Alle inzendingen over Geschreven angst

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

Mijn angst werd bedolven. Door de belofte aan mezelf kon ik toch duidelijk de kloof benaderen zonder uit te schuiven in mijn geschreven lijnen. De tekst werd begrepen, de woorden bleven staan. Gelukkig ik had het beloofd!…

Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Hans Keilson…

vingers spitsten en je handen wezen naar wat jij met weerlichtende bliksem in talloze kleuren geschreven had ondanks je angst voor het onverwachte opende jij je hart voor deze manifestatie van geweldige natuurkrachten dolde het aardse in vuur en vlam met een rollende donder weerstond regen en wind met een lief en…

Want er staat over geschreven, er is daar geen rouw, geen droefenis en een ieder die in Hem gelooft, mag daar heerlijk eeuwig leven. Ik zou zo graag... 'k weet dat het onmogelijk is, toch... heel even willen kijken. Daar waar degenen die ik liefhad nu zijn. Ze zien, zonder moeite, angst en pijn.…

In beperkt gespreid zicht loop ik door de grijze sluiters van steeds weer opkomende mist, zoek al eeuwen lang naar de uitgang van een doolhof, van het steeds maar zullen falen, geschreven op de schakels van de ketting van de angst, ik breng ze naar mijn oor, beluister hun verhalen, ze blijven zwijgen, ofschoon zij het weten,leid…

Geschreven met een vurige kracht Elk hoofdstuk was er eentje uit ons leven En allemaal door de lezer bedacht Na jaren van lezen met totale overgave Een open einde is mijn resultaat Een nieuw boek kan me weer liefde brengen Zolang jij maar niet meer in de letters staat…

De nacht valt in als lichten doven is geschreven mijn gedicht.…

staat geschreven, eigenhandig, onderstreept en met versierde kapitaal op het rode memobriefje dat ik plakte naast het beeldscherm waarvan ik de kranten lees op dit tijdstip zie ik haar door wegdwalende gedachten fietsen op de Zoeterwoudse Singel in haar blauwe regenjack steekt ze over naar de Garenmarkt racet ze door de Raamsteeg net…

Mijn levensboek wordt door God geschreven op elke pagina wordt meer geloof gegeven. Geloof kan men niet leren, u krijgt het mee, de ziel krijgt u van God, niet van een fee. Nu ik ouder word, pak ik mijn levensboek door God geschreven, raakt nooit zoek.…

beschrijf het zingen in het roepen van de nacht, de stilte van een euforie als ik ringen van planeten zie in het prisma van het glazen dak, waardoor het onomlijnde blijft lokken, zichtbaar in een vast contour, onomlijnbaar in lief en leed, voert mijn slavernij, schrijf maar af wat ik niet weet, kom ik niet meer bij, geloof niet alles wat geschreven…

Wat ik geschreven heb, dat blijft geschreven. Wat ik misdreven heb, dat is gedaan. Ik sterf getroost. Maar zij, die later leven, Zullen mijn lied, mijn leed en mijn hartstocht verstaan.…

over de liefde is alles geschreven met ganzenveer en tederheid het pseudo-eeuwig samenleven tot dik in de blessuretijd hoe kan ik als dichter nog over de liefde schrijven tewijl ik hunker naar geluk val ik telkens in herhaling en juist dat maakt zoveel stuk over de liefde is alles geschreven zoals zelfs hier geschreven staat toch…

Zoals ik ben, wilt U naar mij horen U bent bekend met heel mijn wezen Zoals in Uw woord staat geschreven U hebt mij ondanks alles uitverkoren. Dank Heer, voor Uw liefde en trouw Dat ik U steeds mag loven en prijzen En U alle hulde en eer mag bewijzen U mijn Heer en rots, waarop ik bouw.…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Laat me los Houd me niet langer tegen Laat me vrij Geef me de ruimte Ruimte om te leven Om te vertrouwen op mijzelf Om te ontdekken wie ik ben en wat ik wil zijn…

