Netgedichten

netgedicht (nr. 7.706):

we kiezen eigen paradijzen

ik speel muziek
in het klankbord van je ogen
verwonderd zing je van verdriet
voor het applaus
heb ik te lang gebogen

hoog zet ik de tonen aan
in de ijlte van verlangen
met grote koren
laat ik mijn emoties gaan
je blikken blijven aan me hangen

bassen dreunen hun refrein
in het ritme van de paring
het genot is stil, doet pijn
de passie vindt in delen
weer een hemelse ervaring

violen strijken zachtjes neer
verkoelen onze hete lijven
dan schallen de bazuinen weer
de wereld zetten we nu af
we kiezen eigen paradijzen