Alle inzendingen over KRINGELEN

in de duisternis van eenzaamheid kringelen koortsdromen naar de diepte slapen we op het water in de boot zonder woorden net als stille ganzen er is geen gevaar toch? we leunen tegen elkaar aan ik hoor je murmelen ligt het ergste achter ons?…

Jouw stille woord van angst dwingt mij tot nader denken over het verstrijken van de dagen, terwijl nu, op dit moment, de tijd langs het balkon vervliegt, in de ijle, kringelende rook van onze laatste sigaret. Iedere dag ligt vast en strak verankerd, in het eeuwig herhaalde ritme dat onze dagen deelt.…

in de frisse ochtendlucht zweven lichte klanken lieflijk, helder hoog als blauwe regen ranken kringelen zij omhoog over het stille water suizelt een lentewind bespeelt de lange stengels van het riet, en zingt zacht deinend, een wiegelied hoe zoet vlijt de zon zich rond de ranke berkenboom speels zijn de jonge katjes hangend in de groene…

zij hebben kaarsen gebrand gebeden in wierook verpakt langs pilaren omhoog laten kringelen geknield en in deemoed hun ziel laten zien in het donker van leven naar licht maar de devotie is weg het is een gebouw getooid met de luister van vroeger voelt nooit meer als thuis waar het warm was van zonden in het lijden aan pijn en emoties…

Mijn hoop is vervlogen is helemaal weg mijn hoop is verdwenen ’t is dat ik zeg er was een hoop te leren alsook te brengen maar nu is mijn hoop vertrokken met onbekende bestemming Ik ga de rook achterna zie het kringelen want de vervlogen hoop moet toch ergens heen?…

ik wist dat het rimpelen van de horizon ooit over zou zijn nog voel ik warme golven komen zij schroeiden een werkelijkheid die ik alleen maar kon weerstaan in mijn dromen op de rand van verbranden met een buitenkant zonder korst waar slechts in het vet walmend kringelen van rook de resten van organische materie te ruiken zijn…

echte reuzen van de geest cijferen zichzelf eerst helemaal weg kijk Gautama Jezus Maria Confucius Ghandi Mandela maar nu naar Albert Einstein eerst helemaal verdwenen onder een cijferbrij kwam een formule kringelen speciale relativiteit in tijd en afstand later nog de zwaartekracht er bij ee-is-em-cee-in het kwadraat dat kwam zo maar…

dansend over steentjes golft hij door landschap ziet in rivier water kringelen riet wuift zacht naar wie weet hengelaars vrolijk toch geen beet met eigen bier op kleine tap wurm glinstert in het zonnetje zilver krioelt in een tonnetje hij lacht en voelt licht gespot gaan fietsers bellen luiden hij zweet geen peentjes wie kan hem nog…

het uur stilgelegd de wijzers staand gehouden schrijft ze in kinderlijk handschrift op de achterkant van de rekening heb je dat ooit gedaan vraagt ze ik kijk weg zie regen door een maanschacht sluimeren oneindige kringelingen in engelenspel heb je dat ooit gedaan vraagt ze nog een keer dwingender nu voel haar ogen als lekkende…

De rokerige rook kringen kringelen om mijn vinger zodra de sigaret het vurige vuur heeft kunnen vinden De inhalerende inhalen laten verlangende longen zingen van vieze viezigheid die 't binnenste binnen komt dringen Verterend teer maakt de ontspoorde sporen verdachter de ruwe ruwheid maakt het meest verzachtende zachter Verslavende verslavingen…

Boven- en benedenwaarts de poel blijft de natuur immer verbazen; over dat met waterlelies overdekte voorjaars paradijs; dat kwakend, zoemend en kringelend zijn eigen weg gaat en iets van de ziel van de poelgeest verstaat.…

ik zoek stilte kathedraal koelte en de rust van eeuwen ik vond ze daar gesokkeld en verheven tot heiligheid zag hart en ogen hun leven hebben zij tussen mens en dier bewogen maar eenmaal boven restte pas het echt geloven hoor de litanieën mensen op de knieën ik bid en zie de wierook kringelen in het onnavolgbaar zacht devote…

remmingen onder controle hadden wij zijn toen gaan kerken met gezang kaarsen walmend stil genietend zingen op eeuwenoude zerken mantra’s van gebed in al zijn opstijgingen langs gewelfhoge pilaren bekleed met heiligen die hun wonderen baren gewijde stilte in gods flakkerende schemering waar lucht nog danst in een grijze wierook kringeling…

Jouw gedachten sluipen door mijn dromen, als kringelende rooksliertjes door het gordijn tussen slapen en waken heen gekomen, genesteld in de diepte onder mijn bewustzijn.…

Eindeloze stiltes Opgevangen door melancholische beelden In kleuren van liefde omgeven door pijn Zij gekleed in een qipao Daalt tree voor tree Kiest haar stappen zorgvuldig Ultieme elegantie Haar schoonheid overdondert Beelden in slow motion Werken hypnotiserend Voor de verbeelding van de geest Hij rookt klassieke pluimen Kringelend…

