Alle inzendingen over Storm Licht

Plastic zakken vliegen door de straten. Ik houd me amper staande op de stoep, ontwijk intussen alle losse troep. Maar toch ben ik een beetje uitgelaten. Ook al beleef ik angstige momenten, ‘k geniet toch van het spel der elementen.…

De sterren zijn goed te zien, de hemel is strak en donker, de maan laat zich goed zien, bomen steken zich af tegen de invallende avond. Langzaamaan worden de vogels rustig de stilte valt in. Af en toe komt er een auto voorbij, maar dat is dan ook alles, wat de avond verstoord. Dan ineens een knal, we stuiteren omhoog, schrikken beiden,…

de storm vanavond voert alles met zich mee bladeren en hele takken hutten en caravans en blikjes bijbels en korans en atheistische geschriften in de regen en de hevige wind onder zwaaiend licht naast omvallende fietsen en brommers en alarm dat her en der afgaat Storm! Blaas alles weg!…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

Varend in onzekerheid, de storm trekt hem mee. Hoe ongewis zijn lot. De drijfkracht, zijn gewicht. Voor een oceaan is zijn massa veel te licht.…

Een ballon zweeft vechtend tegen de storm naar het zuidoosten Ik zie jouw gezicht Ik zie mijn gezicht in het onweer Hoefslagen ... Een slanke hand trekt licht in de verlatenheid…

op vlindervleugels zo licht draagt zij zorgen die niet de hare zijn moedig als zij is of compleet gestoord sjouwt zij deze vol elan tot er genoeg ruimte ontstaat of de storm zich uiteindelijk neerlegt…

en dan de stilte na de storm los licht scharrelt door je haar je lach danst voor mijn ogen ik lach terug en zwicht loop verder voor altijd weg van jou en doe mijn ogen dicht…

Ogen Stralend Vuur Buik Kriebels Storm Hoofd Licht Fantasie Hart Kloppend Verlangen Huid Warmte Passie Lippen Proevend Extase…

Sterren in ronde vorm de ruimte bekeken vanaf een balkon kleine zonnetjes 't licht sobertjes drank uit een flacon de aardse streken in stilte voor de storm…

Dan neemt de wind mij mee een storm wakkert aan in een onverschrokken snelheid zwevend over land en zee van blad op blad van mens op mens zo licht als een veer op een zonovergoten dag…

en steekt zijn hoofd in de grond tijdens een storm van zand…

Een grens, de onderbroken witte streep, Waarlangs ik met betraande ogen rijd Ik kijkt of ik alsnog een ingang vind Het hartzeer kent het klappen van de zweep De stilte na de storm voert niet tot spijt Dan is het dat ik toch de band ontbind…

Er zijn ook moeilijke kanten aan dit leven; er is niet slechts glorie en licht. Het kan ook stormen, we gaan door een woestijn van leegte, van gemis. Wat is groeien? Altijd meer en beter? Of bestaan ook tekort en overmacht van lijden en dood? Zijn er ook conflicten en afgronden van misverstand? Wat is macht? Wat is dienstbaarheid?…

Maak je eigen beeld van de dag. Schilder het als romantiek, als jouw huis. Kleur het nu als liefde nu de lucht nog wit grijs nog niet Valentijnsachtig of zomers korenblauw is met witte wattenwolken. Schilder verdraagzaamheid als bloemen ogen zonder de angstblikken van ooit toen berooidheid een voorpaginawoord was. Wat wens je immers nu halverwege…

In gans verduisterd woud droomde ik van sterren… en een maanlicht pad, naar lichte verten voerend, zag ik mijn geest. Heb ik niet altijd op uw komst vertrouwd? Mijn hart kent u, gij kent mijns harten schat, en samen gaan wij verder, onbevreesd.…

[verval 10/10] als de storm komt, liefste, en de storm zal weldra komen, sluit de deuren, de ramen en jouw ogen. laat los wat niet van jou is: het leven is een zwoele zucht die eindigt in ellende en gebrek aan lucht. het zwart is diep en trekt aan ons, wij hebben amper in het licht gestaan.…

Vanuit het absolute, koude niets is er opeens een oceaan, een storm van licht wanneer jij nadert en ik weet zeker: als het branden in mijn hart de laatste vonk van de oerknal is, zal er na jou geen licht meer zijn.…

Een storm van laaiend licht stond voor Zijn aangezicht toen Hij het machtwoord sprak toen Hij sprak er zij licht. De ruimte ging bestaan en in de ruimte sprak Hij de sterren en de maan al wat Hem niet beviel dat liet Hij weer vergaan.…

de stilte is licht soms zwaar als een storm 's nachts als niets is wat het lijkt spint ze zijden draden om het universum schuurt ze tegen wakkere harten aan de stilte is diep wit als het het onbeschreven blad…

In Licht is Waarheid. In Waarheid is Wijsheid. In Wijsheid is Licht.…

In de stilte na stormen Fluistert wind je naam Spoelt regen weg mijn zorgen Vond ik reden van bestaan ontwakende zon jij lacht in de morgen laat mijn wereld stralen elke nieuwe dag jij werd licht in mijn donkerste dagen schonk rust in mijn onrust bracht storm tot bedaren verjaag de wolken die mij omknellen doorbreek de twijfels…

En kan je weer gaan leven, alsof er geen storm bestond.…

De weerman had een superstorm voorspeld De stormvloedkering dicht en dijkbewaking De scheepvaart stopt, de veerdienst gaat in staking Toch werd uiteindelijk geen boom geveld Vooraf was het lawaai ronduit enorm Maar waar geen stilte is komt ook geen storm…

Met slechts cup A was zij niet ruim bedeeld, Maar nú heb ik bij haar iets waargenomen…. Dat komt door al die omgevallen bomen, Want reken maar dat dat behoorlijk scheelt…. De wijziging, die ik bij haar bespeur: Een flinke bos met hout nu voor de deur.…

Wie van zijn of haar muizenissen af wil hoeft alleen maar morgen de storm te trotseren door met wapperende haren, in het natuurgeweld te gaan lopen. Niks geen marathon, niks geen hardloopwedstrijd, niks lopen voor een doel, maar puur en alleen voor je eigen muizenissen gevoel. Het beoogde doel?…

Zo kort mocht je maar zichtbaar zijn, zo kort maar aan de tak, de storm brak je af, met het grootste gemak. Net uitgekomen, net groen van waas, werd de wind je vandaag toch echt de baas. Daar lig je nou vlak op de grond terwijl iedereen toch echt wel vond, dat groen eindelijk tevoorschijn kwam.…

Met de snelheid van jouw licht en mijn kracht staan we samen sterk bestand tegen de geweldige storm die ons dreigend nadert voelen we de eerste spetters op ons gezicht en prijzen onszelf rijk…

de stilte is licht soms zwaar als een storm 's nachts niets is wat het lijkt spint ze zijden draden om het universum schuurt ze tegen wakkere harten aan de stilte is diep soms wit als het onbeschreven blad…

de storm lokt slaat me om de oren zand straalt mijn huid groot is het strand breed de vloedlijn breekbare schoonheid op het kerkhof van de zee lichte wenteltrapjes stoere strandgaper mijn voet kraakt een nonnetje…