Alle inzendingen over Wat we ins ons drage

Zomervuur gedoofd door de herfstregens geblust dragen mijn handen rijkelijk het gouden ooft waarop nog uw zegen rust.…

Met de zwaluwen komt een warme zuidenwind zwiepende vleugels Vliegend in de lucht als ware geluksbrenger draag je de zomer…

donk're wolken pakken samen witte regen lijkt voorspeld tot we op de kruising kwamen hadden 't heel anders voorgesteld dat onze wegen hier zouden scheiden had geen van beiden bedacht bleek dat laatste niet te vermijden 'kan niet zonder jou' murmelde jij zacht sedertdien is het gaan waaien in mijn hart en in mijn hoofd bij de zee zal…

Sir Isaac Newton was een zeer geleerde Heer die zocht en vond Universele wetten hij had een grote hekel aan opinies en wilde weten of God zelf Principes heeft Die in zijn Huis, het Universum, geldig zijn waar niets en niemand zich aan kan onttrekken want, dacht hij, Isaac, anders blijf ik zweven en heb ik nooit een fundament onder mijn kont…

Ik heb een vijand, zelfs in deze dagen al is dit ook niet christelijk van zin, maar 'k ben gekwetst tot heel diep binnenin en weet niet meer hoe dit nog lang te dragen. Maar plots heb ik de lente weer gezien en langzaam groeit vergeving zelfs misschien. Snelsonnet…

een tijd waar dagen stilte dragen op een serene rustplaats waar familiebanden liggen verwantschap die immer bindt witte bloemen tooien graven lampjes branden, kaarsjes flakkeren in de wind gefluisterd worden in steen gegrifte namen van geliefden die in gedachten vaak voorbij kwamen gedenken wij hen heden met Allerzielen in Requiem…

Allen heen en weer Als rat, doch is levenspad Eenrichtingsverkeer…

Bewonder je inzet, bewonder je moed. Je bent stoer, je bent dapper. Wat je doet doe je goed. Met compassie, met liefde. Vaak op zoek naar de grens. Uniek en bijzonder, een prachtig mooi mens!…

Voor wie maar centen heeft op zak, Vertonen we onze kunsten. Maar breken we ten lest de nek, Dan kunnen we ook wat krijgen; Een mondje vol, een lekker dek, En 'n hoekje voor ons eigen." ------------------------------------------------ uit: De kleine Johannes, deel 2 (1905)…

Ik heb in Hotel Paris gewoond met een man, ik heb met hem ontbeten en geluncht, we aten wafels met room, we dronken verschraalde champagne omdat we, direct nadat de fles was ontkurkt en het glas voor de eerste keer was volgeschonken, de drank vergaten, we vielen in slaap.…

Slaven die we zelf niet willen zijn. Leer kijken naar de gedachten in onze hoofden. Zie ze komen als zwarte wolken. Zie ze vreedzaam verder gaan. Ontmasker de slavendrijvers die we zijn. Daarna hebben we geen zin meer. Geen zin om slaven te houden in onze kop. Geen zin om slavendrijvers te willen zijn.…

de leraar droeg hem op Jan Hanlo voor te dragen "zo meen ik dat ook jij bent" hij kreeg een rooie kop waarom krijg je het warm? begon de leraar uit te dagen "zo meen ik dat ook jij bent" zijn wezen sloeg alarm is er een meisje uit de klas aan wie je dit wenst op te dragen?…

aan ik draag iets van boosheid stukjes nacht in mijn stem…

dragen het sterfbed naar het grasveld Halmen kriebelen mijn blote enkels Wacht We verwachten nog gasten Om de zeurende leegte te spreiden Boven ons fladdert een koolmeesje Een lint fladdert in de losse klauw Als een golvende staartveer Het versnippert haar naam door zijn lied Wolven pruilen om haar lachend lijk Korf hun druipmuil Ze…

we een oogkleppenloep de mens er achter ziet men niet meer wij zijn kijkers en kopers; met veronderstelde gezelligheid bewandelen we deze route zonder gids meer dan een keer, heen en weer…

uw voeten mij dragen harder, harder, draaien we om de golven, vrijen op het strand graven een standbeeld van twee omhelzen tot de zotte morgen…

