Alle inzendingen over Voor wie ik liefheb

Ook straks houd ik als ieder Het aardse voor gezien Geen keus Het is een moeten Een noodzaak bovendien ’k Zal huilen, janken, schreeuwen Al is het ook mijn tijd Het vele dat ik liefheb Raak ik ten volle kwijt Of zal er in wat komen gaat Ook plaats voor liefde zijn Als dat zo is heb ik geen angst Ik vrees dan niet de pijn Mijn hoop bewaar…

meevoerde op de stroom in de ongrijpbare lucht die ik greep met m'n adem in de stralen van de zon die mijn dagen verlichtten en verwarmden in die dagen die kwamen en gingen zich vullend met vrede en verdriet ontmoeting en afscheid droom en verlangen beweging en stilstand schreef ik mijn leven weefde draden samen met jullie die ik liefheb…

en als je mij hebt doorgrond, weet dat er daarna niets meer komt wat jou nog verbazen zal in mij jij mijn restwaarde afschrijft waar ik liefheb in ons trouwboekje geen beroering meer voelt aan de andere kant van ons bed waar ik al jaren niet meer kom je mij plichtmatig welterusten wenst verval ik in het stilzwijgen van ons huwelijk…

Kom lach met mij de grenzen van bevrijding, dan neem ik even maar voor wie ik liefheb leiding. Kijk naar het licht, de zee, beweeg je eiland mee totdat we losgeweekt ons over rotsen spreiden.…

Ik weet dat je me gaat verlaten Ik ben jou voor Vluchtend in een wereld zonder emotie De kick van het onverwachte Zolang ik maar niet hoef te voelen De pijn van de leegte Misschien, wen ik er zo aan te leven ongebonden Misschien, wen ik er zo aan te missen wat ik liefheb Misschien, wen ik er zo aan niet te voelen wat ik voelen moet Misschien…

Met de overgang van dag tot dag Kan ik alles met m’n vlinder delen Zodat ik liefheb, leef en lach En de wonden van het gister helen Met de overgang Van week tot week Zit in alle hectiek wel even rust Om te beseffen welk paradijs Er opengaat als ik je kus Met de overgang van de seizoenen Blijkt in alles een bekroning van liefde en ik blijf…

Hoe ik je liefheb? Laat me de wijzen noemen. Ik heb je lief zo hoog en diep en wijd mijn ziel kan reiken, tot voorbij doem en grens van eigen zijn en zaligheid. Ik heb je lief, van dag tot dag, gewoon bij zon en kaarslicht, vervuld van kalm verlangen, als vrije mens met recht op liefdesloon, Ik heb je lief, zo puur als kerkgezangen.…

Dit is de man met de schouders die ik liefheb, dit is de juiste lengte torenhoog. Dit zijn haar woorden de man in haar stem de melk in de pan het brood op tafel. Hoe dit alles de keuken verruimt. Hoe kinderen de minuten tellen.…

Nu weet ik weer, hoezeer ik je liefheb.…

haar avondjurk die naar passie en lonkt en onverminderd vlindert in miljoenen zachtaardig kriebelende motjes zoekt een avondkleur die zwicht in affectie die er niet toe doet strak en sterk in eenzaam vrij want alles geef ik toe maar die ik liefheb dat ben jij indigo is de mooiste wanorde een knipoog en een duim omhoog is een prachtig bezit…

Ach, ik voelde me heel wat en las Voor wie ik liefheb wil ik heten, een bundel die ik nimmer ben vergeten; de eerste was het die ik zelf bezat. Mins verzen koesterde ik als een schat, ze klonken als geheime hartenkreten die magisch glansden van een dieper weten. Ik was nog haast een onbeschreven blad.…

De boeken, die ik innig liefheb, zijn vrije geesten, die, hoewel ze zijn vervlogen, mijn ziel blijven verrijken. Veel boeken, die me omringen, zijn heilig, als een heilig huis. Boeken, waarin ik vrij mag wonen. In hen voel ik me thuis. Er staan boeken op mijn doorgebogen planken, die me vertellen dat waarheid niet bestaat.…

Zondichtmiddag in Den Haag waaraan een einde was gekomen Jouw zwarte jas hield ik omhoog waarin jij lang onhandig wurmde Jij was er niet aangewend Gelukkig had ik wat ervaring Ik kuste jou twee keer en samen kwamen we er weifelend uit dat ik het gevoel heb langzaam maar zeker vaster te worden in jou in hier en nu vervaagd dat ik jou liefheb…

