Alle inzendingen over Kruis

bliksems slaan op ’t middaguur vernietiging van al wat was paars gekleurd het zonnevuur de open schaal vol bittere as de lans doorboort het pentagram haar mantelschelp is week en zacht de levensschenkster leeg en lam verliest haar toegewijde kracht bipolair in eigen kosmos de lingam wordt zijn eigen kruis Wodan hakt zich uit de grot los…

Het kruis brandt op mijn ziel als kindervuistjes rammen, op trommels van verlangen op het netvlies van de wereld van een hunkerende God Dit licht waarvoor ik kniel om schaduw in te dammen en normen op te hangen aan de doornen van de mensheid in haar onomkeerbaar lot verzoent zich met het offer, wat genageld aan het hart de hemel waar moet…

in Spanje slijten moeder Anchie loopt overal kijkend met haar beide dochters door het drukke dorp aan de kust de zusjes Renate en Petra doorvorsen de winkel vol kleurige stoffen en lokkende beeldjes hun handen willen keurend voelen maar dwingen zich tot rust bij stromende gedachten als schuimende bergbeken die elkaar woest bruisend kruisen…

Winden waaien en al die winden gaan over eindeloze velden, over paarse hei Reeds eeuwenlang leef ik van de waan van witte letters op een zwarte bladzij Ogen treuren starend edoch zien niets dan woeste stormen razend om ’t huis Ervoor strijdt een eenzame op de fiets aldus sjouwt eenieder zijn eigen kruis Winden waaien en gaan weer voorbij…

duivelse serpent En zie, nu is hij rein, geheeld van zweer en wonden Hij gaat het rechte pad des Vaders, hand in hand Door Hem geleid in liefde en gezond verstand Maar ‘t eerste weekend van de maand, ’t is altijd prijs Is hij afwezig om zijn zonden te belijden Zijn naaste buurman voetbalt uit, dus is op reis Hij kan zich dan devoot aan ’t kruis…

ze was van alle markten thuis verleidelijk mooi en elegant verliefd op geld, misschien gênant ze zocht de weg naar zijn oud kruis. hij had geen keus en liet begaan haar hand bewoog nu op en neer verwende goddelijk zijn staande heer hij kwam zo heet als een orkaan.…

eindeloos vol vreugde mooie dagen die vol geluk en echte vrijheid zijn dat wij elkaar aankijken kunnen met een lach in plaats van verwijt over niet passend genomen afstand die ons bang maakt en vrezen doet dagen vol van wederkerig de liefde die even kleurrijk als lentebloemen harten en hoofden vult met gejuich als op wegen ons de paden kruisen…

wie gaf hen het bloeien voor de droefheid der zielen - zij die voor graf en kruis moesten staan en daarom trokken paars en purper aan? of was het omdat hun kopkens lief zoveel verzachtten bij het verdriet.…

op het moment van haar doodsstrijd een zeer onmenselijke, ongelijke strijd zoals alle ongelijke mensen strijden voor hun waarheden, hun evangelien, overtuigingen alle mensen, als baby, peuter, kleuter, adolescent, man, als vrouw alle mensen, allemachtig, prachtig, krachtig neen het had geen verschil gemaakt even goed was Zij aan het kruis…

Noem ze iconen, de tijdloze klokkenluiders, een stuk uit het kruis en een van de nagels waarmee Christus gekruisigd zou zijn. Keert tijd het getij ook onze lieve vrouwe om. Staan mensen versteend met hun paternoster langs de Seine met gerimpeld vel te kleumen.…

Alleen in het Kruis ligt de hoop op verlossing; alleen door Zijn lijden is er hoop op bevrijding van de weerstrevingen van de boze.…

trouw, Wannerr de vrouw een man, de man zal zijn een vrouw, Wanneer de aard' haar zal rondom de hemel strekken, Wanneer de zon en maan verwisselen haar beurt, Wanneer eens mensenhand die van de hemel scheurt, Wanneer de Seraphim haar Schepper niet beminnen, Wanneer de Heer Zijn kracht en goedheid derven zal, Wanneer Gods zoon noch eens aan 't kruise…

....laf Als sneeuw voor de zon gleed de grond onder mij vandaan mijn hand grijpend naar jouw hand ik klampte me vast zo stevig als ik kon heel even....toen liet ik je gaan door angst overmand Zwevend met 1001 gedachten wat ik kon verwachten probeerde ik jouw blik te ontwijken zodat je me niet kon bereiken bang dat jouw blik de mijne kruisen…

Of slepende ziekte of ander kruis komt over de wereld of over ons huis, en maakt er een puinhoop van. Dat denk ik dan. Maar de volgende dag geeft een ruzie die er wezen mag, een fraai stuk burengerucht.…

Men zegt dat je kracht naar kruis kunt dragen, maar is dit niet wat veel? 't Roept op tot zo onvoorstelbaar veel vragen, hoe wordt mijn lijf toch ooit weer heel? Voor jou ben ik een totale vreemde, 'k weet dat je ziek bent. Je man ook niet gezond, die jou 'armen leende', is nu ontheemd, en moet tijdelijk naar 'adres onbekend'.…

steden volle straten pleinen hete sferen dragen zware dampen vrije mannen meiden massa’s deinen zwoel taps hun gezucht bij 't slampen genot in drift drijft begeerlijk lonken jonge blommen zoeken in rust’loos dwalen lijven ogen neuzen monden om te bepalen zonder knel hun keus diep in splonken ziet het water stijgt ze tot de lippen ze kruisen…

