Alle inzendingen over avondeten

Het enige wat ik vrees Is dat ene moment van de dag Het hoeft maar 1 beweging te zijn 1 geluid Of jij staat op En loopt naar me toe Een klap Een schop Een gil Geschreeuw teistert mijn oor Dan ga je weer zitten En eten we verder...…

Een enorme knal vlak voor het avondeten. Nee, hè! Een plofkip.…

Mijn tijdsbesef is voor even weg Mijn klokje is bevlekt Door een mistbank bedekt Ik wil voor even niks meer van de tijd weten Nadat ik vanochtend had ontbeten Zat ik alweer voor het avondeten Zo snel gaat de tijd voorbij mijn geweten Tussen ontbijt en avondeten Kom ik niks nieuws te weten Iemand heeft op mijn horloge gezeten Dus ik was…

Tijd voor 't avondeten...…

Vier Jaargetijden vergezellen ons bij 't avondeten een Tête-à-Tête pinot gris een zweempje zaligheid zwerft op haar lippen ik weet het is exquis…

mijn vader, mijn moeder ik weet niet beter dan dat het altijd oorlog is geweest pa zei immer weer "ach, zijk toch in je rokken" of, "je kan mijn zak opblazen, de pijp hangt er bij" en dan zag ik ma, minzaam offreerde ze zijn avondeten, ik ben er niet zeker van of zij daarin gespuugd heeft…

Geen woorden van spijt die deze ruimte vullen het gaat toch om de grote vorm dit is een nieuwe ochtend het andere droom begin jij, jouw schaduw, en de hond vragen hem voor het avondeten en hij volgt de trein naar de duinplaats waar jij met zand de hoop ophoogt.…

na het avondeten en een beker koffie, of twee, spreidde ik je voor mij uit ik genoot van wat je mij te zeggen had en over mijn leesbril vernam ik het journaal mijn benen naar rechts verlegd, ploegde ik door het nieuws in crypto of kruiswoord puzzelde ik mijn courant naar de laatste pagina sinds een week beleef ik heel navrant een natte…

Ver genoeg tot het avondeten. Dan halen we het niet? Misschien wel, hangt ervan af hoe hoog je wil klimmen. Hoog. Dan halen we het niet. Als ik vlug klim wel.…

ik moet toch naar de stad zal ik gelijk vogelvoer meenemen ga lekker naar bed en vergeet je medicijnen niet twee blauwe en twee witte dag pa, we kaarten morgen na ’t avondeten, ik moet nu echt nee, er wordt niet gestoken rustig maar, geef me je arm dan breng ik je naar huis…

Ik ben een levensvriendelijk mens geen greintje van geweld hoogstens verbaal maar wat kijk ik uit naar "Penoza 4" met de beeldschone Carmen haar heerlijke omhelzingen haar eerlijke omgang met man(nen) en kinderen de heerlijke ontbijtjes of warm (gehaald) avondeten haar onophoudelijk opnemen van haar mobieltje haar tas, haar auto haar…

Stipt op tijd wordt het avondeten afgeleverd, daarna verdwijnt men weer achter de knoppen. En buiten de tuinverlichting, de zonnecollectoren op het dak. Er is niets buiten werking.…

Vertragend tijdsverloop, Wijzer die maar niet Vooruit te branden is, Tijd die kruipt, die stilstaat Voor mijn gevoel, Gedachten die vertraagd worden En uiteindelijk als een Televisiebeeld worden stilgezet; Door-en-door verkort Toekomstperspectief Dat niet verder reikt Dan het avondeten hooguit Leven van uur tot uur Dat een eeuwigheid…

Daar kon hij zijn avondeten al ruiken. Het kippetje in spé oogde best wel vief, maar voor dit jonge leven sloten de luiken en zo kwam de vos aan zijn culinaire gerief.…

Loom telt de boerin haar oogst kijkt uit over het dampend land het zweet in de aarde, constant de zorg om het groeiend gewas Dankbaar om wat is en was keert zij zich krakend om Nog steeds vermoedt zij vaag dezelfde boerderij, achtergelaten tussen de bomen na het avondeten de lezing en het gebed om regen geen antwoord op haar vraag Zij…

de smalle gang herleeft nu een nieuw jaargetijde zich kleedt naar de wens van de natuur, zo ook is het handvest dat door jou geschreven mijn kraag kreukelt zodra het donker bij het avondeten aanschuift het licht op een zacht pitje, het bleekje ondergewaardeerd toont toch de trots waarop ik heb gelegen en ik ken mijn weg in het duister…

ik zie, ik zie wat jij niet ziet het is groen en het beweegt het slaapt niet onttrekt zich aan tastbaarheid holt achter blinde feiten, schuilt in laaghangende schemer oogst aanmaningen en onbetaalde rekeningen ergens lijkt bloed te stoppen met stromen aan verjaarde zonden voorbij zou het zo eenvoudig zijn is er droogte na het avondeten…

dagen gaan al trager steeds vaker glijdt donker de middag in ontbijt en avondeten zijn vergeten honger is ook over tijd wekken is een scene wakker worden is er eigenlijk niet bij toch is er af toe ineens de blik opzij een lach die stilaan breekt een onverwacht moment dat in het brein komt bovendrijven zijn emoties afgeeft…

