Alle inzendingen over blijf

werkelijk wil Mijn intens verlangen in mijn hart gevangen Even weet ik niet meer denken doet soms zeer Het strookt niet met mijn doel de stem van mijn gevoel En toch weet ik van binnen dat ik mezelf eens moet bezinnen Maar de tijd die vliegt voorbij en voel me vaak vogelvrij Ik praat werk ik slaap en leef koester heb lief en geef Blijf…

waarom blijf ik voor iedereen dat woest, vernietigend, wild beest? waarom bouw ik niet liever voor tochtgenoten die rotmentaliteit om tot een heerlijk, liefdevol lentefeest?…

l'amour van gisteren zorgt vandaag voor kleur Warm en zo passioneel onvergetelijke zoete geur De explosie van gisteren is de energie voor vandaag Het een zijn met jouw lichaam is het antwoord niet de vraag Alle strelingen van gisteren tintelen nog na door mijn lijf Gevoelens zo lekker warm en ik in pure extase blijf l'amour voor jou…

Onderweg naar hemelsblauw maar verdorie nog veel te jong nog zoveel wat ik zeggen wou totdat de realiteit binnendrong Dit kan toch helemaal niet waarom dit allerliefste kind ik merk dat ik volschiet omdat de pijn mij verslindt Ik zing voor jou nog net hoorbaar maar weet…het is voorbij jij aait mij door mijn haar en zegt: blijf alsjeblieft…

'k Blijf naar die lege plek niet staren, langzaam worden bittere tranen zoet.…

jouw mond Kunnen nooit meer zo puur en eerlijk zijn Misschien moet ik het proberen Maar het lot staat mij in de weg Heer, laat mij proeven Het is dichtbij en o zo ver weg En de paden die ik ga bewonderen, omarmen Met volle teugen ga beleven Brengen mij liefde geborgenheid en trouw Ik voel het wel Ik ben een nieuw mens Door jou Blijf…

tot morgen ik blijf zorgen zo verrijken we elkaar!…

Soms blijf ik middagen in bed En houd dan op met te bestaan Ik oefen me dan in vergaan Beroof mezelf van leed en pret Bemerk dat ik het redelijk red Om los te laten lach en traan Dat ik me er doorheen zal slaan Wat u Dood ook aan zuurs voorzet Door u met een been in het graf De ziel met angsten vastgepind Doet u de mensheid veel verdriet…

kronkelige, dorre takken woelen in mij ze vormen een labyrint ik wil eruit maar ben de weg kwijt muren, langs voor,opzij en achter ze worden steeds hoger takken met scherpe doornen priemen erdoor ze zijn heel talrijk de doornen doen pijn dus blijf ik er af op de doornen heb ik een dikke laag cement gelegd het cement is opgedroogd…

voort tot hogere bestemmingen in de grijsgeslagen regen wacht nog een moment van rust, de zuiverheid voelt puur als alles samenvalt nu nog een enkele bloem, de blaadjes in voorzichtig rood geopend later, in de tweespalt van een fletse dag vind ik plassen die als spiegels blijken te bestaan als we gaan -dan gaat het goed maar als ik blijf…

om een of andere reden die zo op het oog nogal onbenullig lijkt tel ik de tegels van de stoep voordat de grond onder mijn voeten bezwijkt ik wijk van diepgezonken wegen mijd ingesleten, rechte paden stap door het oog van de naald wuif takken weg, blijf doorwaden met spinrag in het bezwete gelaat met licht tussen gebladerte als respijt…

Liefste laat me naast je zitten op de milde oktoberbank je handen zoeken, je vingertoppen rakend met de hartslag van ons verbond omsloten Je oogt naar rustige einder je glimlacht met je wangen je lippen wil ik sieren met het tederst woord langs je ranke hals toegefluisterd liefde kan deze stonde beklijven vrij van leugen en belang waar blijf…

Waarom blijf ik hangen in het verleden? Waarom zou ik nog verder gaan met leven? Waarom ben ik zo somber en ongelukkig? Waarom? Waarom? Waarom?…

Laat het onbekende je niet overweldigen, blijf vreugde en moed bewaren; vecht ervoor. Al kolken de woorden en de gedachten.…

Vastklampend aan herinneringen blijf ik hangen in het verleden. Maar angst voor de toekomst Verpest al het fijne. Alleen warme herinneringen, Tot het einde.…

