99 resultaten.
perifeer
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 95 aan het voeteneind van de dag
waar het lichtelijk ontbreekt
aan licht dat verblindt
dat brandt en verbleekt
op de grens tussen
weinig en dun
tussen nog even blijven en
voorgoed gaan
aan de rand van de stad
wacht het grind
van de laatste bomenlaan…
DICHTERS OORD
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Zij, die de daagse woorden van onze taal
laten vervagen tot zwevende mist,
welke dan een burcht is, hecht en beslist,
vorsen de spraak als een strenge generaal.
Deze zoekers leven in een wonderzaal,
waarin de wereld van alles mist,
zich toch herstelt door eigenwijze list,
smullen rondom een overwinningsmaal.
Bij al hun bezonnen waarnemingen…
Lief gedicht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 342 LIEF GEDICHT
nog voor ze
gelegd worden
kan ik je kwijt
aan de straatstenen
op de onderkant
kalk ik je
en laat ik je
aan de stratenmakers
om ontdekt te worden
ieder woord afzonderlijk
als een puzzel
waarvan geen stuk
mag ontbreken
willen ze je
met voeten treden
zodra je
met de neus omhoog
uit laatste respect
in de juiste volgorde…
Angstgevoel
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 989 Bekoren tot de pracht,
intens, afzonderlijk.
Geen regels, geen lach,
geen wet.
De angst verdwijnt.
Geen loze gewetens.
De angst verdwijnt.
De woede vergeten.
de angst verdwijnt...…
Afzonderlingen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 309 zeilen gaven een hemel
aan het podium
in een ruimte van lucht
waar stoelen leegte kenden
daarboven
vaak de ouden
van de dag
die nu en dan
de ogen naar
de aarde wendden
beneden zat toekomst
geringd met gerucht
in het gras
lyrische zielen
afzonderlijk
bij elkaar
bij het buffet
leek het even
een gemengd ras…
Hand over hand
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 147 is
Het al dat je uit
Ons woordenboek verdween -
Samenleving, verouderd begrip
Dat alleen nog in verhalen
Uit de geschiedenis van
Dit koude land opgeld doet,
Begrippen die ooit van
Waarde waren voor hen
Die hier leefden, gingen
Hand over hand verloren -
En, mochten we je ooit nog tegenkomen,
Dan hooguit als verzameling van
Afzonderlijke…
De virtuele man
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.863 in de afzondering van zijn kamer
badend in een blauwe gloed
doet hij waar hij in het echt geen lef voor heeft
vindt hij virtuele moed
hier is hij spannend en interessant
wordt er naar hem gesmacht
in het echt waant hij zich onbemind
en voelt hij zich veracht
zelfs ogenblikken van echt geluk
geven hem niet de kracht zich te uiten
bang dat zijn…
Tijdsholte
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 149 te over, te
weinig of geen, de
heelte werd een holte,
alles stond op of viel uiteen,
ik acht mij gewonnen, aan
de dag en nacht gesponnen,
minacht de middernacht,
de draad van eindigheid,
in zuiver bloed geronnen,
zonder een gemis, zal niets
ontstaan, alles heeft een
eigen weg te gaan, de macht
te wegen zonder gewicht,
weegt zich afzonderlijk…
God doet nooit zomaar iets ( E. )
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 197 Jij, op mijn pad,
het zat al langer in onze groei,
jij naast me
was noodzakelijk voor onze bloei,
apart en afzonderlijk,
uiteindelijk ook samen.
