Alle inzendingen over Heersen

enkele dagen per maand straalt haar lach op de aarde waar in gebekte heuveltjes het spoor te lezen valt van de opkomst van het tij en dan monkelt ze nog na bleke pretlichtjes rondom rond de sikkel harer bestaan voor hoe lang ook ze nog kan heersen in haar hemel onbetwist is er nooit sprake van verrijzenis of teloorgang ze bedrijft…

Ondergedoken in een stal geen plaats was meer in Nederland voor hem, die nimmer heersen zal. Een winterkoning donker vel weggestuurd op hoog bevel geen ster of eerbewijzen noch zoeken hem de wijzen.…

zij hebben allemaal het script gelezen weten hoe te delen toch is er iets fout gegaan bij het wisselen van decor er zijn vreemden tussen de coulissen die vechten om voeding zoeken naar ruimte en lucht op hun agressieve vlucht er is geen samen meer zij heersen in de chaos als een diep invoelbaar zeer balansen zijn uit evenwicht…

Mens denk eens na, aan de passie, het inlevingsvermogen waarin patronen van straten met gebalde vuisten heersen. Het vertekent ’t beeld van het zien, het is absurd abstract bijna alles maar net niet in één gevat.…

en majesteit om te regeren in eeuwigheid dan zullen alle volken, wanneer ze hem zien afdalen op de wolken in aanbidding roepen zijn heilige naam, massaal op de knieën gaan in gedachten starend naar de wolken wetend…hopend, in het zicht van alle volken dat hij komen zal, indrukwekkend in pracht en heerlijkheid om rechtvaardig te heersen…

natuur volgt een duurzame baan Onderworpen aan rigide wetten Welke permanent blijven bestaan En kan zich nergens tegen verzetten Zodat als we heel nauwkeurig kijken Naar rivieren, sterren of atomen We ze geen haarbreedte zien ontwijken Aan hun vicieuse gang van stromen Maar wetenschappers heel secuur Die de constitutie ervan ontdekten Heersen…

Als dichterswoorden Waarheid zingen leef ik voort Door de eeuwen heen Haiku gebaseerd op Metamorfose XV 877-890: En tot in verre landen, waar Romeinse macht zal heersen, Zal men mij lezen en ik zal door alle eeuwen heen Als dichterswoorden waarheid zingen Roemvol blijven leven - Publius Ovidius Naso (Sulmona, 20 maart 43 v.C…

wordt mens en dier opgejaagd tot dat ze hun rustplaats vinden, wat geschreven staat in het bloedend hart van tijd, in draf rennen ze de aarde rond, ver vooruit de zones van ideologieën, onafgebroken zonder tussenstations, spannen ze zich in en de vermoeide paarden uit, aangeklaagd in landen, waaronder een lege zon de nachten blijven heersen…

Tempo doeloe lijkt daar te heersen. Een burn out heeft daar geen kans. Staat daar voor eeuwig buitenspel. Gamelan muziek kalmeert de aandrang van een op haast gerichte westerse toerist. Hij leert dat er naast de westerse weg van directe daadkracht.…

minzame begroeten bespeurde ik hun achterdocht want ik was rijk vanuit mijn plaats door afkomst al gegeven kon ik hen laten beven juist ik vocht voor hun leven als mijn onderdaan was ik met allen zeer begaan nooit heeft iemand mij verteld waarom dit standsverschil is ingesteld ben geboren en door religie uitverkoren om te heersen…

Oorlogen heersen overal, het is werelds grootste gezwel. De voedingsbodem is armoede en geloof, maar voor vrede is iedereen doof. Ze geloven allemaal in dezelfde Heere, maar blijven elkander toch bezeren. Bij die gedachte schieten mijn ogen vol, bezit speelt ook een grote rol.…

het was een ochtend in Godelieve ter Hoeve dat ik werd geraakt door de glans van jonge witte snaren het schitterde zeldzaam helder licht op die dag waar een wijle de zon meende te heersen en ik haar gratie in volheid mocht aanschouwen die mij optilde in hemels riekende geuren waar heur grote ogen diep baadden in jeugdig lentevocht…

Die tergende blik snijdt door het ijs is scherp als een scheermes op weg naar die prijs Geen tijd om te zeuren dit is de strijd nu moet het gebeuren in een fractie van tijd In lange diepe slagen dwars door de pijngrens hier heersen geen wetten hier heers jij, op handen van de fans Met het zicht op de finish nog alles uit de kast…

och, gezielt zijn mijn hem’len prijkt mijner geest in’t ganser sop gerstenwater is wat het beneveld heersen den schim’len bij ’t hop doch, och here die mijne geest verslindt is het dan mijn begane lichaam waar verlangen, streven, weerzin vindt zijt gij toch met mij betaamd mocht gij ogen tijdens vangsten rust dan in mijner nederigheid…

ontwaken ging langs mij heen je hebt mij geraakt en ik ben met je mee gegaan in warme spirituele golven wij zijn uitgetreden konden in vrijheid alle dimensies kiezen die in heden voorhanden bleken samen hebben wij ons overgegeven aan de verleidelijke ultieme vrijheid van het niet gebonden zijn wij dachten even over de aarde te heersen…

