145 resultaten.
dwalend hart/ontheemd
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 265 Als een ontbladerde boom
getakt in zijn naaktheid
ben ik een roepende
in de woestijn
waar geen weg is
om gehoord te worden,
de stroom van de rivier
geeft geen houvast
zij mondt uit in zee.…
Sonnet voor vrouwen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 846 Vrouwen, nixen
roepend uit stille vijvers,
de lelies van hun ogen
blinden blinkend wit.
Vrouwen, elfen
zingend doorheen loverruisen,
duizelen me zoetelings
ten val.
Verwarring,
speelbal van de hete zomer.…
Stuurloos
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 143 als stilte overgaat
in doelloos zwijgen
en dagen zich van
licht middels schaduw
naar nacht aan
elkander rijgen
dan sterven bladeren
aan de huid
bevriest het levenssap
rond de ziel
stokt de adem
in een wezenloos geluid
zwalkend door
de ijle lucht
zoekt het kwetsbare,
nakend gekleed,
al roepend
naar de verloren vrucht…
leven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 419 genagelde handen
verkrampt op het ruwe hout
totale eenzaamheid
roepend in het duister
een bang kind
verlaten door god en mens
voor de nacht valt
maken ze hem los
na een dag van spot
en diepe pijn
de balsem geurt
handen zijn gevouwen
het leven ter aarde besteld
zal eeuwig vrucht dragen…
Bloed klopt aan de onderkant.
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 185 Roepend naar het graf
waar het brave bloed klopt
tegen zij – en onderkant.
Waar de nacht zich roert,
in stilte van de waterkan,
in dromen onberoerd.
Franjes maanlichten,
als wormen zich boren
door stilten van kastanjes
Verlaten is het hier,
geen gelaten kinderziel
in de schuilhut van het bos.…
Gevangen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 108 gezin
waar je in opgroeit
jouw loyaliteit immens
beter weten doe je niet
dit is het nest
waarin je geboren bent
broer en zus hebt te beschermen
want jij bent de oudste
al ben je zelf allang de weg kwijt
is er maar één iemand
die je echt vertrouwt
aan haar durf je te vertellen
wat er werkelijk speelt
al blijkt ook zij
een roepende…
Wanklank
poëzie
4.0 met 6 stemmen 639 Dagelijks meer eerzuchtig
En minder in staat tot iets groots,
Telkens wanhopender roepend
Om kracht of de kalmte des doods,
Dagelijks vuriger wensend
Naar schoonheid, gezondheid en vreugd,
Dagelijks ouder en bleker,
En verder van blijdschap en jeugd -
Ik zit in de bloeiende velden,
Die schittren van zonneschijn,
En alles is jeugdig…
Zie de mens
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.069 In alle stilte drogen woorden op papier
roepend om vrede
in de schreeuw te worden gezien
ecce homo
‘zie de waanzin’
hangen ze zichtbaar
in roodwazig licht
nog druipend van bloed
ecce homo
achtmiljoen geteld
de thuisblijvers drogen hun tranen thuis
‘terreur is menselijk’
drogen mijn woorden
op het papier waaraan ik mij snijd…
SOMS
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 660 Soms heb je het gewoon gevonden, denk je
vele antwoorden op vele roepende vragen
denkend om dan weer verder te kunnen gaan
valt het zo smerig tegen dat je het wel uitschreeuwen kan
Soms verwacht je totaal ergens helemaal niets van
word je compleet overdonderd door het onverwachtse
alle standaard veiligheidjes omvergeworpen
hup het diepe in…
Lust of onrust
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 130 hoe het rijst, gekrompen
tot eenvoud en zich kermend
ten hemel roepend zich richtend
tegen de wijzers van de klok
het lid, een heet hangijzer dat
onrust zaait en zich manifesteert
tot de pooier van de teelbal, geen weg terug
maar slechts bekrompenheid bij
het wegebbend tij
spreek niet van liefde als lust
de emotie is die tijdloos…
waar de wind gaat
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 153 in de kringloop op het water
ijverde mijn tijd
in langgerekt spiralen draaien
licht verwaaid
met niet veel meer
dan kleine blaadjes, op de spiegel
van een kind
nu zijn oogjes glanzen, door
de lichtval van vandaag
geeft hij zijn jonge hart aan ganzen
in de roze bovenlaag
van roepend langs de hemel vegen
och…
slechts daar laat ik…
Oorlog in het paradijs
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 141 De groene jungle en
roepende vogels
branden vlees op
de vlammen van napalm
Terwijl beneden hen
het landschap helder openbreekt
druipen wonden
en
een kind loopt
in vellen van vlees
de weg af
De mitrailleurpost waakt
het is de hele dag
te stil geweest
geratel verschrikt slangen
en de tropenregen sist
over verschroeide aarde.…
Goudkust
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 434 Onder de felle, wrede zon
gloeit vonkenspattend
oogverblindend gouden graan
tot aan de lage einder
De strakke lucht van Pruisisch blauw
staat als een reuzenstolp
over de zee van blinkend koren
dat rijst en daalt op windgetij
Zoals in Pharao's tijd
wijkt het uiteen, een diepe voor
Wij gaan er goudbestoven door
uitbundig roepend: Dag…
achter zijn ogen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 283 achter zijn ogen vermoed ik
de wereld waar hij woonde
zijn naar binnen gekeerde blik
lijkt te luisteren naar
geluiden van toen
rinkelende melkbussen op een kar
roepende stemmen tijdens het hooien
koeien, bijeengedreven in de zon
de wereld waar zijn leven stopte
en waar het ooit begon
hij zit in de stoel
en kijkt naar niets
ik streel…
Treuraap
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 330 Haar stemming raden kan ik niet
Iets somber als ik haar passeer
hoop ik dat de volgende keer
de gibbon weer blij met ’t grootste gemak
luid roepend slingert van tak tot tak.…
cirkel
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 62 het doet mijn verwachten verzachten
in een fluwelen droom, zwevend
door alles heen, zonder enige rem
het is mijn hart dat verrukt is
op geluk achter de wolken
aanraakbaar, zo dichtbij voor mij
en voelt als een roepend baken,
alhoewel, ik voel 'n opkomend kolken
doch daar roept de dag naar mij
weg ben je en ik, ongevraagd, vrij…
Opent deuren in verschil
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 108 in een machtig waaien
jagen witte wolken
vol mystiek voorbij
de zwarte zijn
veel aardser en brengen
de magie nabij
het is de oude strijd
tussen goed en kwaad die nu
naar licht en donker overslaat
heksen en het hellevuur
tegen roependen in de woestijn
zal dit elixer ooit de hemel zijn
zelfs het verscheiden
opent deuren in verschil…
Dichters des Niemandslands
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 164 Zij zijn roependen in de literaire toendra.
