Alle inzendingen over Somber weer

Een ondoorzichtige lucht van dichte stapelwolken schildert een sfeer compact en somber Of is het mijn geest gehuld in duister die een wereld schept van asgrauwe tinten Die, als de zon tevoorschijn komt niet weten van wijken en op de achtergrond als schaduw een eigen leven leiden…

Je lonkt naar de schicht in het glas Verloren in de gloed die er groeit Ik hoor je spinsels In het ijle gefluisterd Dat je zonder voorbeeld In het lood van de avond (Al een beetje vergeeld) Tot een amorfe schim verduistert…

Het donker levert donkere gedachten, sombere gevoelens, in grachten is iets ontroerends. Er zit een donzig poesje Aan het snurken. Zij heeft een grappig snoetje, pootjes lijken op augurken. Ik doe mijn ogen open. Het is erg laat. Ik vergat de tijd, Ik vergeet dat ik lijd. En mijn hart slaat Onafgebroken.…

Door de gordijnen somber licht Blij voor zo-even in het donker Ogen sluiten in de schemer Achter dubbel glas de stilte Rook en as, de zoveelste sigaret Wazige gedachten, troebel zicht Lege fles Whiskey, zwaar hoofd Hanenpoten op grijs papier, te dronken…

Met valse hoop als leuning de regenboog beklimmen kleur bekennen halverwege achter je slechts branderijen het klamme novembergrijs hangt zwijgend om je heen een vogel probeert z'n zang maar verzandt in fluisterijen twijfel belaagt het evenwicht dat al vervaarlijk wankelt daar donkert het grijs alweer de dag vervolgt in somberijen…

Vroege duisternis In deze dagen Omarmt mij Als een ziek geschenk Haalt de diepte Weer naar boven Op plaatsen waar Ik niet aan denk Herinneringen Lang vervlogen Teleurstellingen Nooit verwerkt Mijn zwarte ziel Stelt alles open De pijn van toen Wordt meer versterkt De sombere dagen Zo vlak voor kerstmis Donker, koud En onbemind Voor…

op de rand van de slaap word ik overvallen ik ga ineens even dood onverwoestbaar blije spreeuwen wekken mijn roerloze oren tot leven op het vergeelde behang valt het winterlicht een deur gaat dicht…

De nacht is duister en diep En spaarzaam schijnen lantarens In de mistige natte steeg Waar ik diep in mijn kraag verscholen Over ’t glanzend nat plaveisel ga Troosteloos staren donker ramen Als koolzwarte niets ziende ogen Gevat in gevels als kale doodskoppen Mij angstwekkend luguber aan En ik heb geen wens dan deze Doodse stad zo snel mogelijk…

Waar wolken treuren In egale grauwheid Huilend tranen Storten Als een lijdend Somber verdriet Troosteloos de einder Tot vaagheid Verschiet En de wereld Zoekt naar warmte Straalt toch licht Van de zon In kleurrijke bogen Op donker verleden Hoop voor toekomst…

je ademt sombere lucht en je verdriet trekt als flarden koude mist over het vlakke land…

Ik zie mensen die gelukkig worden van oliebollen met poedersuiker, Glühwein, knipperlichtjes en kerstboeketten, een nepkerstman en overdadig eten, maar vooral veel drankmisbruik. Plus al die opgefokte blijheidsstemmingen vol prullaria en glitterrotzooi, mislukte sfeermakerij en debiele pogingen om er nog wat van te maken. Al die afgekapte…

(bij een Etruskische schildering, 325 v. Chr.) Je hoofd knikt naar links, terwijl je ogen vol mededogen staan, turend, verdrietig en liefdevol, het krullende haar rond je beeldschone gelaat. Je dikke, zwoele lippen tuitend vanuit een extra pijnlijkheid. Wat is er toch met jou gebeurd, waarom je zo de wereld aan blijft kijken? Ik voel…

De deuren staarden me koud en grijs aan door een kleine kier glipte het groen stiekem naar binnen dankbaar voedde ik mijn ogen en hart totdat de deur het met een harde klap ontnam.…

Als het buiten zo sombert de dag wil maar niet lichten regendruppels als tranen hangend gestreept naar beneden glijden je zo van binnen sombert pak dan lucifers pak kaarsen steek ze aan ruik de verbranding zie de vlammen als een kampvuur een open haard een allesbrander oplichtend verwarmend om slaperig van te worden dan op bed of…

