de aarde
waar zij hun vleugels zandig nat
door tochten langs het donderpad
naar het domein van helledromen
onmogelijk verzwaarden
waar zinnen niet meer in beheer
bewegingen bevriezen door de zwaartekracht
versterft geluid in onderzandse nacht
diffuus…
Maandags Blauw
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 329 Een opvallend hoofd dat plotsklaps
onontkoombaar fotogeniek
diffuse memorie penetreert
Je verhalen kleurden onze wereld
Ontdooiden bevroren gezichten
Deden stenen lachen
Hoelang kan een clownesk masker
vreugde en verdriet kanaliseren
De gouden halsketting verdofte en schifte
Valt er hoe dan ook nog iets te kiezen
als de spasmen van het…
't lievertje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 164 kalverstraat/hoek spui
zij staat stil, kijkt naar het schikken van bloemen
rustig herfstgevoel kruipt langs bladeren omhoog
plaatst zich tussen zonnebloem, hortensia
als schaduw van een laat zomerse dag
een vent, een zwerver op afstand kijkt
zij kijkt verlegen weg
zijn tekst blijft hangen in het stadsgewoel
aandachtig, charmant, intelligent…
Wolken schuiven langzaam.....
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 120 Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde,
de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht
schuiven donkere wolken langzaam maar zeker
over de stad.
Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen
geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker,
zie jij het ook?…
De schone wereld
poëzie
3.0 met 4 stemmen 551 Iedre morgen na het nachtlijk slapen
Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen.
Iedere dag heb ik haar weggegeven,
Telkens één dag meer van 't eigen leven.
Telkens een kortstondiger bewoner
Zie ik haar belanglozer, dus schoner.
Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden
En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…
Alles tot niets gemaakt
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 761 Namen
worden vergeten.
Het bestaan
zal vervagen als een dwalende ochtendmist.
Diep in het geheugen wegzinkende herinneringen
zullen het zijn van ons wezen terugbrengen
tot iets wat ooit was,
maar nooit meer zal zijn of worden.
Alles wat was
en zou zijn
werd ons ontnomen.
Alles
wat was
werd tot niets gemaakt.…
[ Moeilijke vragen ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 32 Moeilijke vragen
zijn niet leuk, je stelt ze niet –
aan jezelf, of wel?…
Gedichtenhemel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 84 Als er een hemel is
waar zielen vertoeven
na de dood of misschien
ook ver van hun lichaam
kan dat alleen maar de poëzie zijn
de ontmoetingsplaats
van levende zielen
met oude zielen
wier pijn niet meer hier
en nu bestaat maar
als evenbeeldig…
Alleen, niet alleen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 Ik preek niet, ik ga mijn eigen weg
Niet echt, want waar ik ga is al een weg
Ik preek niet, ik heb gemengde gevoelens
over wat ik weet. Ik ben niet bijziend
Ik preek niet, ik werp ankers uit, duizenden
boeien overal in zee voor wie rusten wil
in vertrouwde woorden
en samen mens wil zijn
Blij, dan samen gelukkig
Verdrietig, dan samen verdrietig…
Facetten en face
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22 Jouw foto aftastend, wie je was
is mijn fantasie, er is geen contact
met jou in dat bloemenveld bij Merano
Je keek mij vragend aan
op dat ogenblik, op deze foto
van mijn en jouw gedachten
sindsdien tijdloos
ingevroren op de rand
van een zwarte eeuwigheid
Ook mezelf aftastend
in de spiegel, zie ik wie ik lijk
te zijn en niet wie ik wil…