Dit gedicht draag ik op aan Mevr. C. (Corrie) de F. en de heer L (Leen) P. beiden te Vijfhuizen, die hun levenspartner dit jaar verloren; het is geinspireerd op de traditionele lichtjesavond op Zorgvlied, Amsterdam op de namiddag/avond van 24 december…

kunnen doen is leven in en uit gevoel het eerste wat we moeten doen is denken en bedenken beweren dat denken ergens toe zal leiden om het lijden met gevoel te dragen.…

eens de straat opgaan voor hen Die er altijd voor ons zijn als we ze nodig hebben zelfs het voetbal ja ja het voetbal gaat niet door Een ramp slapeloze nachten steun die mensen die er voor jou zijn Als er stront aan de knikker is Dit draag ik op aan een speciaal iemand omdat ik weet wat het een onderbetaalde klote baan is…

Niet de rouw van wat we innerlijk dragen je blekere huid of je haardos kleuren de dagen, het is om wat we soms zelf tonen of zelf zo zien. Zien en voelen met eigen ogen, met ons hart. Kamers kunnen tijden lang in de rouw gehuld zijn veilig daar van binnen waar niemand het weet.…

Wij denken en dragen je mee, voor altijd lieve zoon. Je hebt je hart en andere organen gedoneerd. Heel mooi is het dat je dit op jonge leeftijd vast hebt laten leggen. Lieve zoon, rust zacht. We nemen je mee met alle mooie herinneringen die je ons hebt gegeven. Liefs, Je moeder en je vader…

was hij een man wiens naam je wilde dragen? wat heb je in Martkbreit verloren, waar hij geboren is? waarom zou je de weg zoeken, nu de grote ziekte van het vergeten en verdwalen hem op je pad heeft gebracht?…

Van nemen en geven Van vreugde en spijt Laat herinneringen mooier zijn Veel mooier dan ze waren Laat 't leven zoveel lichter zijn Veel lichter dan de jaren Nu we ouder worden Ouder dan 't leven Laat de film maar draaien Laat 't leven maar zijn Wees maar niet bang voor nieuwe dagen Ze zijn echt te dragen Als we samen…

Als ik levensmoe wordt mijn leven is voltooid ga ik eerst nog treinen reizen met de NS, 1e klas van Den Helder naar Maastricht van Roodeschool naar Vlissingen en op de terugreis ga ik op het knooppunt Utrecht in het hart van Nederland op de rails liggen zonder enige vertraging languit op het spoor liggen: eindpunt van mijn leven…

Ze stonden daar getweeën wat te praten Versoepelingen krijgen nog geen vaart Het nieuws op deze persco had zo’n baard Maar anderhalve meter wordt verlaten We mogen straks dus naast elkaar gaan lopen Ik moest maar weer deodorant gaan kopen…

nu dan tellen we de banen van de vlag hij wappert, want het mag een feestdag heten jouw tas hangt woorden-loos en licht tegen het blauw een zonnehemel, en het grauw van angstig wedervaren- drijft snel weg het diploma plaats ik netjes naast een roos (hij bloeit nu al een poos en ach, de doornen lijken niets) in jouw jonge mannenlijf…

mijn ogen liggen in de regen jouw voeten verloren in de nacht dragen mijn vragen weg op een spiegel onder mijn ogen diepzwarte schaduwen kleur van verbrande bloemen als krijtrotsen in zee breekt mijn stem brandt als een witte maan op de lippen jouw schouders dragen de schemering van straatlantaarns hun schijn vloeit in…

Ik draag met jou mijn liefde voor het leven waarin ik alles samen met jou verloor. Ik draag je nu voor het laatst. Raak ik je aan de wereld kwijt. Verse aarde de eeuwigheid.…

Ik noem ze niet bij name ik draag ze in mijn hart Waar ik ga, sta, werk, winkel uitrust, uit ga, woon of gewoon naar uitkijk Waar ik maar ben, waar ik maar leef wat ik ook beleef, wat me maar lief is Ze zijn er altijd in mijn hart: mjn man, mijn kinderen, mijn gezin, mijn moeder, mijn familie Ik draag ze in mijn hart en in mijn…

Geen stilte of eenzaamheid geeft inhoud aan massaal zwijgen en niets kan geen wind dragen noch doordringen in bewustzijn luister slechts naar de stem van liefde.…