Alle inzendingen over Rondgaan Raken Hopen

Als je de stilte zoekt in je binnenwereld zal het geluid van de buitenwereld je niet raken…

Raak! Het klamme zweet stond in mijn hand. Al kostte het me dan ook een der vissen, dit schouwspel had ik echt niet willen missen.…

de baby bultrug fluistert tegen zijn moeder het kalf knort en piept zacht de orca mag hen niet horen dit pelt de korstigheid van onze woorden brengt ons in beweging het raakt de leegte…

ik aan heel raak, sla ik direct op zijn of haar bek!…

Het raakt me Naakt, bloot, zonder huid en zonder vel Maar het raakt me Het is zó fel op de huid waar ik vervel En het raakt me diep en dus ik pel alle laagjes die ik tel Zonder aan te raken maar ik vertel het raakt me zeker nog wel…

Mijn handen raken niet de jouwe, mijn lippen zwijgen liefde tot aan het voorjaar mijn ogen zwijgen niet, zij fluisteren taal van alle dagen na nu, zij spreken de taal van hoop…

Hoop, my meisie, is om maar meestal butterflies te jaag, en al raak die nette swaar, is dit hoop wat ons laat manage.…

Woorden raken….. bewust of onbewust Ze laaien vuur hoog op Ook hen die de rust in zich hebben worden vroeg of laat door de scherpte geraakt…

Een zatte biljarter uit Aken Kon onlangs geen carambole maken Dat was best wel sneu Want zelfs zonder keu Kon hij 'm in de kroeg toch flink raken…

Raak de geest schop de taal trap de liefde verkracht verbaal kijk opzij zie geen ogen donder geluk ongelogen pleur de zin scheur en stoot trap de liefde in de goot het hart verward verloren verhard geloven in blind beminnen rot op ga wat anders verzinnen…

Schiet ik met woorden dan zal ik raken wie aan de dood denkt. De dood is geen boodschap van begrijpen maar een woord dat machtig klinkt voor wie alleen nog maar in angst gelooft en voortdurend twijfelt of hij er zelf een einde aan zal maken met een pen of een geweer.…

Toen mijn hart geraakt werd met het rake licht der zon In de borst, waar een pijl het verlies van ziel betekent Toen zag ik jou, en probeerde je te raken.…

vandaag sprak alsnog de winter tot mij ik keek nam zijn schaduw op en zag hoe die veranderde in een toevluchtsoord vaarwel, zei ik en liep voorbij jouw ogen naar de verte en naar morgen een vlakte die nooit meer kwam en zo bleef ik woorden hunkeren, korter of langer dan dag en nacht mijn ruimte werd de stilte van meer dan een…

in mijn hoofd woeden de woorden het zindert en ziedt maar het komt nimmer tot akkoorden het sijpelt, mijn kop is een vergiet eens wil ik raken…

weet jij dan niet dat ik je liefheb steeds weer naar het heden keer voor jou en dat ik in de nachten die ik wakker lig het geluk zoek, blindelings vraag of de dagen zo zullen blijven als een losgelaten kalenderblad waarop tijd drijft naar bijna vergeten woorden naar wat onvervulbaar blijft, doorweekt met de ruimte waarin jij je…

Voor eeuwig en altijd Ik blijf niet langer dromen Want eens verstrijkt de tijd Illusies raak je kwijt...…

Kleine glimlachjes dobberen in het water waar ogen speels kringen trekken als kleine lichtjes die in een processie de wereld rondgaan. Bomen schrijven tekens in de lucht, vogels lezen de wolken die als pluisjes dromen de dag intrekken om telkens ergens anders leven op te wekken.…

in hoeverre kunnen we elkaar in wezen lezen in hoeverre kunnen we elkaar nou echt verstaan in hoeverre de gedachten die er achter onze ogen veelal ongezien rondgaan ik versta jouw taal meestal niet toch zie je en troost je mij in mijn verdriet de vraag is wat zou je mij het liefst willen zeggen?…

Onze meester Joop, Heeft zelf niet veel hoop. Hij slaat met een liniaal, En is ook nog bijna kaal. Wat hij heel graag doet. Misschien iets met zijn voet, Het eindigt op bal. En dan hoor je KNAL. De bal is raak. Maar dat is zijn zaak.…

Dat is ontstaan door die sonnettenkransen, aan één stuk zit ik poëzie te schransen en door die baksels raak ik overvoerd. Nu zit ik hier met bloedend hart te hopen dat al dat kranswerk snel is afgelopen -…

dat je me niet weer verlaat maar zou je die keuze maken en raak ik je definitief kwijt dan zal me dat enorm raken en voel ik het een eeuwigheid maar nu worstel ik telkens met vrees en hoop en kan dat niet meer aan zit steeds met mezelf in de knoop dus ik ga nu de strijd maar aan…

kapsel jouw onzichtbaar zijn in ranke sluiersteen als het verlies naar eigenheid die niemand raken kan verberg in lachende angst jouw schaamtegelaat vol droefenis cocoon er hoop vergevingsvol buigzaam naar fatsoenlijkheid…

Hij laat het dienblad vol rijkelijk bier rondgaan over de toegestroomde menigte. Mijn linkerhand ondersteunt mijn voorhoofd en beschermt mijn plotseling scherpe blik tegen de al te felle zon. Mijn rechterhand krabbelt vlug dat wat rest uit een kort bevochten nacht. Merels zingen dat de lente definitief is aangebroken.…

Voorzichtig, heel voorzichtig raak ik je aan met mijn ogen in een droom van verlangen… Langzaam, heel langzaam omring je mij met warmte in het duister van genegenheid … Zachtjes, heel zachtjes spreek ik woordjes van liefde in het licht van hoop...…

Ik hoop dat ik met mijn gedichten iemand anders zijn pijn kan verlichten ze zijn in ieder geval oprecht met hart en ziel gezegd soms moet ik het schrijven staken omdat de emoties mij dan teveel raken van pijn of verdriet en tranen die men gelukkig niet ziet!…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

Veel goede woorden had men niet om aan hem kwijt te raken. Zelfs Hillary die heeft nu ook de blosjes op haar kaken. Hij kwam en zag en overwon. Wie kan hem nog iets maken. Trump, nu toch de persoon van `t jaar, bevocht het als een leeuw. Te hopen voor de U.S.A. De President der eeuw.…

Er is één regel in het leven voor alle mensen nodig. Namelijk: respect voor jezelf voelen en anderzijds respect tonen naar de ander. Deze regel is uitzondering op àlle regels, overal; want andere verzinsels gaan niet tot de kern. Eén regel voor het leven op aarde: laat een ander en jezelf volledig in de waarde! Zóveel regels en er is maar één…

zonder versterker gaat zijn stem verloren slinken de woorden raken zinnen stuurloos en gedichten op drift een enkel gebaar geeft hoop voor morgen... de fluisteraar echter maakt zich zorgen zijn stem kan het niet aan Lejo van Kuijeren…

dieper almaar dieper in donk're gedachten raak ik de zin kwijt van het bestaan zo ook de tijd die nog wel voor me uitgestippeld was onraad genaakte niet weer die koudheid onzekere leidraad waar ik op balanceerde met vage hoop op beter...…