Maar ik ga die ik liefheb haten om wat ze mij heeft nagelaten : een zwakke geest die eindelijk ontaardde, doch sterk genoeg die onrust in mij baarde.…

de zon en het zand: alles brandt sinds gisteren weet ik kan het ook anders de zee geen geselend zoutvat het zand geen gloeiende glasplaat geen verschroeiende vuurbal de zon maar een zalig koel kussen een goudgolvend bed een streling van licht om een zacht warm lichaam ik ga voor geen goud naar het strand tenzij met haar die ik liefheb…

Bij wie is wat ik liefheb nog in trek? Het meeste is al eeuwen uit de mode. Van wat ik deed, uit nood of om den brode, rest enkel de grandeur van het echec.…

spoor van voorouders de toekomst van zijn zoon of de kastanjebomen rijk gekroond langs lanen prijken waar een wandelaar zijn hond fluit omdat er een tractor snort de uiterwaarden zacht vanaf de bosrand glooien zich aan oevers vlijen van de beken en de Nederrijn beelden die aaneen geweven mijn geschetste vrijheid vormen die ik liefheb…

Alleen maar alleen die ik liefheb, was ik namelijk kwijt In de verte wachtte ‘t hemelsblauw koel, ondanks ‘t warm ochtendlicht Koud zagen daar de druppels dauw naar het koele traan op mijn gezicht Toen de zon in de einder verdween liet zij slechts haar eenzaam aan mij Mijn tranen druppelden op ’t steen Zo alleen, zonder haar..aan mijn zij…

Hoe vaak moet ik je vertellen dat ik de waarheid liefheb. Maar als ik je beken wat ik met de waarheid heb gedaan, zal het je hart breken. Teveel en te vaak neem ik een pose aan, waarmee ik de mensen om me heen en mezelf verblind. Ik zou me binnenste buiten willen keren, om willen keren.…

En ik, die u nu liefheb, begeleid Uw zang met wederzang, ter harmonie Van klare koren, kalme profetie Van vreugde en liefde en innige eindloosheid.…

de rest komt allemaal later Als ik me maar gelukkig voel tevreden met mezelf alleen Mijn glimlach weer terug is hoef ik… nergens meer heen Als de zomer weer aanbreekt ik voor de zon ben gezwicht Luier ik lekker op mijn steiger denk ik terug aan dit gedicht En zullen de dagen glanzen mijn energie volop stromen Met een ieder die ik liefheb…

Mijn oude lichaam voelt zich wedergeboren, wanneer ik liefheb. Wanneer er iemand eeuwige liefde verklaart aan mij en ieder. Dan voel ik me weer in het rijk der hemelen, land of purity. Land der verbeelding van de onvoorstelbare en liefdevolle. Het zuivere land van de goede bedoeling, liefdes paradijs.…

Maar tot die tijd zal ik het leven, met alle hartstocht mij gegeven met mijn lief en wie ik liefheb absorberen en verteren.…

Daar ik u liefheb, doet mij 't leven vreugd En aan U heb ik zang en ziel gewijd.…

Gevangen in een doolhof Zie ik je steeds voor mij Nog eens wil ik je wangen kussen aan wie ik liefheb in mij.…

Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul, Verleng door kleine hapjes ik 't onthaal: Mijn ogen likken zuinig ied're haal, led're misplaatste punt op, ied're krul; Met een gedachte aan mij, een glimlach, vul Ik 't wit tussen twee letters, en 'k vertaal Een inktkladje als een half beschaamd signaal, Dat - als de pen - het hart vol was en…

Mijn herinneringen verzamel ik om me heen als een zaaier zijn oogst en verlaat deze oever naar die van een nieuw leven Ik sluit diegenen die ik liefheb en die mij beminnen binnen in mij en groet ze allen een laatste maal.…

dan sluit ik het licht in mijn armen en laat mijn hart weer verwarmen het voelt of ik kan vliegen zo zorgeloos en vrij want het leven dat ik liefheb lacht weer naar mij…

Vergeten, iets wat mooi was en bloeide waar ik als kind langzaam in opgroeide Wat ik liefheb, maar verkeerd beschermde, werd vaak de oorzaak van veel ellende.…

vooral de intollerantie en haat jegens homoseksuelen gisteren nog werd er een mes getrokken tegen mij jaren lang heb ik in oorlogsgeweld gewoond heb ik me als een kameleon moeten gedragen om te overleven ik ben het vechten moe wil graag zijn wie ik ben in vrede mijn studie afmaken en bouwen aan mooie toekomst samen met de mensen die ik liefheb…