Altijd voor me klaar staan, je leven met me delen Wonden, hoe diep dan ook, jij kan ze altijd helen Maar de angst om je kwijt te raken is zo groot. Want zonder jou kan ik niet leven, ik ben nog liever dood!…

Nooit heb ik gedacht aan de dood, zo ver en zo onwezenlijk. Maar nu het einde haast geweven is aan de tijd die ging en ik hier sta met lege handen, met grijzend haar en zonder het beminnen van toen het jeugdig zong in eindeloze weiden: leg ik mij neer en kan alleen nog teder zijn, en al de liefdes die vergingen in de schaduw van mijn…

Angst zit in een kleine hoek verbergend achter gesloten deuren, eruitspringend als je het opendoet anders stiekem erin geslopen. Zwevend, vallend in een zwarte gat Er niet meer eruit kunnen komen, Dit is waar ik voor vrees De angst van mijn dromen.…

bloedend heb ik deel, heb ik part in je hulpeloze kreet mijn naam is angst moedwillig verteken ik je psyche en je lijf onvindbaar broedend verschrik ik en verstijf angst, noem mij gerust wreed…

De vraag herhaalt zich En de hand blijft komen Laat me vrij Ik kan dit niet alleen Ik heb Iemand nodig, Die mijn angst Al overwon En mij wil dragen Tot het licht, Weer zichtbaar is. De vraag wordt beantwoordt “Dan is Hij terug”…

Het avondlicht vergaat en glijdt Van mijne blinde vensterruit - Nu nadert al de nacht en breidt Zijn duister over mij uit. Zijn zoele adem lekt mijn hand Als een stervend zwaarmoedig beest, Hij lekt mijn nevelig verstand - Het is geweest - geweest! 't Is of over mijn handen en Mijn lege hersenen en aan Mijn weke hart twee vleugelen…

plots spreekt ze dan ik weet niet, zoiets van ik blijf bij jou ik blijf je eeuwig trouw toen wist ik niet dat ze loog, me bedroog toen wist ik niet dat zij angst oogst!…

Jouw lichaam een zee vol verrukking soms rustig vaak wild en onstuimig Onstuimigheid van de jeugd onverzadigbaar eerlijk, oprecht jouw liefde voor mij Onzekerheid angst verlies ik verdwaald in jouw hart Vragen vertwijfeling hoop wanhoop mijn liefde voor jou...…

Pijlsnel rent de haas door hardbevroren weiland voor zijn doodsangst uit.…

mijn angst is om te gaan slapen en niet meer wakker te worden niemand begrijpt mijn pijn en wat ik voel..ik heb toch alles ik was als kind al onzeker dat is nooit veranderd ik kan het allemaal niet aan de kracht ontbreekt me nog steeds ik wil morgen alles begrijpen hoe het leven bedoeld is wat er nog van me verwacht wordt en hoop dan…

Er leeft een angst, heel diep in mij, want al wat is, gaat ooit voorbij. Zo plotseling, geen restje tijd, in een seconde, was ik je kwijt. Verbijstering, onmacht, woede en verdriet, en de vraag: waarom? een antwoord kreeg ik niet...…

Daar Bush de onvoorstelbare terreur Die zijn land heeft getroffen hard wil wreken Dreigt overal de pleuris uit te breken En staat een wereldoorlog voor de deur. Zo luidt althans de zwartste profetie, Maar niemand weet precies wie tegen wie.…

Heel argeloos begin je een gedicht. Een aantal letters, aangenaam van vorm. Het gaat vanzelf. Er slibben regels dicht. Ze zwijgen nog. Ze wachten op de storm. Uit dode krullen, schreven, lijnen, halen Ontstaan - geen mens die weet waaraan het ligt - Schermutselingen tussen de vocalen. De consonanten brommen mee, ontsticht. Pas dan ontpopt…

Toen was daar de angst en de opkomende razernij. Door de kogels die daarbuiten mensen raakten rij voor rij. En straks zou het allemaal voorbij zijn als zij naar buiten werd geleid. Dan zag ze nog de levenloze lichamen en die man die voor hun zielen pleit. Nog even en zij zou daar liggen in het gat waar zij hoort.…