Alle inzendingen over Verkondiging

Nimmer komen zij een voorspoedige boodschap verkondigen; hun aanwezig- heid kenmerkt een galgenveld opgericht voor hen die in de wereld zondigen. Raven kondigen de doodse stilte van eeuwige zwarte nachten aan.…

Geen klokkentoon, die plechtig 't uur verkonde, Niets hoor ik, dan mijn eigen ademhalen. 't Waar zoet voor mij, de in 's levensstrijd gewonde, In 't rustig rijk der dromen rond te dwalen. Dan, ach! ik voel de fantasie mij falen, Die vaak mij leidde, opdat ik vreugde vonde. Doodsbleek en roerloos lig ik op mijn leger.…

De engel sprak echter tot hen, “vrees niet” “Ik verkondig u grote blijdschap, want Jezus, de Redder is geboren te Bethlehem” De herders ging direct op zoek in dit gebied.…

En, zo mijn zangen indruk lieten, Hij wete 't, wie dit ondervond, Dat, zo ik ooit als Dichter stond, De galm, geslaakt op deze grond, Een naadring was van hoger waarheid, Eerst dichterlijk mijn geest verkond, Maar op een onvergeetbre stond Uit d' eigen vaderlijke mond Mijn hart…

En, zo mijn zangen indruk lieten, Hij wete 't, wie dit ondervond, Dat, zo ik ooit als Dichter stond, De galm, geslaakt op deze grond, Een naadring was van hoger waarheid, Eerst dichterlijk mijn geest verkond, Maar op een onvergeetbre stond Uit d' eigen vaderlijke mond Mijn hart nabij gebracht met onweerstaanbre klaarheid.…

In de brieven die wij in onze harten schreven over wat onze eigen ogen beleven in leven, onze monden verkondigen, zonder de schaduw en de val van tempels kerken en al die verschillende zuilen en muilen met volle huiveringen en liefde staat wat kliefde, er bestaan komma’s.…

druiven langs het metselwerk afduikelen tot ze aan de snaren van de basgitaren blijven hangen Zoals zal blijken zitten we gevangen , zolang we in dezelfde richting blijven kijken De permutator*) stookt zijn snelheid op (Waar de feërieksten lagen in fine fleur vergaderen nu schelle heksen, ladies die het oor beledigen & het oog bezeren verkondigend…

In decemberstraten groeien groene dennenbomen langs grauwe huizengevels blakend in 't gouden licht ' Stille Nacht' galmt vanuit de klokkentoren een kerstengel brengt een heuglijk bericht een Goddelijk Kindje wordt geboren herders haasten zich op 't besneeuwde pad verkondigen aan allen die 't willen horen wonderbaarlijk wordt de Vredesnacht…

onzelfzuchtige woorden als vrede verkondigen het vergeten vermoord, de dagen in het paradijs aan de innerlijke reis reeds begonnen.…

lijn zitten stralend op het pluche een klein beetje God te zijn ze walsen over mensen vernietigen zo naam en faam ooit zullen zij zich verborgen wensen leiding geven doe je nog altijd saam toch blijven zij draaien en keren raken soms tot tranen toe gefrustreerd nooit en te nimmer zullen ze leren van datgeen hen is (aan)geleerd zo verkondigen…

. — O, zalige nachten van huwelijksmin, Wie kan uwe weelde verkonden?…

Wehrmacht valse profeten kerkvaders kerk- en sekteleiders die zegden de stem van god te vertolken bespelen de lichtgelovigheid van kuddemensen die een ruil voor onderwerping mochten hopen op een beter leven in een paradijselijk hiernamaals als god zou bestaan zou hij geen beroep doen op kwakzalvers en raddraaiers om zich te verkondigen…

naar om, in de geest van Omtzigt Voel dit allemaal gerust als een belasting Want daar is het me vooral ook om te doen De schrijnende kloof tussen rijk en arm Minder belasting door meer brievenbusfirma’s Stuur mij gerust een excusesbrief, maar geen mail Gewoon traditioneel blijft mijn, onze voertaal Om mensen te verstaan om wat ik altijd verkondig…

Die leugens verkondigen ze al vele jaren, ik kan en wil me niet meer laten bedriegen. En de bestemming is in nevelen gehuld, zal ik ooit die verre bestemming bereiken? Waar een échte vrede een ieders leven vult, waar ik, zonder zorgen, neer mag strijken?…

Die leugens verkondigen ze al vele jaren, ik kan en wil me niet meer laten bedriegen. En de bestemming in in nevelen gehuld, zal ik ooit die verre bestemming bereiken? Waar een échte vrede een ieders leven vult, waar ik, zonder zorgen, neer mag strijken?…