We zagen wat we wilden zien: Renesse en de plompe toren, en nog vóór het avondeten hebben we Zierikzee gezien. Het was een mooie, fijne dag. http://www.plompetoren.nl/index.php "Westenschouwen, 't zal u rouwen dat ge heeft geroofd mijn vrouwe, Westenschouwen zal vergaan alleen de toren zal blijven staan"…

Ondergedoken Boos op de wereld at hij zijn avondeten diep onder de grond. Overgevoelig Hij sloeg een vlieg dood en had nog dagen last van een diep schuldgevoel. Trouble Hij heeft problemen die geld niet kunnen oplossen het regent te hard.…

het leven zit zo in elkaar zo dat we altijd iets anders willen het leven zit zo in elkaar zo dat we niet allemaal hetzelfde zijn stel je eens voor we willen altijd hetzelfde stel je eens voor we zijn allemaal hetzelfde dan is de wereld hetzelfde altijd hetzelfde elk ontbijt elk uur op school of werk elk tussen-de-middag-eten elk avondeten…

Zolang de natuur buiten haar oevers treedt, zolang er mensen zijn, ontstaat bij allen die leven op het rand van hun bestaan een ondenkbaar leed, daar zijn we mee begaan, nippend aan de rode wijn en voor de buis zijn we voor het avondeten - soms vertraagd -, altijd thuis.…

nog steeds verborgen achter de thans woekerende iris aanschouwt zij de rimpelstroken rond haar geloken ogen in het spiegelglas van haar serviceflat de handschoen over haar knoken tegen 't jichtig reumavuur herinnert haar het verloren uur dat zij nog het mes hanteerde voor het avondeten vlak voor hij thuis zou komen de straten stromen…

Ik liep over de lege straten en keek door ramen naar binnen, waar mensen voor de tv zaten en niets vermoedend hun avondeten aten, terwijl ik keek en ik stelde me voor. Hoe zou het zijn als al deze gewone mensen hetzelfde lot waren ondergaan als ik en niets, niets anders meer zouden wensen.…

Over en weer zitten we woordjes te gooien Met een simpele return komen ze aan We laten onze gedachten klooien Ik laat mijn avondeten er voor staan Iets over jou, iets over mij Gevoelens, gedachten Een wederzijdse lach Jij schrijft dan: “lastig dit korte haar” En ik schrijf terug: “het is echt heel mooi” Van alles komt er zo voorbij Heerlijk…

Mijn hospita brengt mij mijn avondeten en veegt het vloerkleed aan, terwijl ik eet. Ofschoon ik liefst de waarheid maar niet weet, vraag ik haar schor of zij iets weet van Greetje. Zij laat de schuier rusten op het kleed dat, op de rand na, in de volle breedte haast al zijn bloemmotieven heeft versleten.…

Onder de tafel loopt niemand met reuzenschoenen in de weg mijn wereld kan er bestaan – tot aan het avondeten de huizen, wegen en bouwprojecten met al de gedachten van de mensen die ik lezen en beantwoorden kan – met nieuwe plannen 's Zomers staan er tafels in de tuin met klemmen op de lange lakens die wiegen in het licht van de wind –…

detail wordt opgeschreven Mensen hoeft hij niet te beleven Recreatiedruk weet hem te raken Doorziet inkrimpende natuurzaken Moppert over dalende tendensen Natuurbeheerder zijn dat zal hij verwensen Doorgaan tot het einde nadert Mobieltje afbesteld Niemand hoort hem niemand ziet hem Niemand mag het weten Vogelnatuur bestudeert tot aan z’n avondeten…

Tot na het ontwaken maar voor het ontbijt, tot na het ontbijt maar voor de lunch, tot na de lunch maar voor het avondeten mag je meelopen. ----------------------------------------------------- uit: 'Genoeg gedicht over de liefde vandaag', 1999.…

Tot na het ontwaken maar voor het ontbijt, tot na het ontbijt maar voor de lunch, tot na de lunch maar voor het avondeten mag je meelopen. ------------------------------------------------------ uit: 'Genoeg gedicht over de liefde vandaag', 1999.…