Alle inzendingen over Glans

De glans zo diep alsof de zon het schiep, blinken voorspellende ogen, waarin de wereld al op voorhand is gewogen, een zuiverheid die over eigen sterren waakt. De horizon heeft bij de wieg haar doel bereikt, dooft de onrust en veenbrand onderhuids van moeder aarde tot een kijkspel,carrousel van toekomstbeelden op een kamerwand.…

overheersend, staat daar plots een regenboog langzaam wordt een glimlach zichtbaar om de mond van een kind en de regenboog strekt zich verder als een oneindig kleurend lint zo kwam jij in mijn grijze leven, onaangekondigd net als het lint ik was er totaal niet op berekend, ik was in feite nog nooit bemind maar jouw kleuren geven mijn leven glans…

In dit zwart meer, o liefelijk geluid en Wat uit zwart donkre spiegel òp komt fluiten, Licht-lieve volk in wat àl duister zag, Gij komt òp-duikend in lucht' legerscharen, Licht-glans-gewapend in dees donkre wereld, O lieve, o onverwachte, o lichte paren, U stortend willend golfje in zee bepareld.…

Zie: voor mijn blijde blikken baadt nu heind' En ver de wereld in de glans van 't schone, Hier: bomen met de zilvren bloesem-kronen, Aan d'einder 't scheem'rend bos waar 't licht verdwijnt.…

ging, gesmoord in ketening van onschuldig bloed, een keuze te maken om alle consequenties ten spijt excuus op voorhand te maken en uitkomsten ook humaniteit vermijdt alle leed dat straffeloos werd afgedaan in al het gene van ambities bleek de uitslag naïef en nalatig was, de uitkomst stond bij voorbaat vast, verliest de povere glans…

't verleden dat allen zal verrassen wat straks je moedig ploeteren totaal zal transformeren tot een heroïsch hoofdstuk in de sacrale documenten van 't aardse mensenvolk een lichtend kleurig epos kan dit vooruitzicht nu alvast aan 't vechten en geworstel een aureool verlenen een pure gouden stralenkrans waarvan de glorieuze glans…

Zie: voor mijn blijde blikken baadt nu heind' En ver de wereld in de glans van 't schone, Hier: bomen met de zilv'ren bloesemkronen, Aan d'einder: 't scheem'rend bos, waar 't licht verdwijnt.…

En al de blinking en het vergezicht, van hemel en van aarde, akkerzwart, stralende waters, heggen, het verward beweeg van mensen, die naar buiten komen, ploegpaarden langs de weg, de oude bomen voor huis en hof en over hen de glans der daggeboort, de diepe hemeltrans met schitterzon, wereld en ruim heelal: het is bevat in dit klein trilkristal…

Ik glans weer van liefde, van warmte en zijn gegevens zijn kalmte. Ik ben zat van mijn tranen nu tranen van liefde die een weg banen. Vol moed en sprookjesachtige gedachten is dit het waar ik nu zo op wachtte. Warmte, goedheid volle hoop kijk in de spiegel en voel me nu groot.…

Kom gerust gastvrij als ook hij is bij hem aan, neem adoeliedjes, beelden van de baai mee maar geen parels die hun glans hebben verloren. Neem wel je eigen spullen mee terug bij vertrek.…

Er blijft slechts de nachtelijke glans van ontelbare hemelse sterren en mijn verlangen van voor jouw sterven toen je mij in jouw passie had gevangen toen alles nog verlangen naar de toekomst leek.…

Vandaag een blik op jazz en popmuziek De jazz kwam voort uit blues en honky-tonk Een diamant, ruw als Thelonious Monk, Die bij John Coltrane glans kreeg, dynamiek Toen kwam Ray Charles, The Genius, met soul Gestoofd uit gospel, r&b en jazz Met op de achtergrond zang van Raelettes Het podium was waar zijn kracht in school De man, niet…

‘k heb van je gehouden ‘k mocht je niet behouden wie splitste onze wankele wegen of kregen wij geen goede zegen wie brak er onze broze band of was die niet genoeg bestand tegen de harde druk van buitenaf schaafde die schamele glans er spoedig af ‘k wil jouw naam weer roepen de hemel om jou verzoeken ‘k wil jouw raadsels achterhalen jouw…

Wanneer de lucht ledig wordt Als spiegels zonder glans, Bewonder dan de nachtzoen Die de maan geeft aan Een sterrendans Wanneer het verdriet verschijnt Als een stilte in de schemer, Zweef dan met de wolken mee Waar warmte de zon begroet In een goudgele beker Wanneer het gemis niet meer zwijgt Als rukwinden in een kille regen, Luister…

Het felle licht van het kwartet spotlights weerkaatst op de glans van de hamer, prikt irritant in mijn ontwakende ogen.…

