Netgedichten

netgedicht (nr. 65.167):

sterk zijn

Hangend over de diepte.
Een oordeel moet ik vellen.
Dreigend komt het nader
onheilspellend vlug.
Ik durf niet te kijken,
het lijkt zo zwart daar.
Ik beloofde sterk te zijn
maar ik had in mijn hart
toch zoveel pijn.
Loslaten en gaan.
De stap kon ik niet zetten.
Mijn angst werd bedolven.
Door de belofte aan mezelf
kon ik toch duidelijk de kloof
benaderen zonder
uit te schuiven in mijn geschreven lijnen.
De tekst werd begrepen,
de woorden bleven staan.
Gelukkig ik had het beloofd!