Alle inzendingen over Speer

Zijn vader neemt hem mee naar de grot van de geesten wijdt hem in in geheimen van de jacht hij wijst bij flakkerend vuur naar tekeningen van dieren noemt namen en gevaren vertelt over hun gedrag de jongen omklemt zijn speer met witte knokkels z'n ogen glijden langs wanden van de stenen kathedraal vol ontzag herhaalt hij namen proeft…

Speer van de horizon die de zee en de lucht doorboort ochtendzoenen op mijn borsten als opkomende zonnen door alle wateren zul jij komen alle oerwouden op alle wegen in elke droom die ik me niet meer herinner je handen die zichzelf onteigenen en je lichaam dat zich stort in de gewonde herfst Ochtendstralen verwarmen de kamer als gouden eekhoorntjes…

In het zilt van jouw ogen spiegel ik mijn zalig ziel en zie ogenschijnlijk onbewogen je prachtgelaat waar ik voor viel Jouw blik verworden tot breekbaar glas ontmoet de mijne halverwege flinterdun en ik zie alras, je ogen loken en daarentegen, sper ik de mijne werkelijk wijd mijn adem stokt en stokt en stokt omdat ik volkomen onvoorbereid…

Blaségevoel, arrogantiekramp, zelfdunk als een speer - krijtwitte zwaveldamp kromt hun gezichten! Kunstzinnige profielen die vernielen en vernieuwen wat Poëtica verlangt: Heer Vanitas te bekeren met woorden van ongelofelijkheid.…

In de berg bij mijn vuurman heb ik niets te doen dan gelukkig te zijn Om me te vermaken verschijn ik soms als blanke maagd in de wereld voor afgunstige ogen en onhoudbare begeerte om aan den lijve mijzelf als nieuw opnieuw te ontdekken Mijn dag en nacht duren langer dan een mensenjaar van de jongens en de mannen die hun schilden…

als de nacht lichten dooft en enkel de maan nog naar ons oogt is er enkel drift die in geen tijd gelooft en vurige krachten mateloos gedoogt spieren als speren gericht op de daad jagen ons op in een blinde storm en waar denken de rede verlaat worden we naar wellust gedreven dan, ja dan, schreeuwt de liefde, en verscheuren wij elkaars…

Of was het de kater die met het lege fust wegliep omdat er een sater vaardig was over hem die zijn baldadige speer hooghield? Wie van ons was het? Wie leende zijn naam?…

toonbank Ben ik nooit vergeten Vooraanstaand Over het hoofd gezien Het gezin was groot In de jaren van Aardappelen en brood Er werd gepoft en dun belegd Bal gehakt op zondag Vleselijk genoegen De volgende dag Wachtte die vraag weer af Tevredenheid, een boterham Gesmeerd met margarine Belegd met een laagje suiker Ik ging als een speer…

HECTOR SPREEKT ACHILLES TOE MET ZIJN LAATSTE ADEM (naar de 'Ilias' van Homeros) Gij, bronsgehelmde vleugelvoetige hoort mij aan vóór uw langschachtige speer mijn laatste adem rooft Laat mij niet verscheuren door de rauwvretende honden noch door de leverpikkende kraaien,  Gij, een Griek, toont toch steeds eer aan uw schimmigvergleden…

Eens schiet ik weg als een speer naar de pier en droog daar mijn veren in de avondwind. Vroeg in de morgen stijg ik op ik inspecteer de stranden en daal op het hoge huis.…

het was zo’n dag dat ik mezelf driftig bezig zag opererend tussen jouw lach en de speren in mijn hart balancerend met liefde en onmacht om aan beiden gestalte te geven in het schizofrene uren beleven ik dirigeer maar mis de basis om op terug te vallen mijn stok verkort steeds meer bereik zodat chaos over blijft weer bloedt…

Zijn versnelling brak af in de finale Tornado Tom dacht oh dat heb ik weer roekeloos sprintte hij door als een speer alle eer ging naar de Bom van Balen Kasseifretters had hij eerst doen verstaan Moed zou aan het begin van de daad staan Toelichting: 'Kasseifretters'- zo heet zijn supportersvereniging officieel; de filosofische…

Vrienden, broeders, strijdmakkers met speren in uw handen; vergeef mij alles wat ik deed: Mijn snijden, mijn hakken en mijn zagen, mijn pijn en nodeloos verdriet. Maar als u mij ooit blind en doof hier zwalken ziet: vergeef mij dan mijn stomheid niet.…

Reten morgen hangen boven de mist op het slagveld Speren worden haastig ingezameld, Hoogmoed gesmolten als hard metaal De kalender wordt aangepast aan de honger van de doden Wie onwetend is, ontdoet zich van zijn mantel En ontbloot de borst met een open boek Zij zijn verdoemd, Zij die onwetend zijn.…

Als bittere distels stonden hier de speren. Het landschap zegt men is niet veel veranderd. De Skamander doorsnijdt de vlakte. De zee is grijs - het waait. In gedachten zie ik in de verte honderden Griekse Schepen hoekige contouren langs het strand.…