Ik heb gezocht en ook gevonden, En wil mijn middel hier verkonden Ten oorbaar van wie vrijt en mint. Doodsimpel is ’t en toch heel schrander: Men doe een reisje of hou’ zich krank – En komt men later bij elkander, Dan is ’t koekoek dezelfde zang!…

Al de doden Moeten steeds mijn huis voorbij En verkonden, stille boden: „Heden ik en morgen gij.” ’t Is wel vrolijk! zelfs bij tijden Al te vrolijk!…

En 'k hoorde van de troon het luid verkonden: zie bij de mensen is de tent van God, Hij woont bij hen, die doen naar Zijn gebod, God heeft Zijn volk gered van hunne zonden. Ja Hij de Heer zal al hun tranen drogen, en dood en rouw en moeite zijn gedaan, want d' eerste dingen zijn voorbijgegaan.…

mens is niet van steen" zo luidt het gezegde een warmbloedig wezen een uniek gegeven: leven maar de kerk is wel van steen steenkoud als de verwarming niet brandt niet koel genoeg bij een hittegolf niet op orde zonder koster voor de interieurverzorging geen klanken zonder organist/pianist laat staan de dominees hij of zij die het woord verkondigen…

‘t Werk van God wil God verkonden: dood van herten, wers van steen, is, die, zoveel schepselmonden horend, doof is, hij alleen. Eeuwig doof en blind te blijven, willens balling uit uw schoot, God, wie zal ‘t in woorden schrijven, ‘t eeuwig wee van zulk een dood?…

O, dat ook mijn zang Weer liefelijk en droomrig-teder klinke, Maar niet meer vragend, klagend, doch een lente Van jubeltonen in zijn ritmen dragend, Tot een verkonding van ons diep geluk!…

't Werk van God wil God verkonden: dood van herten, wers* van steen, is, die, zoveel schepselmonden horend, doof is, hij alleen. Eeuwig doof en blind te blijven, willens* balling uit uw schoot, God, wie zal 't in woorden schrijven, 't eeuwig wee van zulk een dood?…

Maar Englenreien Verkonden ’t lied: ‘De eeuw’ge Christus, Hij sterreft niet! Zij Geest blijft leven, Trotseert de dood, Na zwarte nacht groet Hij ’t morgenrood! Zijn Geest van Liefde Wordt niet geblust; In Zijn naam vindt eerst De Sterv’ling rust!’ En Englenkoren, Zij heffen aan: ‘Wat eeuwig goed is KAN niet vergaan!’…

Een blij geruis Om 't zonnig huis Verkondde mij de vrede. Van liefde en lof klinkt heel mijn hof, 't Juicht alles en geeft juichensstof: En noodt: o dank toch mede!…

Nu heft in voile majesteit de albezieler Boven de blauwende zee 't Hoofd met de gouddiadeem; 't Zilveren schuim verguldt zich, Goudstof wemelt in 't kustzand, Bruinrood tinten de stralen de rotsen; En de kronen der pijnen Verkonden aan mirten, olijven, cipressen…

Sinds die ure was er ruste; Slechts één stem werd meer vernomen, En die stem verkondde in 't ronde: ‘'t Eden is teruggekomen.’ Maar in 't hart der meeste kindren Klonk het heimlijk: ‘Och eilacie! Strafloos is het beurzensnijden En de meineed “bij Gods gratie!”…

Spreek en verkondig mij des Meesters wil." Toen stondt gij op, toen gaaft gij mij het teken, waarmede gij de uwen wijdt, o Dood. Ik deed u even later uitgeleide. Ik zag u duister in het avondrood verdwijnen in de duisternis der heide en keerde huiswaarts langs het kiezelpad.…

wezenlijk tastbaar is, -de schreeuwende in de woestijn- dorstig naar de pure sappen van de levensboom waar er in vroegere tijden maar enkele waren is het nu een collectieve verschuiving die men in eigen geest kan ervaren, de pseudo- geesteswetenschappers schieten als paddestoelen uit de grond, met volle doch verkrampte borst als ontzenuwde pauwen verkondigen…

Er moet daar ergens een hoog podium zijn waar onze rebelse Jules in een keurig zwart pak zijn grofeerlijke poëmen kan verkondigen, de haren glad en glimmend met briljantine achterover gekamd en met Miles Davis in zijn naar Legner-jenever en hasj geurende kielzog.…

maar ook zijn takken zo ver strekte dat het houten hart scheuren ging waar de stam zich groots vertakte tot afdak voor de lopers en fietsers die bij felle zon er schaduw vonden of een schuilplaats voor de regen eerst nog bracht het voorjaar hoop met weer jong en uitlopend blad tot waar zijn kroon de hemel raakte om ons de lente dan te verkondigen…