Wolven waar kenners bang voor zijn.…
LAIS CCCXVII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 56 meewarig de zwijgende dolfijnen
gebaren: weinig vin en veel venijn. en
zout legt de zon van de zee op zijn huid,
en roepende scheepshoorn, zeemeeuwgeluid.
wonden die gutsen, golven die lonken
gieten twijfel in een vaststaand besluit:
het moet hier uit, dit schip is gezonken.…
Doolhof der Eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 702 Roepende om hulp heel zacht,
in mijn hart een plek van leegte
en verdriet door de pijn en wanhoop;
verloren in het doolhof van eenzaamheid.…
Adagium van de dromer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 106 Dit is de wijd open wereld
ik ben de geluidloze man
ik doe wat ik niet laten kan
drugs is de crux
het hemelspansel opent zich
en Broeder Kraai zegt hallo
hij spreekt... kràsse taal:
'van de god in onszelf
dat is Entheogeen
daar waar het licht is
daar gaan we heen'
en de wereld draait verder
roepend, zoekend, schreeuwend:
er zal…
Zwaaiende vaders
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.097 Voor een paar seconden bestaat er
geen schoolplein, geen hek, geen groep
roepende moeders om kwart over drie.
Ogen doen de rest. Het vest, de tas,
ze vliegen door de lucht. De dochter
zweeft en vader vangt haar op
een manier die doet denken
aan de Vader die zijn Zoon
omarmde op een prent van Rembrandt.
- De schilder zwaait naar Titus.…
'n wit papierke
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 523 't is den avond
van teder en zacht,
van donderdagwolken en
roepende kievieten op het land,
van u, van jij en jou..…
Haat
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 532 Stem van spuwende haat
weerklinkt in vele oren
de mens die praat
en vecht als moren
een roepend geluid
krijsend in de nacht
het smakeloze fruit
van eindeloze smart
haat loopt niet verloren
de mens is zijn wegwijzer
uit de grond geboren
een hel van fantomen
zoekend met blinde ogen
droef van onzinnig geweld
haat loopt niet verloren
de mens…
Geluiden
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 744 Een zwoele avondschemering
geurend als gewassen kersen
verkwikkend als een bad
De rust van de avondschemering
tranen lopen over mijn lippen
als ik denk aan mijn dromen
Eenzaam in de avondschemering
rustend op de bank
vissen die in de vijver zwemmen
Leven in de avondschemering
stemmen komen me tegemoet
een kind roepend om zijn moeder…
De allerlaatste dode
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.412 Roepend naar zijn zoon in zijn afscheidstond
maar in mij geen bevrijder vond;
met honderdduizend doden om zich heen,
stierf mijn vader, mijn vader, heel alleen.…
Woestenij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 141 Witte muren
dragen sporen
van raak
etterend in
verdampte jaren
onderhuids
als dat al kan
klinken klanken
als roepende wanhoop
in die éne woestijn
waar zand allang
geen vijand meer is
geschoten in gevangen lucht
vlucht het alfabet
langs kindergeesten
overleven is de
eerste letter
van de schrift
kom maar
kom van links of rechts…
iets met oude bomen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 340 Je hebt iets met oude bomen
Als zagen door hun stammen sjezen,
voel je pijn, ergens in je ziel
Verloren resten kale stronken
waarin hun ringen staan te lezen
Zager, als jij lang zult leven,
misschien wel tachtig jaar,
zouden bomen jou dan duwen, het
hoekje om, waar schimmen lonken,
roepend: jij bent klaar?…
Kamer
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 894 Beslotenheid
muren en geblindeerde ramen
Ik maak me klein, de kamer groot
Groeiend
Dwangmatigheid
Deur, ergens in dit omhulsel
Is de weg uit, want ik kwam toch ook
Binnen
Echoënd
Geluiden in pulserend ritme
Walsen vanuit mijn hart
Circuleren
Roepend
Ontvang ik mijn eigen woorden,
Mij omhelzend tot warme deken,
Cocon
Kamer…
Weekoverzicht
gedicht
2.0 met 386 stemmen 96.340 En de levendelen woensdag,
alleman de deuren open,
roepend over jicht en jachtig
en theïne in de thee.
En de donderdag en vrijdag
mocht naar eigen inzicht blijven,
werd gebotst, gemoord, gemopperd
en het stonk op zaterdag.
----------------------------------------
uit: 'Fladderen voor de vloed', 2007.…