Alle inzendingen over bazuin

Voorwaar, Aemilius Aquarel Uw ode aan de niet te dragen Vlinderlichtheid van 't bestaan In 't onderzon- en ondermaanse Waar de lentelissen laaien In groene zeeën van bazuinen Licht laveloos haar voile op Als loflied en ligt ademloos In ozonlaag der zonnewagen Waar tomeloos en ongeremd Icarus zijn paarden ment En lichte luchten atmosferisch…

Wij leven door in hier en nu Met af en toe een déjà vu Van alles wat je hebt doorstaan De lente swingt de bloesem uit Een paashaas grijnst zijn tanden bloot We lopen in een dierentuin Een zeeotter wast er zijn snuit Drijft op zijn rug, sterk uitvergroot Blaast een kolos op zijn bazuin Het Andrieskruis staat dubbel schuin…

Wijsheid, liefde, bazuinen en trompetten. Een blik in de tuin, meer was me niet vergund. Wat ik zag, staat op mijn netvlies gegrift. Heeft mijn ogen doen stralen, mijn ziel doen herleven. Mijn dromen heb ik werkelijk gezien!…

voor het feest Open gordijnen, tafels gedekt binnenpretjes en zachte muziek de mensen zijn thuis vannacht De kaarsen dansen om ons heen de grote broden geuren naar vrede we hebben geen vragen nu De versierde bus heeft schone stoelen waarop niet gestorven is Er fladderen duiven op en boven de winkels blazen drie engelen op hun bazuin…

steeds de baas maar ik heb een orkest besteld als bodem zo haar eisen stelt dan wil ik ondergaan in jouw muziek want ik heb je hartstochtelijk lief violen snerpen pijn in licht touché voel ik jouw vingers die me raken een strijkstok in bewegen kan het leven vervolmaken ik hoor de pauken roffelen naar finale weeg mijn stenen weer bazuinen…

als de bazuinen schallen knallen de kurken komen de dolende ridders bijeen voor het grote oktoberfeest moe van het oogsten willen zij net als vroeger verpozen in de koele kelders van het kasteel te midden van fusten die liggen te rusten geen paarden en maliënkolders maar op de tafels de glazen en kleurrijke folders met de trots en geneugten…

Als de cirkel sluit, dan is er kracht, een flits, een bazuin. De kosmos dijt uit, echter het lot is dood. Eeuwige armen verwarmen, met brood en wijn der eeuwigheid. Waar ik kwetsbaar ben, daar is liefde. Drie lijnen verweven; het begin is leven en het krijgt vorm, in duizend sterren, in duizend sterren is het woord gegeven.…

Reeds klinkt vanuit hoge kruinen jubelende zang uit vogelkelen die jouw komst weer rond bazuinen en ons gehoor aangenaam strelen. Over de velden golft je haar als zilver in de vroege ochtendstond je sluier waaiert met zacht gebaar jouw frisse adem in het rond.…

Hoe als nu plotseling de bazuinen schallen, het hoge hemellicht neerstraalt op allen? Verhoord gebed, gevonden wat gij zocht! Doch God is zuinig op zijn wonderwerken, hij vreest dat zij het zelfs niet zouden merken, tegen elkander schuddend in de bocht.…

Als een ster verlaat in veelvoud omgeven Flonkerend stervend voorbestemd in begin Wenen zijn manen door hem gekoesterd In gedoofd gezelschap bijeen versmolten Als beminde verlaat met veelvoud omgeven Wenen zij nabij alom door hem gekoesterd Vereend ineen gesmoord beklemmend geheel Machteloos weten zij zich voorbestemd in begin Laat bazuinen…

op schaduwmuziek van een wolkende zon die oplichtte in het blauw van je ogen door een dromerige wit krullende zee wind vlaagde in haar dat zich speels met warme zomer vulde waar blond als contrast de uitdaging streepte we duinden door het hoge helmgras dat fluwelig deinde in uitnodiging om liefde loom liggend rond te bazuinen…

Het boek Openbaring toont een gitzwarte zon een bloedrode maan waarbij sterren van de hemel vallen angstwekkend kondigt zich de dag des oordeels aan engelen blazen zelfbewust dienstbaar op bazuinen de tonen beduiden dat men bereid moet zijn op het grote gebeuren maar niet omhoog kijken in alle rust het werk van zaaien planten arbeiden…

te lang gebogen hoog zet ik de tonen aan in ijlte van verlangen met grote koren laat ik mijn emoties gaan je blikken blijven aan me hangen bassen dreunen hun refrein in ritme van de paring genot is stil doet pijn passie wint we delen weer een hemelse ervaring violen strijken zachtjes neer verkoelen hete lijven dan schallen de bazuinen…

Loof God met de trom en fluit Met bazuin, cimbel, tamboerijn Dat het ter ere van God mag zijn Loof Hem om Zijn wijs besluit. Dat heel de wereld Hem mag prijzen Hem toe mag zingen al wat leeft Vrolijk juichen al wat adem heeft Om Hem alle lof en eer te bewijzen. (Woorden uit Psalm 150)…