Ik zag Hem op zijn kruis, gelaten en verduldig, Met nagelen door zijn hand, en doornen in zijn hoofd; Bloed stroomde langs zijn oog gebroken en verdoofd; Hij stierf voor uwe schuld, en voor de mijne, onschuldig! Ik heb opnieuw bemind, daar 'k weder heb geloofd!…

winter zit in de kluts geen rijp op onze ruit witte kerstvorst bleef uit wie was daarop berekend de wilde kardinaalsmuts rozerood gekarteld blad Christelijk op orde in het kruis altijd al te goeder trouw bekend natuurlijk giftig voor hoofdluis vruchten in kamers van de doos kleurend vermiljoen tot purperrood de zaden hingen buiten…

klaag ik als jij kijkt in de spiegel van verwachting en gemiste dromen en jouw leed wordt vergroot door overdadig op mij in te zoomen o zeker, mij ontbreekt niets in ogen van honger en dorst ook de massa om mij heen is paraat maar zie je ook wat het kost dat ik mij vooral op de ziel verlaat mijn horizon blijkt jouw kim niet te kruisen…

ik zag als kind de schaduw van mijn grootmoeder krom van het land en de vele dochters vaak bleef de avond op haar wachten in de schemer van de lege schuren waar ik de geur van hooi ving op magere beentjes in de kamer hingen geen portretten alleen het grote, zware kruis dat nog wat zwarter werd wanneer late mist zich verschoof naar het…

lamskoteletten, worst en zware theorieën worden gedraaid onder de grill van de zon mannen met buiken en spierwitte knieën kruisen hun pilsjes boven de rokende ton iets verderop zwaaien zwierige molens hun sla en hun rokken over het grasveld en brengt men elkaar en het water tot kokens waarna men de verschrokken tomaten ontvelt de kolen en…

verslappen haar spieren achterover glijdend in het zand plakkend aan haar lichaam zwetend van verrukking Adrenaline brandt Sierlijk drijven de druppeltjes langzaam van haar romp tegen mijn boezem glijdend Tongen klevend als magneten langs elkaar wrijvend als bliksem gelijdend Haar billen dichtknijpend voelt ze de gloed richting haar kruis…

Onze ogen kruisen Pakken elkaar vast En laten niet meer los Ik zie je voor mij staan Zoals die eerste keer Telkens weer Je handen om mijn nek Ik voel je zachte lippen op de mijne Ruik de wintergeur in je haar Zie de twinkeling in je ogen Zo verliezen we onszelf in elkaar Ik hou van je!…

anonimiteit, ik ken Hem niet: dé leugen in dit uur, hij is de weg kwijt waar zijn Meester lijdt, dan kraait de haan in deze donk're nacht, de derde keer en Jezus kijkt hem aan, dan breken hoogmoed en vermeende kracht, met hart en ziel heeft hij de blik verstaan, -------------------------------------------- Ik sticht mijn rijk door bloed, door kruis…

Het koperen haantje op het kruis beleeft zijn zonde in de weerschijn van de gouden halve maan, het lijkt of zij beiden hun zinnen claimen om de aardse pijn te keren in de waarheid van het handelen naar een zinnelijk leven in het dogma van mijn eigen sharia?…

' en wijs naar het plein Hij stopt Zijn gang en wijst - mijn versteende blik sturend - naar een sober, doch levensgroot ruwhouten kruis op een lege en vergrendelde kerk aan het eind van mijn blikveld dan stapt Hij zwijgend verder over betraande kasseien op weg naar een volgend wit laken op een ander plein.…

keer solden ze met je als een tere mug, die niet langer met zijn iele pootjes braaf en grappig heen en weer kon wrijven die de oceaan bevoer met papieren bootjes en desondanks drijvende wist te blijven, vaarwel, lieve Rogi, grote kunstenaar, rust nu maar uit van al dat lijden en reuzebedankt voor al je schrijfwaar, arme Christus, het kruis…

In een ruïne vond ik sterven, dynamiet in een grot en weerlichtkrachten om te bloeden uit het oog, aan vissehaken, hakenkruisen kruisen, drie op Golgotha neem terug, het varken dat ik ben, de sloot die stinkt naar rattegif, verdronken in een dode poel als een omgekeerde tor spartelend met zijn pootjes in een putemmer vol met bloed…

De tijdlijnen van m’n leven hebben vooral kruisverbanden opgeleverd waarvan sommige ik moest dragen als een kruis of de opgelopen verwondingen ik zo moest verbinden dat enige genezing mogelijk was hoe vaak heb ik mij geen beterschap beloofd vooral niet ziek, zwak en misselijk te worden als ik aangesproken werd op afwijkingen van seksualiteitsbeleving…

Het masker dat we dragen verbergt ‘t ware zijn Maskeert de leugen en ellende en verdriet De angst en pijn daarachter ziet de wereld niet En houden we ons groot we zijn toch maar zo klein Geen mens mag van onze zorg en lijden weten Een ieder is koning op eigen terrein en huis Draagt onder mantel van weelde zijn eigen kruis En zou liefst elke…