Zij vliegt eruit, ik blijf binnen. Ik wil af van mijn dromen. Ze is niet de dood. Ze is de metamorfose. ---------------------------------- uit: 'Vinger van de tijd', 2007.…

Ze is zo lang, deze stad dat in de laaghangende mist het lijkt alsof de huizen verdwijnen en alleen ik hier blijf wachten Zo lang is ze, deze stad dat ik mij in de druilende regen verlaten voel, en vertrokken ben maar bij mijn terugkeer nog steeds aan de bar zit en weet hoe mooi de stad was Maar nu is ze een lange stad met neergelaten…

zeg ik je gedag ik wuif je weg uit mijn gedachten heel raar want het hoort niet zo zoals we verwachten is het niet geweest zal het niet worden ik zeg je gedag omdat het mag omdat het moet als mij dat goed doet jij zegt geen gedag jij spreekt onvermogend “waarheden” ik zwijg ik luister niet meer naar lang geleden ik blijf…

Ze verdwijnt, ik blijf achter, als een stomme. Wat ’n blaam? Margriet zingt, lacht met mijn liefdesverdriet. Mijn stoer imago wankelt naar bonhomme. Foetsie faam? Ik bord maar verder, ‘Mens-Erger-Je-Niet’.…

Ik gaf me over, liet me bebeuken, me meestromen met haar kracht, er was geen verzet en veilig spoelden ze me het ondiepe op, 'terug' leken ze te zeggen, 'te gevaarlijk, blijf mens'.…

maar ik blijf. ik moet het heelal nog redden.…

komen naar jouw graf Onder het mom van: Jouw tijd is over Het boek gesloten Een leven af Ik had geen moeite hoeven nemen Om nu en dan eens langs te gaan Jouw graf, jouw graf te laten Niet meer eenzaam daar te staan Ik had jouw verjaardag kunnen vergeten Zoals dat soms vergeten wordt Maar papa, je bent en blijft Mijn stukje leven En ik blijf…

ver van het rumoer zwaait met dunne armen de oude tijd aan de grond geklonken in het licht van de zon baadt de krassende tram stap in snel blijf maar zitten stap nu uit ga door van a naar b aan puffende lijven kleeft de warmte in krap bemeten tijd de waarheid ongeziene drenkeling verder weg niet vooruit een bleek witte stip…

Zon, blijf zoveel mogelijk schijnen, want ieder mens kan het nu zeker gebruiken.…

Mijn tranen zullen de zee niet halen, ze blijven voorgoed ruisen in mij, daar waar zij stromen mogen, blijf jij altijd in mijn hart nabij.…

Zwijgen in alle talen(Taalgrens voorbij) Taal zonder een grens Is een illusoire wens Wie in alle talen zwijgt Zodat de stilte zich aaneenrijgt Zegt alles en niets Neem stilzwijgend de fiets Trap over alle grenzen heen Kijk uit voor een losliggende steen Mocht je toch ten val komen Geef dan toe aan je dromen Blijf zwijgen in alle talen…

laat de beste man maar komen dit is hij NIET zaait haat en dat vanuit de baptistenkerk slecht voorbeeld/verdriet 40/45 de dood was veelal hun lot weg vrije meningsuiting aangaande die man wat hij uitschreeuwt ronduit ZOT andersgeaarde medemens kinderen van de Koning/Schepper blijf daar vanaf hun eigen gekozen geluk…

Daar hoog boven ons schijnt ze minder fel, minder warm Ze verslindt me niet meer na de dageraad, ze roept me niet eens wakker, opstaan kost me moeite Alleen 's middags stroomt mijn bloed van haar licht en draagt ze het gewicht van mijn zorgen Dan kan mijn hart vliegen als een draak, desnoods verdwaal ik voor altijd in de hemel en blijf…

ik wil het zachte goud van jou gaan gieten tot een beeld de klompjes hebben we gedolven in de mijnen van je hart zo onbereikbaar door de puinhopen van jaren de vele instortingsgevaren zal in vuurvast steen je evenbeeld gaan baren we breken het in samen paren je karaatgehalte is zo hoog dat sommige delen vloeien daarin blijf…

Onze schijnbaar eeuwenlange vriendschap heeft een vreemde droom bevaren het begint bij de onuitputtelijke bron tussen heldere muren blijf jij gevangen: Er is een horizon vol zwaartekracht gestorven in dwaze zielgeruchten uit een droomland in het grensgebied op een plek tussen hemel en aarde daar schat je alles op de juiste waarde waar…