Netgedichten

netgedicht (nr. 25.577):

sanfte ruh

vrijdag is eindelijk voorbij
eerste sterren fonkelen ver
de duisternis weet van niets

nu kun je knielen en huilen
de tranen vrij laten stromen
bij het donkere open graf

deze goede avond verdwijnt de haat
zwijgen we de verloochening dood
verdringen bespotting en geseling

denk alleen aan de liefdevolle vergeving
van onze man uit nazareth in galilea
vergeet nooit die blik in zijn ogen

hoe hij zag naar petrus
voor zijn beulen bad en
maria nog even bedacht

alles is nu tot rust gekomen
wij zwijgen in de stille nacht
geloof hoop en liefde

zijn liefde overwint alles

bwv 244