God doet nooit zomaar iets,
bracht ons bijeen.…
Laatste dans
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 Ik denk aan het zelfde lied
introvert maar voor altijd gedragen
neuriën we stil afzonderlijk in het brein
instrumentaal ervaar ik onze reis
tot de climax naar het outro
geleidt tot de laatste dans in het refrein.…
Naar buiten
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 4.488 veel gaat verloren, flarden
zijn verstaanbaar, afzonderlijk-
heden nu treden naar voren
Olie op het asfalt, hier
stond een auto, smeulende peuk
op het trottoir daar
gaat een man
------------------------------------
Uit: 'Alle bundels gedichten', 1979.…
samenhang
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 189 opgedroogde traan
je raakt me aan, zo nu en dan
in het wezen van mijn bestaan
zij kent geen woorden
noch gebaren met de hand
ik droom in de echo van de nabije oorden
doch immer aan de buitenrand
van een verbeelde werkelijkheid
in het wezen van mijn bestaan
het is zeker zo, dat ik word geleid
door fragmenten van oplichtend gevoel
wel in afzonderlijk…
zonder titel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 242 hoofd dwingt
met koppig geduld
tot concentratie
het zwart strijkt knarsend neer
bruusk dient oud zich aan
het verlangen gaat altijd weer stromen
er is geen geduldige tijd
de spanning groeit en haast zich
kleuren dringen zich op
het gaat vanzelf
de rode draad spreekt
over het tragisch lot van goed en kwaad
gehoorzaam aan afzondering…
Vriendschap
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 7.620 De eenzaamheid duurt echt te lang
Gaat de tijd van afzondering echt voorbij?
Voor vriendschap ben ik echter bang
Is dat niet weggelegd voor mij?…
kringloop van schaduwen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 221 glimlach weent, als vreemde, ongezien
dat het steeds meer wordt
in een beheerste vorm; grachten vol gedachten,
bovenop de stilte van het alledaagse en hoe het
tenslotte zal weten dat het schrijven moet
omdat gesproken woorden achterblijven in muren
en er nauwelijks wind is
en hoe het, haast mensenschuw, doodvermoeid,
de dagen laat regenen op afzondering…
Onvoltooid verleden
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 98 Zij begroette mij onder een sterrenhemel
en danste voor mij met een lach
als een vallende ster wandelde zij
waar wij jaren afzonderlijk sliepen overdag
zij praatte met weinig zinnen
maar deelde kostelijke woorden
we leefden als een God in Frankrijk
waar we duurzaam woonden
elke vers schreef zij met melodie
en zong dit als een nachtegaal…
Voortgeploeterd in een onwelgevallige wereld
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 28 Inmiddels echt ruim een generatie geleden
Het klinkt misschien
Ongehoord, in gedachte
Heb ik hen, waar ieder
Afzonderlijk
De das omgedaan, (echt)
Vermoord
In letterlijke zin dan figuurlijk uiteraard,
(maar) duivels zijn
en blijven zij, dat staat vast
Eigen falen
Door zijn leed verbloemen
Fout met woorden te benoemen
Gelukkig beschik…
Pijnlijk Perfect Passend
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.652 in afzondering verlang ik
naar het gestolen hart
en de eindeloze zachtheid
de tedere afstand
verkleurt het gevoel
geeft gedachten tijd
en steeds meer
beweeg ik met de natuurlijke deins
en ambieer ik
zoete verdwijning
pijnlijk prettig perfect passend
weerspiegeling van het lot
en verzet tegen het verleden
strijkt de tijd elk gebaar…
Zo zoet
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 450 Het ruikt naar suikerspinnenbos
fluweelwolken schaduwen
over de gelokte haren van
de geknielde vrouw
een gebroken vleugel trilt
het schors tekent groen
afzonderlijke gezichten
bereiken de grond waar
boomverlatende takken
zoeken naar werkelijkheid
de dwaas de romanticus
ontrouw verliest zich
in brandend verlangen
de ander bidt tot één…
zwarte kraaien
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 105 bekijk mij, in afzondering en spreek dan kwaad
ieder woord zal enkel naar mij leiden
