Alle inzendingen over bespotten

Nu had hij alle muren bespot en de gewelven ondermijnd. De werkelijkheid leek te grijnzen in brokkelende zinnen. De ophangpunten van zijn zoekende ogen lagen her en der verspreid. Misschien kon hij nog op de trein der traagheid springen en zijn zoektocht hervatten in de inktzwarte en diepe, ruige reten.…

Poëten zijn de nadenkende geslachten Zij die op beredeneren wachten Gaan met de tijd verloren voor De poëzie die nacht en stilte door Zicht baant de weg door ruimte en Door grotten: bespot door zotten is de pen Van hen die uitwellen in zonnegloed Wat lieft en leeft in 't trots gemoed Schone en trieste melodieën waar De zoete geur van…

Aardbeien met vanille, chocolade ijs overgoten met een witte saus op smaak; Dame Noire of Dame Blanche met slagroom bespoten, wat je ook koos de smaak was raak.…

Ik hoor een koortsig maar gedempte kreun Wind bespot hem met harde stoten Door de lucht vlot de stank van lover, stervend in de mist. Hoor de adem borrelen Zie hem grijpen naar de scheur in de buik.…

Is het dan zo iets bespotlijks, Steeds te plassen in een zee Van het onverklaarbaarst wee? Is dat niet iets gruwzaam-godlijks? Hoe? Reeds fonklen weer uw blikken? Enge, och, genade! Ik zweer: 'k Spreek nooit van mijn lijden weer! Stom hoop ik mij dood te snikken. ---------------------------------------- uit: Lelietijgers (1856)…

Het gif, daar zijn de appels mee bespoten. Die symboliek was ik me niet bewust. Ik werkte in Artis. Bij de ratelslangen werd ik - zoet zeventien - voor 't eerst gekussssst. ------------------------------------- uit: 'Ongekuste kikkers', 1998.…

rood en scharlaken nóch purper nóch brokaat, nee geen rijk versierde mantel, sleepte langs stoffige weg of straat, Hij werd mishandeld , gestompt en geslagen werd met grof geweld beloond, ópgejaagd langs de grote menigte, door de soldaten , met doornen gekroond, dát was wat Jezus droeg, bloed en zweet op Zijn gelaat- Hij werd gehoond en bespot…

Het zijn allemaal verhalen op maat Ik verdien mijn bier en brood op die manier Onverstoorbaar bekleed ik dit ambacht Zonder aanziens des persoons Ik doe slechts wat men van mij verwacht Of het nu gaat om herders of vorstenzoons Tomeloos tokkelend schik ik me in mijn lot Terwijl ik mijn publiek naar wens bevlei En desgevraagd de afwezigen bespot…

ze lacht soms hardop, schrikt van zich zelf. ontbrekende tanden zichtbaar ze weet zich bespot, mensen griezelen van haar, gluren en zijn erg op hun hoede. je weet immers nooit met deze mensen. dat hoeft heus niet, ze is alleen maar een beetje eenzaam een beetje vreemd verschrikt lijkt het haar opeens beter om op huis aan te gaan.…

normen en hun waarden staan gelezen in de aarde wij hangen U nabij wij zijn niet vrij belast met zonden die in het aardse paradijs nog niet bestonden leven met die schaduw zo nabij is het groei die bloei noodzakelijk maakt die ten koste van de zwakken het ezelskakebeen laat klappen gemarteld en bespuuwd droeg Jij je doornenkroon bespot…

zomaar voor jou, niet zomaar voor anker gaan in het kabbelende water van een haven, geen golven meer breken met het schip aan mijn voeten mijn borsten onaanraakbaar begeerd, niet meer de boeg zijn die de handen van de stuurman stuurt Jij haalt je neus op aan de muskuslucht van de bronstige spuiters in mijn brandende bekoring Je bespot…

vrijdag is eindelijk voorbij eerste sterren fonkelen ver de duisternis weet van niets nu kun je knielen en huilen de tranen vrij laten stromen bij het donkere open graf deze goede avond verdwijnt de haat zwijgen we de verloochening dood verdringen bespotting en geseling denk alleen aan de liefdevolle vergeving van onze man uit nazareth…

en needrig lot; - Een peinzend oog, doorstraald van zacht genoegen; - Een juist verstand, - een hart, vervuld van God; - En kalme moed bij zielevreê te voegen: Zie daar wat meer dan 't weeldrig vreugdgenot, Dan al de roem van 't noeste letterploegen, Dan mijnroof is, waarom de harten zwoegen, Maar die de dood, de zorg, de vrees, bespot…

gegoten Webben rond vermolmend hout Roerloos tot de dood vermoeid Waar de tuinheer niet kan snoeien Kan geen lelie open bloeien Waar geheid de tijd de pijn van voelt Het bloed gekoeld woede innerlijk woelt Hangt in een mist van tranen Rotte appels aan de bomen in de lanen Watten wolken in blauw met strepen en banen Met chemicaliën bespoten…

neushoorn Vlijmend of kreupel of koket Versmelt in vers en sonnet Met een vermeend gemak De mist is zijn dekmantel Hij draagt het alfabet naar elders Ontkurkt het bewaard gedicht In een roes, een waas van taal Zwelt het uit zijn vlies De pasgeborene geeft geen kik Ondertussen blijft het raden Naar zijn loom gevecht Met de spiegel die hem bespot…