Die de blinden blinde smaden, Daar uw glans hun schemer dooft Waar de kroon van uw genaden Weerlicht om één sterflijk hoofd: Door de duizenden verloornen Aangebeden noch vermoed: God die enkel uw verkoornen Loven voor het hoogste goed...…

In de glans van die beleving vind je hoe dan ook de moed om het leven aan te kunnen, zo alleen maakt Hij het goed.…

Zie jij dan niet aan mijn ogen glans hoe dieprood mijn ziel zich verhardt.…

En nooit heb ik je donker haar geaaid, Of 'k zag een rosse glans, weerschijn van 't lot, Dat om jouw vrome lijders heeft gelaaid. En 'k bloei van haat, door Onwill'ge gezaaid. O - kwam op aard' nog eens de Zoon van God, Ik werd om jou Judas de Iskariot.…

Zacht gesproken woorden In de beslotenheid van het duister Gingen helaas verloren Werden onbetekenend gefluister De liefde die jij scheen te voelen Een liefde die je voelde voor mij Begon meteen te bekoelen Vanaf het moment dat je het zei De waarde van die woorden Bleek bedroevend laag Hebben al hun glans verloren Lijken nu doorzichtig…

warmte en liefde De tranen als je mij verlaat Je glimlach bij terugkomst Als jij weer voor mij staat Ik mis de intieme momenten Gevoel zo sterk verbonden Dromen samen vervlochten Puur geluk in jou gevonden Ik mis de mond die me kuste Hartstochtelijk en zo zwoel Ons steeds lieten versmelten Ik mis jou zo in ieder gevoel Ik mis de glans…

'k Dook in mijn ziel: - het water rilde in reven - Langs gladde wanden gleed mijn hand - ik won Een paarl - ik steeg, - mij scheen in volle zon De matte glans om een geheim geweven! 'k Zag op: - der bergen grijns stond stram in spot, De zon joeg juichend door het wijd heelal En lachte mij tot schreiend kind, tot zot!…

In milde glans ontluikt voor onze treden Een bloei, des nijvre plukkers waard, Wiens oog niet, afgedwaald, voorbij 't Genoeg van Heden Op 't Veel van Morgen staart. Dat zó - mijn Vriend! - dat zó ons heil moog' duren!…

Even liet ik je vingers los betoverd door je zilveren lach de glans van je ivoren lichaam Schaamteloos rekte je je uit verleidelijk, zoals je blik die leek te fluisteren : ‘Ben ik niet mooi, o man ‘ O ja, eindeloos mooi was je mooi als de dageraad die naakt voortsnelt over ongerepte sneeuw Je deed mijn bloed ruisen als de branding…

resterende hoop bij elkaar te rapen die door dromen is platgewalst en pas na het ochtendgebed van regelmatig keren van zij naar rug op andere zij de onrust allengs bevordert zodat ten einde het hemelse verandert in plichtmatige dwang die dekens van zich afgooit als in een wederkerende aardbeving om weldra de lach weer een spiegelende glans…

als een nederlander koerdisch ik kom er niet uit jouw ogen, de kleur ervan jouw mooie bruine ogen ik kom er niet uit de blikkering de glans ik las 't en lees jouw gelaat als een krant op de kop en kijk in m'n eigen brein maar kom er niet uit heb gegoogled boeken gelezen de anatomie ervan in wetenschappelijke werken opgezocht en…

Vroeg in de morgen bij de plas een zwaluw dook aan mij voorbij het gras had nog zilveren glans die groene kleur zal nu wel komen maar eerst de zon er aan voorbij zodat het zilver weg kan dromen liefdeswarmte greep haar kans het stille groen liet af van droppen zomerzon zingt nu het hoogste lied schemeringen wandelen stil voorbij waande…

poëzie en een vlaag van buiten, een vraag verdwijnt in glans verandert het korte lot; zacht in dromerij leen mij de stilte ver weg van het gevloek, krabbend aan mijn wang hard en kort door nachten geslagen want jij en alles in deze cirkel verzen, het woord, mijn ziel staan stil voltrekking, voltooiing verklaard…

In dit zwart meer, o liefelijk geluid en Wat uit zwart donkere spiegel òp komt fluiten, Licht-lieve volk in wat àl duister zag, Gij komt òp-duikend in lucht legerscharen, Licht-glans-gewapend in dees donkre wereld, O lieve, o onverwachte, o lichte paren, U stortend willend golfje in zee bepareld.…

De hals, een blanke zuil, gaat in ’t gedreven licht der tedere lokken schuil die, fel doorschitterd, er de matte glans van doven: Zo smelt voor ’t middagvuur de witte wolk. Zo laat, wanneer de morgenbleekte in ’t eerste goud vergaat, de lucht haar vochtig waas zich van de zon ontroven.…