De schaduw lengt haar lange tong likt gretig naar het vluchtend licht dat voor het gulzig donker dicht behoedzaam kruipt langs roversjong Het duister dat haar lijn verdrong haalt vloeiend uit naar `t evenwicht dat gloeiend groen een glooien richt op smaragd bestreken horizon Een schim schicht schaduw als een speer klauwt krassen nacht als…

schoonheid zichtbaar aangedaan Want hoor, daar zong een nachtegaal een herinnering… een vergeten taal Het oude lijf werd prompt vergeten De spoken floeps uiteengereten De ridder hield het maar met moeite droog Het was ook zo zuiver en zo hoog Het was die dag, vanaf die tak Dat de moordlust hem ontbrak Hij schonk het woud zijn schild en speer…

Ik wil racen over banen als een speer over wegen gaan vliegen over bergen als adelaar mijn vleugels uitslaan als een vis door ’t water schieten als leeuw op de savanne jagen of olifant door ‘t dichte woud misschien een ijsbeer, ook al is dat koud in een raket naar Venus suizen door de ruimte met een schip heel de kosmos gaan verkennen…

was en breekt zij uit een schaal van schrik zij knielt en het zweet in haar liezen verdampt altijd dichter, dichter sluipt ze naar mij of van mij weg want ik kiem in haar gladde greep zij plukt de bloesem van de amandeltak ik bijt en kloof het vruchtvlees van de steen de perzik die op haar navel ligt te blozen gewapend met schild en speer…

ik wil niet meer vandaag maar vluchten naar de dag van morgen waar gisteren ligt opgebaard als herinnering gaan kijken in de kist met lijken die niet leven wilden die uren met elkaar verspilden ik streelde, kuste, warmde wangen die geslagen zijn maar kreeg een speer in open wond met puur azijn ik ben niet meer gekruisigd dan de…

huid brandt Fantoompijn in de vierde graad Ik durf niet kijken Naar het rauwe vlees, de naakte pezen Een hart dat door de ribben stulpt Er wolkt een ijzeren stank op De beul is me vergeten Zo word ik verlokking voor de maden Alhoewel Ze bevriezen hier nog voor de reutel Ze laten me In een drek van dorst In een meer van leed Een speer…

Zij slaapt in het gras op open veld Haar huid glinstert van morgendauw Zij heeft geen last meer van de kou Een speer trof haar met vol geweld De haren bewegen als gras in de wind nagels groeien uren natuurlijk door Vogels beginnen weer hun ochtendkoor dat geen gehoor in haar oren vindt De geliefde moet vergeefs wachten de stem…

commando, man, ik ben geslaagd' Vertelde laatst een kennis bij het stappen 'Van harte dan,' zei ik vrij afgezaagd Toen heb ik naar zijn kundigheid gevraagd Zijn antwoord wil ik graag aan u verklappen 'Ik laat mijn vijand eerst naar adem happen Voordat hij van de aardkloot wordt gevaagd Ik kan een bovenbeen doormidden trappen Heb met een speer…

talen gonst de strijd in paardenlijven mij voorbij de smaak van bloed en vettig tuig kreten rauw en ruig het schreeuwen en het doodsgereutel brengen mij de sleutel van de tijd ik zie ze gaan met rossen op de vijand af het godenvuur in ogen ze doden zonder mededogen wie sterft is laf de falanx faalt de overwinning draalt in speren…

Met vet en eigeel op haar kleed Slaapt zij met versteende lippen Het ooglid valt lodderig dicht Zij was iets waarnaar ik gis Een vermoeden dat me ontglipt Nu haak ik met lege klauwen naar lucht Een tamme wolf met een heilige honger Haar wangen, een wassen zon Haar huid, een belofte Ik lik het pril zout van de dij Cupido heft een roestige speer…

Ik reed en ging als een speer en zelfs de bocht door was geen probleem, alleen, ik wist niet hoe ik moest remmen en botste hals over kop nog voordat ik zelf had kunnen stoppen en lag met een pijnlijke bult en huilde van de schrik en weet niet meer hoe ik toen weer terug ge- gaan ben, maar wel dat ik me schaamde en het wilde vertellen…

Er wordt gepaaid, gesnaterd en gedoken En tussen gras, koolzaad en fluitenkruid Brengen de padden hun verhalen uit Een man, een zij, een speer daarin gestoken Een graf in een spelonk, ogen, gebroken Een Bijbelse historie naar verluidt In mij ontstaat een zeer vertrouwd geluid Zeer lange tijd was ik ervan verstoken Daar juicht een toon, daar…

Die muurschildering, de vogel op hoge stelt, de twee speren, de bizon, de man met armen wijd, liggend tegen lucht, zijn pik stijf. Waar gaat dit naartoe? Nergens: nacht, land van wat niet bestaat. Wat richt die vogel/ziel op hoge stelt/hakken uit? Op het tipje van je tong begint de wacht.…

behoefte aan buitenlucht dwingt me de deur uit de dichte mist in die mij snel omringt ontelbaar vele druppeltjes nemen letterlijk bezit van mij mijn jas indringend bedekt met een grijze laag vocht die een aanval doet met speren bewapende micromisten doorboren mijn hoofdhuid het spierweefsel de schedel bevolken de hersenpan leggen het…

ontwaak - doornroosje - ontwaak wrijf de slaap uit je dorstige ogen sper ze wijd- wijd open en zuig naar leven met volle teugen er is geen prins die je zacht wakker kust je hoeft geen honderd jaar te slapen als je de moed hebt kun je nu ontwaken leg hem maar af die dichte doornen droom verjaag de moeheid uit je bange handen geef je over…