Weldra is de mens onthand zullen kattenklauwen heersen paardenhoeven billen tillen en zien we de stevige achterkant van ons beestachtig ongelijk.…

ik zou koningen kunnen verrukken temmen tot roerloze pluisjes wol zelf heersen zonder zorg om het rijk.…

met eten verpakt in wat rood naar de koelte van bomen vlak langs de sloot boodschappen tijd voor hen die de uren vergeten in wijding aan werk de handen zo nijver zichzelf niet wetend in een toomloze ijver donkeren klanken van rouwen tingelen trouwen en luiden als geestelijke leiders feestdagen wensen voor hun gelovige mensen heersen…

Hier heersen roos en rozeknop! Zo dacht ik – middenin Stond van onnoozle keizerin De onnoozler pop.…

ze belagen je kasteel stropen bij de boeren loeren naar de ophaalbrug ondermijnen torens grijpen koeien bij de horens zaaien tweedracht en veel twist ze willen jouw geheimen uit de kerkers van je geest de donkere gewelven waar het gist en donker mist je kunt niet met ze delen die dimensie is te groot waar norm en waarden heersen…

Veilig achter de duinen heersen rust en ruimte. In het zuidelijkste Zeeuwse land.…

bomen dwalen in het bos stammen worden opgeslokt verdwijnen in het groen ze dragen zon en duizend kleuren uit de tijd van toen stenen breken los markeren vage wegen de rotsen zijn nog jong en niet gebarsten van het ijs of gladgeslepen door de regen je wilt voorbij het bos en met de bergen heersen je ziet de bodem komen hebt pijn…

in de capsule van een onderzeeër heeft tijd zijn eigen gewicht tijd rekent af met voorrecht of onrecht hier heersen slechts de wetten van de ijzeren krijger in tikkende tijd wie dacht bij vertrek aan de kortademige loodzware dief ongenood en noodzakelijk die druk opvoerende gast?…

Het leven heeft veel onzichtbare grenzen. We denken: Het leven legt ze er neer. We kunnen ze niet verleggen. toch komen er steeds meer. De wereld verdeelt zich, In wereldjes met eigen grenzen. Partijtjes en groepjes. Overschrijdt je een grens, je hoort er niet bij, hoe graag je zou wensen. Als een vreemde wordt je behandeld. Papieren moeten…

De eenzaamheid met lege gevoelens Donder en bliksem heersen overal Een mol kan zijn weg niet vinden De nacht vol met zwarte sterren Een regen van orkanen valt Het grijze water is bevroren Vulkanen spuwen donkere assen De lava stroomt door de straten Een vallende glinstering Zonnestralen verwarmen de dorre aarde De ark begint te werken De…

Stilte heerst, heerste en zal heersen. Want de stilte heeft altijd het laatste woord.…

de groene specht tot het eten van de bosmieren Die in groten getale in de voedzame bodem leven Hij is de klimop die oude gebouwen teistert en langzaam weer opeet Omdat ze grijs zijn en monotoon in structuur Hij zal de bouwwerken van de mens tijdelijk willen aanvaarden Maar nooit te lang of onnodig Want God is groen En groen zal altijd heersen…

of mij jij daar in de zon ik op mijn balkon denken aan elkaar weer gescoord, weet je wie bij wie nu hoort we vlechten paden van gedachten ontmoeten zo elkaar soms sta ik te wachten jij bent vaak wat later klaar ik steel tijd en jij vertraagt de uren we beschermen ons met muren waar niemand over kijkt het is ons rijk mijn heersen…

De aarde spant zich om hem uit te stoten, de roekeloze, die haar greep ontsprong en zich naar hare rondste toppen wrong, waar 't wonder hem der luchten wordt ontsloten – Want vorsing loert in zijn gedoken sprong en heersen ligt in zijne wil besloten; hij proeft de kansen om zich af te stoten aan harde lucht, waardoor zijn schroefslag zong.…

tot natuurgeweld Als klaproos staat tot natte kavel Als vlieg tot scherpe vogelsnavel Als lafaard staat tot superheld Als boom tot kettingzaag die velt Als frisse lucht tot vuur en zwavel Als pluis tot een soort reuzennavel De mens; speelbal van God en geld Dit keer trof een tyfoon de Filipijnen En duizend levens werden weggevaagd Nu heersen…