79 resultaten.
Parkzicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 85 de kinderen in het park
kijken met eendenogen
naar de uitgestrekte vijver
terwijl ik vruchteloos delf
in de akkers van mijn geest
naar onwillige woorden
de waanzinnige bomen
ruizen vogelgesprekken
tot in het moerasachtige gras
een blauwzwarte man
een rosse vrouw in roze gekleed
(zelfs ik kan dit niet bedenken)
een wandelende grasmus…
Waarom zou ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 56 Ik spreek en ieder hoort
ik spreek maar niemand luistert
ik zwijg en ieder woord
wordt stilletjes verduisterd
door onwillenden gesmoord
ik schrijf en ieder ziet
ik schrijf naar ieder maar
niemand leest over mijn licht
iemand verbiedt dit inzicht
waarom zou ik nog
aan nieuws beginnen
in taal of teken
waarom zou ik nog
langer spreken…
bellenblaas
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 124 een helm berooft zijn hoofd
van licht en wapperend haren
moeder neemt hem mee
voor de eenden in de vijver
heeft hij geen oog voor
vogels en bomen evenmin
zijn hand omklemt een flesje
met de andere houdt hij
de blaastuit vast
dit is zijn heilige Graal
de onvaste stappen van een
onwillig lichaam zijn vergeten
het innerlijke kind…
Even tijdloos?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 149 steelt, of
kreunende bomen die in
stormwinden worden getest
maar de toonhoogten van het denken
van bodemloze nachten tot in de
zwartste dromen, verlicht door pijn
waar elke dichter z’n dorst uit lest
maar ook als schrander dier dat
zijn bloed laat koken, een opmaat
waaruit de heerlijkheid is gestolen
een geworteld lichaam wat onwillig…
Stil verlangen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 107 onwillig en met duizend zuchten.
Het kind wil niet gaan slapen
het wil naar buiten,
naar de hei, waar rust is en geluk.
Waar alle geuren
als bedwelmend in een roes,
een groot verlangen doen ontluiken.
Ze kan het kind niet laten gaan.
Het is te nauw met haar verweven.
Haar armen houden het angstvallig vast.…
Aardse glitters?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 67 het zwijgt, maakt stil,
de dag wordt diffuse
is mij kwijt, ik zie een
schaduw in de spiegel
die met zijn ego vecht,
ik leg de z’n huid af maar
ik ben een vreemde,
een onwillig blad, die in het
uur van de uil, naar zijn
schuilplaats vliegt.…
Weekhaiku's
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 77 Maanhaiku
Het sterrenstelsel
samen met de volle maan
vallen 's-nachts samen
Sporthaiku
Badminton de sport
het racket als instrument
shuttles goed geraakt
Crimehaiku
Stille getuigen
als onwillig slachtoffer
die nooit meer spreken
Rommelhaiku
Het geluid gepaard
met lichtflitsen en donder
dan opnieuw stilte
Intiemhaiku…
Gelijk een vader zijn onwillig kind
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.792 Gelijk een vader zijn onwillig kind
Bestraft met schijnb're toorn, maar smart in 't hart,
En, schoon kastijdend, zelf wel voelt hoe hard
De straf moet zijn voor 't kind dat hij bemint, -
En onder 't straffen in zichzelve zint
En hoopt of het berouwvol wordt, - en mart,
O zo verlangend, na die dubb'le smart
Héél lief te wezen voor zijn…
Gelijk een vader zijn onwillig kind
poëzie
4.0 met 1 stemmen 375 Gelijk een vader zijn onwillig kind
Bestraft met schijnb're toorn, maar smart in 't hart,
En, schoon kastijdend, zelf wel voelt hoe hard
De straf moet zijn voor 't kind dat hij bemint, -
En onder 't straffen in zichzelve zint
En hoopt óf het berouwvol wordt, - en mart,
O zo verlangend, na die dubb'le smart
Héél lief te wezen voor zijn…
Voordat
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.218 Ver voor de vertwijfeling
ver voordat mijn leven
opnieuw ontsprong
was jij mijn stralend
middelpunt aan de hemel
mijn nooit ondergaande zon
Ver voor de volwassen wereld
ver voordat ik tevergeefs
om onwillige harten streed
werd jij gevoed met
het grootste geluk
maakte een drie-eenheid
jouw leven compleet
Ik vroeg me af
hoe het zijn…
De banneling
poëzie
4.0 met 13 stemmen 2.616 De onzaalge boom schudt zwarte kraaien
Onwillig over 't witte land:
Een groot penseel dat onheiltekens waaien
laat over het geduldig land.
