Alle inzendingen over Wat we ins ons drage

Er zijn van die dagen die je belagen, verlagen die je niet kan (ver)dragen die je niet kan tillen die vanzelf omvielen Er zijn ook van die dagen die je met vlagen, uitdagen die je op vleugels doen dragen die voelen als je zo ter wille die je boven jezelf doen uittillen Zo zijn dagen, dag in, dag uit ze komen en gaan ze zullen doorgaan…

ondergebracht - En als ik iets nodig heb Trek ik het laatje eruit, en zie, Het geheugen draag ik voortaan bij me In mijn eigen hoge hoed, Nooit meer problemen, Zo is het goed…

zacht huilt muziek haar lied op je huid eenzame tonen van een enkele fluit violen vlagen in strijkend meeslepen dragen gestreken emoties voorbij de tijd daar waar bazuinen de andere klanken verruimen en hoorngeschal weerklinkt tot diep in het heelal laat je dragen door de melodie ontvlucht het aards bestaan drijf mee en…

nog even dan lengen de dagen ik zie nu al licht, bij vlagen draag nog wel het vlies van ledigheid klevend aan mijn, onvoorwaardelijke, mensheid…

Laat mij dragen Zonder klagen, Laat mij lijden zonder schuld.…

De zee Is te klein Voor al mijn tranen Mijn hart Is te klein Voor al mijn verdriet Mijn rug Is te smal Om dit alles Te dragen Waarom? Waarom Snapt de wereld Mij niet?…

Vergeten is geen optie want de waarde van de stilte dragen wij nog in ons hart.…

Niet klagen, Maar dragen, Want het komt goed. Je moet vertrouwen Hebben in jezelf, Want jij ben bijzonder, Een echt wonder. Zonder jou zou De wereld maar eenzaam zijn.…

In dit spel van wind en water Schouw ik peinzend heel de dag 'k Vraag niet meer naar toen en later Ik draag wat er komen mag.…

Ik draag de gelach van onze toevallige ontmoetingen als een vloek in me..... De zwijgende lippen van je dompelen mijn zuchten in rouw.... november,22.…

Deze hartenkreet draag ik op aan alle mannen vanaf de vijftig!…

de zon weerschijnt de maan en kaatst de aarde naar sterren die stralen in een onmetelijk zwerk en wij dragen ons gelijk in mierenhopen…

--------------------------------------------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan het Kroonprinselijk Paar en alle medewerk(st)ers van het Oranjefonds.…

------------------------------------------------------ Deze hartenkreet draag ik op aan de nabestaanden van deze Rotterdamse/Nederlandse vermoorde politicus!…

het lijf geslagen gemarteld en gebroken rond zijn geesteskracht "kom maar, ik sterk mijn armen om jouw leed weg te dragen"…

draag het kruis waardig oprechte schouders torsen naar hun vermogen kracht van binnenuit verbindt de moed om verder te gaan…

De mensen, zij zullen nooit weten hoe moeilijk het was hoe zwaar het te dragen was, alleen in het klein zichtbaar de pijn die ik in mijn ogen las.…

de blote woorden dragen het meest om het lijf de naakte waarheid de woordkarigen zwijgen als waterwilgen zacht buigzaam en taai…

Met mijn ogen blijvend op jou gericht, Probeer ik je aan te kijken, Twijfelend haal ik een traan van je gezicht, Draai direct mijn hoofd weg, om niet aan jouw verdriet te bezwijken Ik pak onzeker je hand, en hou hem vast, Je bent mijn vriend, ik wil je helpen, bij al je verdriet Nu dragen we samen de last, Want zonder hulp red je het niet…

de vlammen uit de oost zijn nooit gedoofd je bleef de sarong steeds volhardend dragen je lachte wanneer ik weer op kwam dagen als jij je culinair had uitgesloofd de onvolprezen geur van Indisch eten je huis een pasar malam in het klein we dronken kelken toeak na ’t festijn ik zal je ajam roejak niet vergeten je hebt je leven hier met trots…

groene bakken Men werpt mij in de groene Alwaar ik rustig composteer En snel tot nieuw leven kom Al ben ik dat dan zelf niet meer Maar planten zullen warmte dragen Omdat ik mijn liefde nimmer verteer Zo doet er iets toch wat minder zeer In mens en plantaardig welbehagen…

nog heb ik je boek niet uit het blanco inspireert als letters kalligrafen worden en hun harten dragen in zinnen vol liefde nooit is er verleden tijd als we pagina’s terugslaan en emoties in passages weer herbeleven tot in detail van nemen en geven natuurlijk zouden wij dingen anders doen de zoen blijft overigens gegeven…

zullen het moeten stellen zonder een isbn nummer op onze steen het kruis dat u en ik moeten dragen is tegen vergoeding bij mij te leen…

die voor ons op de wereld kwam om ons het lijden te helpen dragen het zeker te weten dat wij Hem altijd om hulp in moeilijke tijden mogen vragen Nog even en het is al weer kerstmis en ook al weer een nieuw jaar in het verschiet de pijn om het gemis is er nog steeds toch heb ik geleerd om te gaan met mijn verdriet.…

De zee is een lange lijn die uithaalt naar de wereld van mensen het krult er onder boze deiningen van dingen die we niet kennen golven komen van andere planeten onder ons voeten over de kim en nog vele einders verder weg zoals ik met mijn linkerhand geen raad weet hoe die moet schrijven draag ik iedere kustlijn op mijn rechterpalm…

Gelukkig hebben we de foto’s nog.…

Jij bent mijn Inspiratiebron Ik stuur jou van hier ook mijn Stralen Zo bereiken wij Onze Levensidealen Ik hou zoveel van jou Jouw Liefde, Jouw Warmte, Jouw Trouw De Zon ben en blijf jij Altijd voor mij We weten het, dit gaat Nooit voorbij…

En elk afscheid teder en mooi laat zijn omdat de nieuwe nacht ons weer zal vinden en schaduwen tekenen die we met onze liefde zullen dragen.…

huis aan kant energieën opgebrand uitgeblust valt zonlicht naast me op de bank we zitten in zijn licht zijn ogenwit daagt buien uit te regenen zonder dat mijn storm fluit pupillen dragen mij kleuren vragen tederheid scheppen wondertje van samenzijn gesloten voor publiek zijn mond gegoten rond de zachte lippen iets verstrakkend…

We liggen lief en kijken naar de zon Die binnenschijnt door wazig vensterglas. Een stofdraad hangt verloren aan ‘t plafond. Hij vraagt me: “draag jij ook wel eens een das?” Hij kokhalst, gorgelt, rolt zijn ogen woest. … “Maar echt, agent, hij zei me dat het moest!”…