Alle inzendingen over Verjaard

Diep in mijn hart verborgen…… Zorgzaam voor eeuwig bewaard Ben jij gestrand mijn allerliefste Een plek welke nimmer verjaard Ik koester alle mooie momenten Die ik ooit met jou heb gekend …… De waarde ervan is onschatbaar Nu jij niet meer bij me bent…..…

ook dit jaar zal hij er staan met versierselen door de jaren heen vergaard die voor ons nog lang niet zijn verjaard zoals engeltjes, kabouters, een vogeltje... helaas zonder staart, lichtjes, zilveren, rode en paarse ballen waarvan er zeker weer enkele uit de boom zullen vallen en onder de boom een ietwat beduimeld boekje, met…

het schaduwde te veel in de laatste winterse contrasten nog overheerste het koud bleke licht waar wind water pegelde en deed huilen terwijl er zachte warmte zonder bewolking werd verwacht lente verjaarde in groen met minimale bloei toch zal zij in de herfst rijpen omdat de zaden begrijpen dat overleven het enige is dat telt…

maar het verhaal heeft een begin een midden en een strand en eens te meer verzandt het feest dat ik je wilde bieden: er blijft niets meer te vieren dan wat verjaard verdriet, wat voze vriendschap en vervreemding het weze je gegund, "geluk" de prijs die ik betaal geeft er je recht op denk ik bitter…

zo licht het is de muren te breken van een stad in verval zo zwaar de stenen te kantelen waarachter de uitgeputte verte gemiste kansen kuilt ik strek mijn hand, grijp de stengel van een netel, hij prikkelt juist genoeg ik schep de grond over de rand zie mijn geweten, bloot en schraal spelt het verjaarde beloftes letter voor letter…

ik zie, ik zie wat jij niet ziet het is groen en het beweegt het slaapt niet onttrekt zich aan tastbaarheid holt achter blinde feiten, schuilt in laaghangende schemer oogst aanmaningen en onbetaalde rekeningen ergens lijkt bloed te stoppen met stromen aan verjaarde zonden voorbij zou het zo eenvoudig zijn is er droogte na het avondeten…

Ik versteen geleidelijk tot vastigheid Langzaam wordt mijn duurzaamheid ervaring Alles wordt geheel veranderd door de tijd Een ook mij bedreigende verjaring Ik zie het zuchten van de grote aarde En bloemen buigen door de zonnestralen Ook hoe een continent gewoon verjaarde Alsof de eeuwen waren als kwartalen Bomen haastigen zich naar verheven…

Aan de horizon breekt de nevel als in een sprookje De zon besprenkelt licht als feeënstof over golvend water Een hardloper betreedt het podium van het theater Het verhaal vertelt van die wonden van de oude boomstronk die zich angstvallig vastgrijpt in moederaarde Van die eendagsvlieg die diezelfde avond nog verjaarde…

Voordat mijn gedichten zijn verjaard tot voorbeeld van het een of ander, mijn talenten zijn vervallen tot verzameld werk, wil ik bij jou zijn. Voordat het licht uit mijn ogen sijpelt, mijn huid verdort tot vel, voordat ik al mijn goud veranderd heb in lood, wil ik bij jou zijn tot de dood.…

Hoe vieren we dat, hoort bij een verjaardag die is verjaard bijvoorbeeld nog taart; je bent toch nog altijd geboren, geworden. Maar met wie vieren we dat voortaan en waar halen we blijde gezichten vandaan.…

zij drie- hij tweeëntwintig jaar hij haar vreselijk boeiend op een meeting haar ogen geilig lonkend greeting weer bewonderend heur haar haar geur was blond gebleven maar zijn jonge liefde was verjaard hij vond haar nog steeds eigenwijs wond zich op zij bleef bedaard hij voelde haar liefde in aanbidding als een hondje volgde zij zijn gang…

Eindelijk de moed bijeen vergaard, is zij begonnen aan een boek, de narigheid omtrent misschien verjaard, vergt het immens veel moed, te schrijven wat haar in gedachten zolang bezighoudt.…

eten is soms als een levende gloed Door allerlei omstandigheden vaak missen moet O, tedere moeder armen die hun kinderen omarmen Tegen haar borst gevlijd het kinderhart verblijd Uw adem teer als de adem van Onze Lieve Heer Hart bedaard de winterkoude opgeklaard Het knellen van banden van de tijd Echtwaar liefde bestaat, het is nog niet verjaard…

met namen van bekenden en zij die ooit verjaarden zoals die van oom Kees die ooit plotseling verdween op zee van hen die nooit meer langs kwamen wier gezichten zijn vergeten en die ons blijkbaar ook vergaten van wijlen moeder en vader en die van mezelf en de vrouw namen die we erop laten mochten ze stiekem kijken weten dat ze nog altijd…

als een boemerang ontblote de dode snoek zijn grijsgroene camouflage buik voorzichtig haalde ik h’m uit het water en keek in dode ogen later in het schuurtje stopte ik de snoek in de weckfles en wachtte zes maanden geduldig zoals een moordenaar kan toen je verjaarde gaf ik je de snoek rijkelijk voorzien van kervel, bieslook en dragon…