Januari de somberste maand van het jaar als de wolken somber en grijs hangen geen tekens verschijnen van het voorjaar om naar een bloeiende lente te verlangen wij kunnen alleen binnenshuis genieten knusjes bij de haard, met een thee of wijn ons lekker in een goed boek verdiepen of met gans de familie gezellig samen zijn januari is nog…

Hoe somber zijn die korte januaridagen met een hemel van eentonig grijs geef ons liever sneeuwvelden en ijs dan al die rukwinden en regenvlagen die ons brengen griep en winterplagen terwijl wij dromen van ’n zonneparadijs - hoe somber zijn die korte januaridagen met een hemel van eentonig grijs Ons humeur krijgt ‘t zwaar te dragen daarvan…

Gordijn in somber als avondmist van de herfst hangt over mijn hart.…

sombere momenten het moeilijk krijgen opkomende tranen héél even ... zwijgen opgekropte emoties geuite zelfkritiek eenzame uren héél even ... melancholiek verdrietige situaties onverwachte tegenslag weer moeten vermannen héél even ... zelfbeklag verzachtende woorden een verdwijnende pijn favoriete muziek en dan weer ...…

op deze kruising beweegt het verkeer zich behoedzaam alsof het niet mag tot de oranje kegels worden weggehaald het hek om de naald vernieuwd zal zijn de sombere wolkenlucht is verdwenen een oranjezonnetje eens weer zal schijnen de tranen van het oorlogsmonument zullen voor hen blijven vloeien ook als de bedroefden niet meer fluisteren…

Misschien, zal morgen de zon weer schijnen die de sombere gedachten uit mijn hoofd doet verdwijnen!…

Haar ogen zien weer licht. Haar hart zingt.. door zomer omringd. In water een prachtige weerspiegeling… de kern..omarmd.. door.. ring om ring Zonnestralen.. in warmte verdwalen zacht strelend helend.. kilte voorbij geluk…weer aan haar zij. Een regenboog omsluit haar geluk Sombere wolken verdampen..gaan eindelijk stuk.…

Niets is zo somber niets is zo triest niets is zo kleurloos als je iemand verliest je moet het maar leren de dood te accepteren...…

Een mistige dag bode van een somber humeur plots is daar de zon…

de lucht is opgeklaard donkere wolken houden desondanks de wacht bij sombere gedachten de zon schijnt de horizon staart achter de horizon verdwijnt de zon de hemel vertoont vlekken opvallend lijkend op de donkere wolken die wacht houden bij sombere gedachten de weerman voorspelt een heldere nacht de vlekken verdwijnen aan de horizon sombere…

Een leven dwars door al de sombere saaiheid heen. Een leven het sterven voorbij.…

Buiten is het somber, koud en heel kil, Terwijl ik eigenlijk alleen maar echte warmte wil…

mag ik een traan aanschouwen in geborgenheid waar dromend verlangen verscholen lag gehuild in sombere tijden verloor liefde haar glans duistere nachten heersten onze dromendans waar grijs en kleur dansen door elkaar dromen weer herleven in tranen die ik bewaar…

het korte licht van donkere dagen lijkt in lange nachten te vervagen hoe somber ook de terugblik is om twaalf uur proosten jij en ik dan zullen vuren nieuwjaar laaien licht weer langere dagen draaien en in aarde zal de groei beginnen voorjaarsdromen bloeien diep van binnen…

ik voel het mysterieuze van leeg en zwart zie het spiegelen in donker water als bodemloos gat ik weer de sombere gedachten die ik deinend voor me zie ga niet mee met hun finale krachten naar machten van het niets heb me omgedraaid weg van schaduw naar het warme licht mijn intense opluchting werd snel zichtbaar in de tranen…

de heerlijke zomer verloren in het weer het sappig lentegroen en jonge kruiden nu in somberheid de blaadjes van de bomen die ik voel in mijn vingers als een zachte vrouwenwang nu oud en als een rimpelige huid het bos al aangekleed met mos in zilvergroen wonderlijk geeft het een innerlijk gevoel om naar te kijken het is goed en…