317 resultaten.
De heide is maar stil
poëzie
2.0 met 2 stemmen 1.595 De heide is maar stil,
het overal vol licht,
en als een zilverspil
het zonnelicht;
de wolken varen weg
over het vage blauwgrijze,
heel ver liggen witte weg
op zilvere wijze.
Ik voel de wind vergaan
om mijne oren,
ik wilde wel vergaan
in 't licht te lore.
--------------------
uit: Verzen (1903)…
De paarse heide
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 153 Hoe groet die paarse heide nu mijn diepste
kern, ze schrijft me brieven zonder woorden.
En sprakeloos en zonder zang wil ik haar
dan bekijken zonder na te denken.
Er groeit nu langzaam iets van overgave
want veel van wat gebeurt is buiten onze macht.…
Dom als een heiden
gedicht
3.0 met 6 stemmen 2.031 En toen ik ook nog zei: en,
mijn god heeft poten als een gier,
waar hij mee daalt en wipt om op te stijgen,
hij ziet er uit als een vervaarlijk dier,
vond zij mij denk ik wel een heiden.
Dus ging zij het nu moeilijk maken:
‘Verrees de mens op ’t Woord de Scheppers
of stammen wij soms af van apen?’…
Jeneverbessen
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 4.496 We liepen door een landschap
met heide en jeneverbessen
een landschap zo oud
als de wereld zelf
zo moest het ooit begonnen zijn
zo moest het gebleven zijn
zo moest het zijn
zo als nu
we keken naar de jeneverbessen
ze stonden daar duister en zwijgend
zwijgend over het verdwijnen…
DE SCHEPER
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.235 En ziet naar hen, de heide en de' avondgloed.…
De jongen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 471 Geel waart de jongen
door de heide.
Smeulende wolken,
aandachtig de vogelroep
der bomen
en wit en wit
de aronskelken buigen
voor zijn tred.
Nooit,
misschien véél later,
vond men het
onrustige skelet, vibrerende
nachtegaalsroep.…
moederlief
netgedicht
3.0 met 72 stemmen 4.222 Spelend aan mijn moeders hand
Met klompjes aan door ons mooie drentheland
En turfjes dragen uit het veen
Met alle soorten vogels om ons heen
Met koetjes in de weide
Over onze mooie heide
Ik zong altijd het mooiste lied
Ach moederlief vergeet mij niet…
Ipaddo
snelsonnet
3.0 met 15 stemmen 606 Als overdag de vogels excelleren
En het nieuwe kabinet de netten ruimt
Dan moeten we naar buiten - goedgeluimd
Om tijd op bos en heide te spenderen
Maar wel waar WiFi is in bos en berm
Want paddo’s check je voortaan op je scherm…
Waar is mijn dorp gebleven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 93 Waar is mijn dorp gebleven
Mijn lief, verdwenen
In stenen
Waar ben je gebleven
Met je kanalen, heide en venen
In de vooruitgang voorgoed verdwenen
Of ben ik niet jou maar jij mij verloren
Stilstaand uit het zicht verdwenen
Achterblijvend in het verleden
In stilstand alles verloren…
Schepping
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 173 Paars de heide in de zomer.
Pareltjes in de voorjaarswei.
Ieder seizoen schud ik de dromer:
Noem dit Eden aan zijn zij,
Gans het lusthof... zo nabij!…
Aan 't verre dorpken
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.620 Waar de heide te bloeien staat,
Slapen liefde en wee;
't Lied, dat door de bloemekens gaat,
Zingt m'n ziele mee...;
't Leven lokt en lieft en lacht:
"Kom..., mijn weg is breed!"…
Drenthe
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 675 Jouw paarse heide
maakt me blij... de
groene esch, het
weidse ven.
Het is alsof ik
jou al langer ken...
Komt dat misschien
door het stenen bed
wat Hunen hebben neergezet
als altaar
lang geleden?
Waardoor wat was
verschuift naar nu...
Een plek
voor mijn gebeden.…
Apegapen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 604 Nu zelfs blijkt dat Andries Knevel
ook zichzelf kan bekeren
en als evolutionist
weer verder door het leven gaat
heb ik als heiden - om het even
voor het eerst in heel mijn leven
toch een kaarsje opgestoken
in de hoop dat Hij bestaat
Toe Heer vergeef hier al mijn zonden
hopelijk ben ik niet te laat…
altijd kiert de wereld
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 338 jij daar
ik hier
en altijd
kiert de wereld
we gooien deuren los
maar wandelen in
bos en heide is er
voor geen van beide
een eigen stek
een plek om te verblijven
elkaar wat liefde aan te
reiken is er niet
dan kiert
de wereld in venijn
verlaten doet van binnen
zo vreselijk veel pijn…
Op Twee Pijlers
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 70 de mens(heid)
rust op twee pijlers
die vanaf het allereerste
begin af aan al bestonden
de ene is liefde
de andere vertrouwen
en als die twee zijn verbonden
hun samenhang weer hervonden
dan pas kun je zo
hoog en laag springen als je wil
en aan iets duurzaams
en paradijselijks gaan bouwen…
Zomer
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.263 Zomer,zon,hitte,bos,heide
Twee harten,twee zielen,een gedachte
Gierende hormonen,zoekende ogen
Bosbessen,gras,bomen,stilte......
Hertenbed,zinderende lichamen
Samensmelting,ontlading,bevrijding
Geluk,tevredenheid,eeuwige liefde…
Waarheid.