liggend op de voorgrond het ontzielde lichaam van een zekere Adriaen het Kint doch van de dode niets dan goeds zijn misdaden zijn inmiddels toch al ruim verjaard alleen de groengele teint bezorgt mij nog altijd kippenvel... het lijk als lijdend voorwerp gereed voor een lesje in 't ontleden door dr.…

krullen zetten bij kaalgeplukte kikkers het opnieuw insteken van veren in de kont van het paard Zij vreten zich vol met letterbrij van opgeklopte verhalen en verdichtsels vol ongezouten klappermansnoten om te kraken en bijten zonodig hun tanden aan gort Geen letter is veilig voor hun ongebreideld zinnen verzetten: behaarde heren verjaarde…

Je bloemen van de uitvaart, verjaard, geurden nu als een wildboeket, en dreven na droge rozeblaadjes, takjes mochten met je mee oplossen in de zee tot fijnste stof.…

Het massieve hout wat omgeven is door verjaarde ziektes heeft geen glimlach meer om haar mond. Nostalgie met een nooit vergeten historische zwakte, gaat binnenkort tegen de vlakte. Geen protesten meer en geen enkele instantie is op gaan staan.…

Onder de slingers en het licht van weleer zetten zij de polka verder van de dromen, de quick-step van het verjaarde zeer cirkels dansend om nooit aan te komen.…

zich anders voor op zoek naar ego-streling Sommigen puur uit spanning een enkeling uit verveling Het lijkt allemaal zo ideaal daten met een "voor-selectie" Ieder naar zijn of haar smaak zoekt een partner met perfectie Uiteindelijk maar één ding wat na bezinning echt blijkt Bij het hele internet-dating is niets echt wat het lijkt Verjaarde…

wie kan mijn historisch geheugen opfrissen vertel mij welke vorstin verjaarde op negen en twintig april of vieren wij de stervens- koude sterfdag van de kak met verantwoord vals vioolspel: Wilhelmus in het Vondelpark een stap in een kleumend winkelcentrum een blik op een verkreukeld laken met afgedankt speelgoed, een discodreun van achter…

Straks zijn deze zinnen verjaard. Nimmer raak ik uitgestaard, Genietend van al wat je bent. Je kroop, knielde en ging staan, Stapvoets maak je nu ruim baan, Geen baby maar een kleine vent, Man, wat is het snel gegaan!…

oud mens het leven stalkt jou zoals een gedicht over liefde dat kan doen en de dood maar niet wil komen het tere in jouw stem is nu poreus evenals de scherpte van je geest jouw gezicht is als een opgezwollen doek met plooien waarin het zonlicht dat door de deuropening nederig buigt kan drijven, het drogen ervan is al verjaard wat is…

de ochtend het licht dat ogen vult waarin de slaap nog sluimert Overrijp ligt het fruit in de koperen schalen van de tijd De dag glanst nog onwennig op beslagen ruiten en in een oogwenk bonst het hart de nacht vaarwel Voorbij zijn ook de late uurtjes de ontkurkte flessen het eindige naspel De dagen raken versleten waarin verjaarde…

Slijp mijn nachten met de pennen van ieder uur in ongeduld, aangescherpt door slijpers ziel, omvat het lopend vuur op verguld papier, waarop de verzonnen tranen van een verjaarde zon terugvloeien in de literaire pot waaruit alles al is gedoopt, die inkt nimmer drogen zal, opnieuw z’n vrucht vindt in opgewaaide as.…

het slaan met de stenen die tegen elkaar de beste vonken laat voortbestaan een poëtisch verhaal van dichterlijk vuur uit eerzucht van pennen zijn ontstaan, ontsnapt aan de stroom van krachten in hun baan van blijdschap te bewenen in het literaire landschap maar herschept zichzelf weer tot faam macht in rijm, wel of niet verjaard…

Steeds sneller en pijnlijker dan ooit, onderwerp ik mij aan terugkomende vragen, zinvol of zinloos, beide dragen bij tot de aard waarvoor ik koos, tot het lijden is verjaard blijft de gekozen vorm van schijn onvoltooid, knelt het geweten en de tijd haar ongenoegen telt, het hoofd ten ruste legt op mijn levensloop en ik de knopen draai…

Eerst Willem H. in de College Tour Dan Big Frank in De Week van Filémon Steeds makers die wel vonden dat het kon Wat dankbaar diende als discussievoer Veel meer is het uiteindelijk niet waard Maar toch lijkt deze trend nog niet verjaard ------------------------------------------------ (nieuwsfeit) Kort na het veelbesproken optreden…

hallo broer, hoe gaat het met jou het was toch gister dat je verjaarde ik ging elders naar het toilet daar hing geen kalender waar jouw naam was opgezet hoe oud ben je nu geworden ja, ik vraag dat elk jaar zou niet graag willen dat je een foutief ingeschatte leeftijd ziet als een ongeïnteresseerd gebaar had je nog visite deze keer…