ik zal voor u staan, vol onmacht en naakt
aanschouw wie ik ben, in ziel en 't strijden
zo vreselijk nabij maar ook nimmermeer
zuiver door het onbeschermde lijden
zie naar uzelf en wat ik ontbeer
waar u mij in het verstaan ontmoet
slechts tijd beschrijft…
zwarte kraaien
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 223 bekijk mij, in afzondering en spreek dan kwaad
ieder woord zal enkel naar mij leiden
ik zal voor u staan, vol onmacht en naakt
aanschouw wie ik ben, in ziel en 't strijden
zo vreselijk nabij maar ook nimmermeer
zuiver door het onbeschermde lijden
zie naar uzelf en wat ik ontbeer
waar u mij in het verstaan ontmoet
slechts tijd beschrijft…
Verlangens
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 357 Misschien is mijn eenzaamheid en
afzondering te onbetreedbaar geworden,
zodat het onlogisch is dat ik klaag.…
LEIDERSCHAP, gemis aan
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 156 Ik begrijp het wel
het egoisme
het egocentrisme
de individualisering
de afzondering
het gebruik van
het misbruik van
het Nederlandse volk
de 17 miljoen mannen, vrouwen en kinderen
allemaal een gemis aan leiderschap
invoelbaar integer geestelijk leiderschap
van de regering en vooral van de (on)vermogenden
wellicht dat het ingehuurde…
De T.V., een gebruiksaanwijzing
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 71 De perfecte afzondering aanzetten
Knopjes indrukken, herhalen voor indrukken kanalen
Zien en horen worden overgelaten
aan leugenaars en bedrog
Ik schiet mezelf meerdere keren neer en
verdwijn in fictie.
In hersendood scherm ik af
op het einde van mijn programma
Er komen meerdere,
maar voorlopig
laat ik afgelopen van me af vallen.…
verloren paradijs
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 120 onder ruisende bomen
nabij de grote steen een
kleine nimf in afzondering
frêle handen maken een
mythische reidans met
stokjes over onbewogen graniet
takjes bedachtzaam
gedraaid en verschoven:
een bezwerende offerande
het zachte prevelen
de geheimzinnige tekens
van een priesteres in trance
daar is plots grote zus
die trots…
overtuigd gevallen
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.679 hij hult zich in de deken
van haar volledig afwezig zijn
zwijgend als een monnik die
gebukt zijn geloften ondergaat
en devoot in stilte lijdt
in de seconden vindt hij niets
slechts een opeenhoping van getel
naar het einde aan zijn afzondering
wacht hem de louterende hunkering
een jeuk die niet te bekrabben valt
eens weer in haar armen…
De wijsgeer
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 211 zijn bril rust op het puntje
prikt een randje in zijn neus
hij voelt het niet
hij werkt, worstelt, ontrafelt
in zijn afzondering krult smook
zich bruin rond witte tanden
een kostbaar troostvocht
gloeit warm in rillerige handen
de soesa in zijn bestaan
schrijft hij de wereld toe
hij slikt het leven niet
voor zoete koek
het gedachtegoed…
Meerwaarde
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 45 zeker ook de
kleding in smaak en
combinatie jij hebt
daar een bijzonder
fijne neus voor
in jouw sporen
brengen nieuwe
dingen al iets mee als
intrinsieke schoonheid
in samenhang met
diverse accenten
uit de leefomgeving
jij bent een
echte representant
van de stelling dat
jouw verschijning
meer vertegenwoordigt
dan de som van
de afzonderlijke…
Duif
gedicht
3.0 met 48 stemmen 21.128 De hemel boven 't park werd licht,
de bomen stonden groen, afzonderlijk
en ieder leek een bos, zo bol zo wonderlijk
en in zichzelf gekeerd, prevelend opgericht.…
Het gedaagdenveld
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 244 wolken
het lijkt wel of de zomer verlegen is
we kijken schichtig naar de vogels
verzoenen ons niet langer met hartstocht
die we eens voelden in bijzonder verlangen
nooit zonder elkaar door het leven te gaan
we drinken niet langer uit dezelfde bron
die ons ooit voorzag van genegenheden
we waren te lang eenzaam in het verleden
we dromen afzonderlijk…