compilatie en schuld
de waarheid
stoot zich telkens
aan dezelfde steen
hoe schuldig kan je zijn
aan onschuld, vraag ik me af
of is het de som van dingen
die aan het eind van de leugen wacht
glazen waterlelieknoppen verdragen geen stenen
ook niet op blauwe, bevroren lippen van sprookjes
de wereld
krimpt koud in uitgedoofde handen
wanneer je vloekt om wat er geleden wordt
jij tiert refreinen van rotzooi bij elkaar, bespot
de eeuwigheid der dingen
zoals het slapen met jou
waar ik mij als golven droom, mij waag
op vleugels van een meeuw
die zich kleedt met zee en lapjes duinen
krimp, krijs, verwens desnoods
maar neem me mijn wereld niet af;
ik wil niet weten, geen leven breken
zolang wij toekomst zijn
wij
zijn een vierkante millimeter
misschien een vreemd kleinood
dat uiteindelijk verliest en vergeet
de trouw aan het allerkleinste
hotmail.comGeplaatst in de categorie: psychologie
compilatie en schuld
243
Geef je reactie op deze inzending:
tot iets groots groeien.
Bijzonder gedicht om te herlezen Kerima.
verdriet van de leugen
De wereld alles
dat bescherming verkiest
Wij, zij die iets groots
al snel te klein vinden
Qua taalgebruik en samenhang. Heerlijk!
willens en wetens je verhaal gedaan en met
veel respect daarvoor heb ik het gelezen.