Ik kan de vreemde tekenen niet lezen.
Ze omdwarrelen mij vluchtig en verward.
Misschien wordt mijn doodvonnis afgelezen.
Wat ik vermoed, klinkt zéker in mijn hart.…
tranenregen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.334 namen vervaagd op oude zerken
glanzend in de kille lenteregen
druipend van de bedroefden
rondom de langwerpige kuil
sparrentakken gestoken
in de randen van het graf
kerstgroen zonder blijdschap
druppels kletteren op blank hout
onwillig langzaam en schokkend
verdwijnend door groen in de aarde
voor altijd
even dacht hoopte ik
dat je…
mijn tuinman
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 787 ik heb een tuinman
sinds kort;
stoer, knap
en met een verleidelijke
blik
hij doet z’n werk goed:
dekt het onkruid naar de aarde toe
met versgeurende, bruine
laagjes zand
graaft waar nodig
dode vogels omhoog en legt ze
zorgvuldig tussen de stilte
hij laat zelfs regen dansen
op onwillig, gesnoeide
struiken
en zwiepende…
Eerste sneeuw in de tuin
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.230 Gedekt zijn alle sporen, kalm en zacht,
En alle onwillige en stutten boud,
Met vertjes blank als bijenvlerkjes koud,
Belegen werden uit de hemelnacht.…
Sneeuwbui
gedicht
3.0 met 29 stemmen 9.235 Het nieuwe jaar begint met zachte vlokken
die zachtjes dalen en onwillig landen.
Het aarden wordt hun dooi, of ze zich branden
aan warme aardkorst, hete huizenblokken.
De aarde drinkt de sneeuw met grote slokken
en raakt verkild tot in haar ingewanden.
De vlokken winnen door hun massa.…
Windrijm
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 125 Het zwijgt, maakt stil, de duisternis wordt diffuse en is mij kwijt
ik zie de schaduw die met zijn ego vecht, ik leg de huid
af maar ik ben een vreemde voor mijzelf, een onwillig en
onbeschreven blad in het uur van de uil die naar de maan vliegt.…
Sneeuwbui
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.946 Het nieuwe jaar begint met zachte vlokken
die zachtjes dalen en onwillig landen.
Het aarden wordt hun dooi, of ze zich branden
aan warme aardkorst, hete huizenblokken.
De aarde drinkt de sneeuw met grote slokken
en raakt verkild tot in haar ingewanden.
De vlokken winnen door hun massa.…
storm
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 119 tijdens het zingen
dreigen de noten te missen
in klank, kleur en mededingen
het grijs duidt mij enkel te zuchten
even niet de morgen te beademen
enkel een glimlach ervaren, dromen
of de lichte luchten en regenbogen
aan elkander te rijgen,
en dan ophouden met hijgen
och, 't is voorbij eer ik ben bekomen
van hersenspinsels die vaak mij
onwillig…
de (om)gevallen wilg
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 wie haar beknot ontmoet
een wilg
dwars en lichtelijk onwillig
loopt ze uit
door zagen uitgedaagd
de spiegeling van het water
speelt met haar silhouet
grillig samenspel van zon en
golven
de zon maakt haar gedwee en
zo gewillig
beknot haar niet
ze werpt zich vanzelf voor je
voeten
als je haar laat en slechts
bewondert
weldra…
gesteven hart
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 192 tochthond gereed
aan de deur bij het minste excuus
aangeschoten door het schurften
er moet dringend atmosfeer tussen de ribben
gelukkig heb ik een rem voor de nurken
mijn vrouw strijkt mijn hart netjes
met stomend gedemineraliseerd water
mijn geluk heeft een moederkoek
als mijn hart dan netjes opgeplooid
in de borstkast moet ‘t gemoed
de onwillige…
mam
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 2.358 in gedachten zie ik je zo
als je daar in je keuken zit
gebogen over vluchtig nieuws
je handen om de tafelrand
als is t je enige houvast bij
dat wat om je heen gebeurt
eenentachtig ben je nu
je liefde veertig jaar gestorven
voortgeplant in nageslacht, in
kinderen met kinderen met kinderen
jij, gevangene van onwillig lijf
ik zou met je willen…
Morgenlicht in Avondgloren
netgedicht
4.0 met 33 stemmen 2.019 Mijn stramme botten kreunen krampen
een koude start van een onwillig lijf
vergt weer zijn tijd om tegen tegenzin te kampen
en toe te treden tot een daags bedrijf.