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.205 De klimmende zon
doet de bedauwde heide
zilver parelen.
Zij wilde terug
naar daar, waar alles ontstond,
nu, jaren later.
Zij zag hem op straat
maar hij kwam haar niet tegen,
hij liep door alleen.
Zij wilde zijn het
begin, hij was het einde
niets daar tussen in.…
Raven kondigen een doodse stilte aan.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 Nimmer komen zij een voorspoedige
boodschap verkondigen; hun aanwezig-
heid kenmerkt een galgenveld opgericht
voor hen die in de wereld zondigen. Raven
kondigen de doodse stilte van eeuwige
zwarte nachten aan.…
berken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 314 dansende lichte stammen
zwart wortelend in wit zand
bedekt met groen en paars
van grassen en heide
luchtig gepenseelde bomen
zomaar
gestrooid
gegroeid
door teer aangestipte
bladerkronen
zie ik
verre wolken
hoor ik
de wind spreken
in een
wonderlijk schilderij…
Toe maar!
snelsonnet
3.0 met 11 stemmen 1.393 Een poema op de heide in ons landje
Blijf weg! roept de politie, maar... kom óp!
Zulk nieuws is spannend, tropisch, rauw en top!
't Is nobo's in the bush en op het randje
Ik zal zeker ook in Ede rond gaan hangen
(als bekend wordt dat de poema is gevangen)…
Trouw
hartenkreet
3.0 met 45 stemmen 12.278 Jij gevangen in jouw cocon
ik in die van mij, ben ik
de groeven in jouw gezicht
ontstaan op weg naar waar
geen verdriet heersen kan
een landschap van ravijnen
die bij elke nieuwe regenval
rivieren van smart bevatten
en ik pieker, pieker me suf
zeg jou dat het van vermoeid-
heid is, terwijl ik beter weet…
De avond zijgt als zegen
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.199 De avond zijgt als zegen
Om heide, weide en zand.
Vaag worden al de wegen
Eéndonker met het land.
De grijze verte nadert
Onhoorbaar, kalm en zacht;
In 't blauwende gebladert
Daalt stille vredenacht.
De hemel heeft zich rustig
Om de aarde heengespreid
En zoent haar nu wellustig
In zwijgende eenzaamheid.…
de Clown
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 112 Onlangs, echt, droomde ik
't verleden
Clowns die zonder rode neus, maar
met gehersenspoelde helften
cockpits overnamen
en de 'Torens van Verderf'
op weg naar vele maagden
in één klap met de
grond gelijkmaakten
Mensen die anderen willen
overtuigen van iets
dat naar alle waarschijnlijk-
heid niets zal zijn....
...…
Sellingen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63 Maar het hoogveen
aan weerskanten om het dorp heen
is afgegraven en verdwenen
akkers, boerderijen zijn verschenen
trekkers rijden af en aan
boeren vinden hun bestaan
schapen waren het voorheen
op de heide in het veen.…
HET KINDEKE VAN DE DOOD
poëzie
4.0 met 62 stemmen 15.941 Hoe ligt de stille heide dáár
Gelijk een bloeiend graf!
Geen klank, geen lied breekt even maar
Het doodse zwijgen af;
't Is, of die nevel, koud en kil,
Het brede land begraven wil;
De zon schijnt vreemd en rood, -
En op de hei speelt bleek en stil
Het Kindeke van de Dood.…
Veluwe
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 508 Oud zijn er de golvende heidevelden
gekaderd in ontembaar kreupelhout
geen ridders meer, geen schurken, geen helden
boerenvolk en werklui, nog degelijk getrouwd
waar de dennen en sparren zich mengen in het loof
geen kathedralen maar kerken met simpel geloof
De wegen waggelen de dorpspleinen over
en een melkbus markeert de rand van het pad…
Hei(lige) woorden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 461 De schapen hokken samen op de hei
gedwee zich voegend naar het hoogste woord
hopend op de beloofde groene wei
waar het gras beter is dan in dit oord.
Predikers verhalen van die boorden
verpakken hun boodschappen wonderwel
moeiteloos rijgen zich hun woorden
tot een onbegrijpelijk letterspel.
U bent, hoop ik, net als wij verstandig
en dan…
Drenthe
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 461 Bentegras en heidestruiken
De geur van zand ruiken
De adder helemaal opgerold
Genieten leuk hier buiten
Kraaien kraaien bij het bos
Ik vlei mij neer op het mos
Ik hoef niet op rijm te dichten
Maar nu voel ik mij lichter
De meeuwen krijsen rond
Maken de herrie bont
Je hoort geen vogel fluiten
Mieren bijten in mijn ….
Ik hou van Drenthe…
Moeilijkheidsgraad,
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 223 De allerhoogste graad in een zin
of regel, die geen ruimte en twijfel
laat bestaan, van wat ik zeggen wilde,
daarin zou een onversneden boodschap
moeten staan om al wat mee - of
tegenzat, uit eigen hand bedreven,
in eigen leed geleden en met tol en taal
betaald, verhaalt zich braaf tot het heden,
in eigen dicht en slaaf van literaire daad…
Gebroken beeld
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 329 De heide spreidt haar welig paars tapijt
in plooien langs de voeten van de bomen
die knikkebollend weg dreigen te dromen
door kalm wiegende bries daartoe verleid
en waar de knoppen van de rozen schromen
het licht te zoeken dat hun hart bevrijdt
heeft teder zilverschijnsel zich gevlijd
in spiegeling van kabbelende stromen
de Morgenster is…