En ’k vloek mijn eigen waan-verwarde geest, die willoos aan de zware razernij zich vastklemt van uw schone en schuld’ge leest, waarvoor zelfs Amor gene meineed vreest; zodat een ieder hem bespot, maar mij, die ’t wiel van de fortuin wil wenden, ’t meest.…

het bedrog kwam zo bespottelijk toevallig uit niet te geloven eenmaal binnen zoent ze me en als ik jullie niet met eigen ogen had gezien had ik het nooit geloofd. ik ben een zwakke man en wil haar niet kwijt dat weet ze waarschijnlijk maar al te goed. ik heb een besluit genomen zolang ze me niet zegt : het is voorbij blijft het gewoon…

wat ze zijn Ingewreven tot geluk En wij wijzen met zijn allen Naar die laarsjes Roepen rare gele dingen - Alles om het bruin te weren Het doorbreken van de regen Op de dagen in het leven Waarop wij in plassen springen Is zo overgewaardeerd Enkel dat wat is geleerd Zal zijn onthouden Alle kleuren die bespatten Worden algeheel bespot…

" Methodisch leerde hij ons redeneren Hoe men argumenten kon definiëren Politiek gekrakeel deed hem niet veel Het ging hem om het grotere geheel Aristocratisch en ondiplomatiek Bespotte hij de democratie satiriek En toen er een strijd om werd begonnen Die niet door zijn kant werd gewonnen Was hij opeens de grote ondeugd Aangeklaagd…

En ’k vloek mijn eigen waan-verwarde geest, die willoos aan de zware razernij zich vastklemt van uw schone en schuld’ge leest, waarvoor zelfs Amor gene meineed vreest; zodat een ieder hem bespot, maar mij, die ’t wiel van de fortuin wil wenden, ’t meest. - vertaling van een gedicht van Dante Alighieri (1265-1321)…

Men is een jongeling wild en vrij, een trotse ziel; men kan misprijzen, en hetgeen men meest bespot bij ene man is liefde. Maar ontzaglik leeft zij onder 't koel bescheid; te groot om zich te storten, zij, op ene nietigheid; gereed te lijden en zich zelf te loochenen, tot eens zou verschijnen — is zij mogelik maar!…

onttrekken was het beste wat ik ooit deed alleen schoolde ik mij en alleen leefde ik noodgedwongen in mijn afgelegenheid mijn afwezigheid werd door mij op prijs gesteld soms keek ik neer op uw tranendal en wist mij bevestigd in mijn gelijk meer is er niet ik ga sterven laat niets na dan mijn gebeenten blootgesteld aan de verwering bespot…

kan je zijn aan onschuld, vraag ik me af of is het de som van dingen die aan het eind van de leugen wacht glazen waterlelieknoppen verdragen geen stenen ook niet op blauwe, bevroren lippen van sprookjes de wereld krimpt koud in uitgedoofde handen wanneer je vloekt om wat er geleden wordt jij tiert refreinen van rotzooi bij elkaar, bespot…

windrichting geniet ik van de bijna middellandse-zee-blauw ogende zee Labrador Mika rent achter z’n bal aan en trotseert met gemak de branding speelt met de golven en spettert zich droog als de bal richting het strand rolt een paar schepen en veel zeilboten maskeren de horizon de duinen zijn er smal, maar hoog en worden jaarlijks met diepzeezand bespoten…

Hoe was het mogelijk dat we het licht niet verdroegen het plan bespotten ons boven een ieder verheven achtten elkaar naar het leven stonden en dat vooruitgang noemden onszelf onkwetsbaar waanden; totdat ook wij alles verloren met lege handen achterbleven verweesd en ontdaan.…

sleetse paden De kiezels naar de zee toe gaan Laten we in het wassend water lopen Niet langer door het paradijs bekoord Niet langer slaaf van lust of hopen Gerust en in de stroom gesmoord Kom, trekken nu Verdriet heeft ons alweer de woordenvloed ontnomen De tong drijft uitgerukt de monding uit Het riet dat ritselt in haar zomen Bespot…

met de halsstarrigheid van een lange koude winter waarin de dichter schrijft met zwarte inkt over radeloze dolle honden van de macht verblind door horror waanbeelden en bezuiniging taferelen cyaankali pillen uitdelen aan argeloze ouderen die niets meer te bieden hebben behalve hun organen ik wilde stil zijn na zoveel jaren van bespotting…

God zegt in Zijn Woord ook vele malen, neergezet in alle mensentalen, dat die Hem dienen en niet bespotten, niet behoeft te sparen of te potten! Zij worden als de Boom van Leven, die vruchten overvloedig geven, Aan wateren worden zij gevoed, met milde regen in overvloed!…

puin Ze lijkt te denken ik heb schijt aan jou en je tuin en ik zal je dat laten merken De zoveelste drol is mijn deel we kunnen weer aan het werk met de schop met de korte steel waarom moeten zo’n beest eigenlijk naar buiten ze schijten altijd in een ander z’n tuin, de schavuiten Nee dan zie ik ze liever aan de lijn velen vinden dat bespottelijk…

o Vriend, wat schaadt of baat het ons der mensen lof- en laakgegons, die klederdracht, die spreekmanier, die raad en daad bespotten hier, van vreemden, die zo snel voorbij- en weggaan; of, wat konnen zij? Wij voeren immers vreemde taal en andere zeden altemaal als zij, die, langs de wereldbaan, hun eigen blijde wandel gaan.…