De grauwe dag neemt ook vandaag zijn aanvang
met wachten op wat snel verleden heet
steeds door 't tehuis weer dagelijkse trage stoelgang
tot een moment, dat zijn totaal vergeet.…
- Alles wat jij bent -
netgedicht
4.0 met 50 stemmen 281 achter harde wilde golven voel ik wand
doorvoed mijn hartje met het begin
van wat ik seconden lang stil herken,
ik begeer niet langer wat ik krijgen kon
en mijn luiheid toch weerhouden wou
alles wat jij bent
staat in het landschap
druk aan de kant geschoven
dwars heen door jarenlang zwijgen
wordt er niet langer bij stil gestaan
onwillig…
In mijn duisterklacht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 239 Ik kom ze niet tegen
in stilte van mijn duisternacht
de lachende vlinders en dronken hyena’s
onder de maan en de sterren
ik schrijf ze niet zonder meer op
die onbezonnen leugens
leidraden van verdriet
onnavolgbaar voor het hart
wanneer de duisternacht
zich eenzaam voedt
bedroom ik ze niet in volgzaamheid
of onwillig zonder kracht…
Showen en trippen
gedicht
3.0 met 7 stemmen 6.870 Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk een taxi aan te houden die onwillig is
je tot buiten de stad te rijden waar loofwoud staat dat zich voortplant.
Er is zielsveel geluk nodig deze jurk dronken en klaarwakker naar een show
te brengen, blind een deur te vinden waardoor je het toneel verlaat.…
Men zal dan zeggen...
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 311 Maar, er was méér, dan dat: onwillig, willig
ging ik zó ver, voorbij de grenzen
van bekend zijn der beroemdheden.
Ik moest verder; dat had ik mijn Lot beloofd.
Niemand ooit op aarde,
had zó stellig in haar hemel geloofd.
Er was niks, helemaal niets, dat wist ik:
enkel dat te accepteren, wat zou komen.…
Diffuse?
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 44 onwrikbare
van deze telg, hierin zijn de
melancholieke glitters
niet weg te denken,
verstrooiing heeft zich in
formule van de taal vastgelegd,
Het zwijgt, maakt stil,
de duisternis wordt diffuse
en is mij kwijt, ik zie de schaduw
die met zijn ego vecht en bedriegt,
ik leg de huid af
maar dan ben ik een vreemde
voor mijzelf, een onwillig…
Het geschrevene blijft?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 27 mensenhoofden, onder
stenen, tussen rottend blad
witte sporen van paddenstoelen
wel gesponnen, net niet klaar om te
gebruiken, vervloekt door herkomst en
afkomst doorzichtig glas, onbreekbaar
als druppels regen in een schemerplas
hun gelijkenis met de maat der dingen,
ongenaakbaar als onvoltooide tekst
te spellen, kluwen wol van nog
onwillige…
Maanopgang
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.480 'T is of een hefboom draait om de aarde als as:
Hij draagt in 't west en 't oost doorzicht'ge schalen,
In de een blauwgroen gebergte van opalen,
In de and're een enk'le bol van chrysopras:
'T lijkt of 't een wedstrijd van juwelen was,
Wie 't zwaarst en kostbaarst de and're omhoog zal halen;
Of moet veeleer onwillig de ene dalen,
Nu…
Onder spel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 1.187 Wanneer ik thuiskom
danst daar die kleine
ook als ik wegga
staat ze te zwaaien op
de stoel voor het raam
Het is allemaal spel
en elke vraag die zij stelt
roept spelregels te voorschijn
uit mijn eigen onwillige mond.…