Netgedichten

netgedicht (nr. 45.512):

stormwind

populieren ratelen al, hun muziek
stuwt vogels voort tot hogere bestemmingen

in de grijsgeslagen regen wacht nog
een moment van rust, de zuiverheid voelt puur
als alles samenvalt

nu nog een enkele bloem, de blaadjes
in voorzichtig rood geopend
later, in de tweespalt van een fletse dag
vind ik plassen die als spiegels blijken
te bestaan

als we gaan -dan gaat het goed
maar als ik blijf is mijn gemoed gewapend
met mijn remmingen