Voorjaar drijft mij tot het schrijven ener sonnet loflied over zonnestralen te bazuinen over vlakke land en vanaf blanke duinen reeds des morgens door vogelkoren in gezet liederen beschreven in poëtische woorden zoals het in het brein des dichters leeft hij het met zijn ziel en hart te kennen geeft dat hij bestaat uit enkel lofakkoorden…

hoog zet ik de tonen aan in de ijlte van verlangen met grote koren laat ik mijn emoties gaan je blikken blijven aan me hangen bassen dreunen hun refrein in het ritme van de paring het genot is stil, doet pijn de passie vindt in delen weer een hemelse ervaring violen strijken zachtjes neer verkoelen onze hete lijven dan schallen de bazuinen…

Voorjaar drijft mij tot het schrijven ener sonnet loflied over zonnestralen te bazuinen over vlakke land en vanaf blanke duinen reeds des morgens door vogelkoren in gezet liederen beschreven in poëtische woorden zoals het in het brein des dichters leeft hij het met zijn ziel en hart te kennen geeft dat hij bestaat uit enkel lofakkoorden…

Ja zelfs Homerus liet wel steekjes vallen Ook mij werden wat missers niet bespaard Ik heb het nog niet eerder aangekaart Maar nu ga ik bazuinen laten schallen Houd op met ieders leesplezier vergallen Taal moet met spoed sacraal worden verklaard Ja zelfs Homerus liet wel steekjes vallen Ook mij werden wat missers niet bespaard Poëten, gij literatuurvazallen…

Er bestaat een tuin Ontvlucht in mijn herinnering ’s Ochtends klinkt er de bazuin En het geurt er naar sering Een tuin waarvan ik heb gedroomd O, eens zal ik daar binnengaan Via een brede bomenlaan Die het gebied daar dan afzoomt Van mijn tuin Een tuin met een prieel Een tafel in een stille hoek Plek voor oud en nieuw bezoek ’t Goede…

dichter word je als dusdanig niet geboren je wrikt en wroet je strak door je cocon een strijd die je ter nauwe* winnen kon met spinrag van je voet tot aan je beide oren ‘k strek me uit, vleugels drogen in de zon in een kil landschap dat me amper kan bekoren schreeuw ik het uit en bazuin het van de toren in ‘n koel en onverstaanbaar vakjargon…

Ik kon de taal wel voor jou zetten Op pauk, bazuin en klarinet, Het klaar klaroenen van trompetten En dubbel héél 't orkest bezet, Maar bij die rozen op je wangen, Die glimlach om je teed're mond Die wedergeeft in diep verlangen Wat in verlangen oorsprong vond, Speelt nog de taal maar 'en sourdine' Precies voor jou, die slank en fijn…

Laat heel de wereld voor de Here juichen Met de citer, trompetten en bazuin geschal Jubel , zing psalmen en lofliederen overal Dat alle volkeren voor Hem zich buigen. Zing voor de Heer om Zijn sterkte en macht Heel het aardrijk moet weten wie Hij is Zijn goedheid, liefde en trouw zijn gewis Hij heeft aan al Zijn schepselen gedacht.…

mag ik één keer je raken, de ziel in je lichaam gaan smaken maagdelijk in het proberen zacht en liefdevol triomferen de bazuinen schallen zo lang de muziek is verleiden op de melodie in ons beiden, ik streel je gevoel om te gaan, raak aan tonen die je heftiger doen komen dan ooit in je dromen werelds is het verlangen de tijd…

Wil zij het jongst geslacht bekoren, Zij tovere met elektrisch licht, Ze omvliege ’t Aardvlak langs zijn sporen, En hou de telescoop gericht; Zij zing’ de Geest, die dagelijks wijzer, Zijn kracht ontleent en geeft aan ’t ijzer, Tot scheppend monster toebereid; - In ’t wed van heden moet zij baden, Bazuinen langs metalen draden De nieuwe lof…

tastend vind ik je hand ontspannen in je eigen zijn en sloot mijn adem in mij tot een luisterende stem we keken elkaar waarachtig aan en je doodde de zon in mijn ogen er niemand is die ik ontrouw ben of zou kunnen zijn behalve mijn natuurlijke zelf ik heb je gevonden je naaktheid is je schuilplaats met de passie als bazuin…

Dat de citer mag klinken, blaas de fluit Laat schallen trompet en bazuin tezaam Om de Heer te loven om Zijn grote naam Dat allen Hem prijzen met een blij geluid.…

Jij met felle baard, met ruwe herdersstaf en gulle schaterlach, bazuin, heraut van leven, eeuwig, gulzig leven. We lepelden de pap als uitgehongerd, boerden luid en sliepen nooit. Nu stappen we traag, als tijd die ketens draagt, als rot dat tergend maar gestaag, tergend altijd verder, terend verder gaat.…

en daar, juist daar — een prooi der helse koren — vervolgt mij nog het hemelse verwijt van uwe stem een lieflijk lied, verschriklijk om te horen o, klinkende bazuin van 't nieuw Jeruzalem.…

orgelimprovisaties aan op www.Youtube.nl De bijbelbelt-orgels vliegen aan m'n vingers glijden glibberig direct van het toetsenbord af en deppen de eerste volschieters En dan met het stijgen van de melodie in forte snelheid en dynamiek komt het gegil, gejank, geschreeuw, gesnik en gesnotter: Waarom, waarom, waarom "Eens als de bazuinen…

Uit de nacht zongen soms rijen om tal van frêle symbolen Dood kan leven dierbaar elke kleur zijn van ook bosviolen Ook in ‘t oosten klom de zon steeds hoger in dat verre pand Geuit door bazuinen klonk vijg en wingerd open ‘t verband.…