Langzaam voel ik de warmte Stromen over mijn gezicht Mijn huidtemperatuur stijgt De bron draait aan het firmament Mijn hele lichaam in het felle licht Zinderende hitte is overal Ik voel de warmte stijgen, kringelen Mijn eigen kleine thermiek Ergens intern Slaat de koeling aan Maar ze helpt geen fluit Mijn poriën openen zich langzaam…

Zei ik daarop: “Ik ben de tijd, het mulle zand, de zoele wind, een kringel rook.” Jij zei: “Onze kinderen, hun diep verdriet, hun blije lach, zijn in mijn hart gevangen tijd.” Ik zei: “Vergis je niet. Ze groeien van ons weg. Ze scheuren je hart en laten een spoor achter zich dat voor onze oude ogen al spoedig vervaagt.…

De tengels kringelen omhoog als bloedbestorven slagaderen snakkend naar het uitspansel van onbedoezeld zuurstofrijk. Blauwzwart ligt de hemel te wentelen in weifelzucht. Het snakken naar genade wordt er niet meer gehoord. De sterren staan strak van stress te schitteren in schijnheiligheid.…

Dal wordt heuveltop waarop hij al zijn rijkdom tot vruchtbaar as laat kringelen. Hij is rond.…

Een snippertje Kerstfeest steeds met je meenemen mag een verademing zijn van voelen en denken 's avonds in bed bij het indutten lig de stal van Bethlehem op deken of kussen adem van ezel en schaap vermengt zich sierlijk warm kringelend met geurige damp uit brandende wierook je bed wordt omhelsd door een ruimte vol hooi en stro binnen…

Ze tuurt in kringels van het water maalt in herhaling met gewichtige knauwen haar hand tast in zekerheid haar metgezel het tweezijdig craquelé sluit zich... Zijn oude hoofd verheft zich moeizaam ontwaakt uit een licht knikkende dut hun ogen ontmoeten elkaar in teder tendens alleszeggend doch uiteindelijk stilzwijgend..…

wanneer een vleermuis spichtig de nok van het dak ontschiet en de nachtvlinder amechtig de holten van de surfinea kiest vervagen de geluiden, versterft traag het licht kruinen doemen dominant op hullen zich in donkere pracht een muggenzwerm warrelt kringelend op animeert het straatlicht in de zomerse nacht onder Cassiopeia's Wiegende…

hij die voor ons sjoemels knibbels ritsels euvel duidt in beeld integer tegelijkertijd kan rimpelen en twinkelen ijlings bijpraat terwijl haagse belletjes toch rinkelen met d'ogen knipperend ruim twintig jaar politiek ontsluit buiten beeld Binnenskamers is hij doorgaans aan het kringelen wij spreken nu uiteraard over de enige echte Ferry Mingelen…

zwevende dampen omvatten met zonneglans verblijd het gaarne bezochte dorp Grou strijken vluchtig langs strenge muren waarachter papieren en kunstwerken verhalen van de geschiedenis der beminde Friese grond begeven zich tussen wandelaars krioelend en vol verrassing tenslotte zijn ze verloren boven het knipogende Pikmeer dalen doelloos kringelend…

Nog geen kringel krast het stille water. Hun beider leven was maar even en een heuse waterkater het grimme lot van snode sater en in spe mater die gingen pissen buiten pot.…

prevel iets kwelt verbrand doofstommer het koren dagelijks voor het gloren hoor ik het ploegen van andere akkers zo triest zo triest geen kleine tjilpje van een gevederde vriend de ochtend staat niet meer fluitend op met leeuwerikken het gloren rekt zich zwijgend uit over zwartgeblakerde regels leeg is leeg gevuld met kringelende…

ik kringel rond ik leef wat rond rond beelden, pleinen, ik zie hoe de koude stenen liggen en de paar bomen en alles verder, winkels, dagjesmensen, en 's avonds de onbetrouwbaren die leven en juichen en sprankelen van levenslust en de sterren en de maan magisch aan het plafond van deze wereld en ben verbijsterd door de schoon- heid van alles…

Zweet dampt in kringelende slierten. Versmolten vlees dat zwenkt en kantelt in een lijnenspel. Ze draven langs de oever Verenigd in een roerig uur Wanneer de wind wankelt en valt Uit de greep van de lust gerukt Kiezen ze een ander pad. Een soepele ren op slanke benen. De gelijkenis van hun silhouet lost op.…

Of is het al voorbij, de vingers aan de trekker, de kringelende rook - dat kan ik niet hebben gedaan denk je nog, dat kán ik niet hebben gedaan. Al die achterdocht om niets, gekneed uit het soort stof waar, in een uiterst verleden, dromen werden gemaakt. --------------------------------------- uit: 'Geen hand voor ogen', 2004.…