Alle inzendingen over blinddoek

Rukt men straks aan 't stille graf, Zelf den mens een eeuwig raadsel, Van uwe geest de blinddoek af?…

als jij je toevertrouwt aan de aarde ik je blinddoek en begraaf in het zachte zand van de woestijn als dan een muur van zand je hoofd van het ongeziene lijf zal scheiden dan wachten jij en ik tot de maan haar schaduw op de aarde werpt en de kracht van de eclips je helen zal…

Weg die blinddoek, zie de waarheid onder ogen, neem verantwoordelijkheid voor je woorden, daden, schulden en veroorzaakte schade, om zo de harmonie te herstellen.…

Zo gaat de vrijheid naar haar mallemoer Tsja, kuisheid vormt de reden van die plannen Hun vrouw draagt daarom al een hoofddoek, dus: Geef zo'n man maar een blinddoek, in de bus!…

Neem je je blinddoek weg, Hoor dan je mond die zegt: `bleef ik zojuist wegens lippendienst aan de ogen in gebreke ... nu mag ik weer voor mijzelve spreken.’…

een stil rumoer binnenin mij alsof je niet weet dat meer dan handen kunnen slaan de ochtend van de blauwe plekken zal wel zakken of ik laat ze wel knagen onder mijn lange jas die is nog wat zwarter dan het dreunen van je stem of de blinddoek die ik letterloos moet dragen om de kleurloze stenen te stapelen tussen het nachtbraken…

de boom treuren tranen in het vangnet van de voorjaarswind, het zijn de wilgen die het lot bepalen tot de waterspiegel hen vindt De witste seringen uit het verhaal tonen de geurigste kleuren van het avondrood in het groenste kroos gaan ze ten onder in de ademnood van de onvoltooide dingen De hemel richt zijn bühne in, trek een blinddoek…

waarachtig waargenomen heb ik U wezenlijk was ik niet zo voorbereid ik deed gewoon mijn ding ging daar helemaal in op en juist op dat montere moment waarop ik even helemaal niets meer wist de vele gedachten voorbij stopte het denken abrupt vastgenageld werd mijn geest de blinddoek afgetrokken en heel even mocht ik zien de hevige helderheid…

Ze wil de lente beginnen, de wolken opmeten, de blinddoek vergeten. Ze zal de rozen nog snoeien, de druiven zien rijpen, een list voor jagers verzinnen. Laat haar ontdekken dat alle bloed rood is, dat vrijheid niet dood is, en grootspraak niet groot is, maar dat ze rijk wordt hoe meer ze zich geeft.…

Ze wil de lente beginnen, de wolken opmeten, de blinddoek vergeten. Ze zal de rozen nog snoeien, de druiven zien rijpen, een list voor de jagers verzinnen. Laat haar ontdekken dat alle bloed rood is, dat vrijheid niet dood is, en grootspraak niet groot is, maar dat ze rijk wordt hoe meer ze zich geeft.…

Je ben een sterk persoon die heel veel heeft beleeft Maar wees niet blind voor wat het leven jou heeft te geven Open je ogen, open je hart, besef dat je geliefd bent Niet iedereen is slecht, doe je blinddoek af... Het leven heeft heel veel moois te geven, durf het leven te leven…

Ogen van mensen zien de blinddoek van hun god, van eigen schoonheid. Liefde streeft ernaar al het eerdere streven, achterwege te laten. Een vroege vlinder accentueert tijd met beweging sculptuur van het licht. Gericht op eigenwaarde ben de sterren vergeten, maar herken het licht.…

Een blinddoek onthult de zwaktes. De mens is daarin niet geïnteresseerd Zijn ogen zijn al gericht op een andere tragedie De lichamen worden opgestapeld De oorlog is op de tv voorbij. Het beeld gaat op zwart.…

Van spelen en vrijen met mij, op bed ineengestrengeld in elkaar, je blinddoek voor als ik op je vrij Je herinnering... De vele weken van verleiding en spel, onze woorden ad rem over en weer, we leren elkaar zo kennen, heel snel Je lust....…

Handen voor open ogen Blinddoek voor het gezicht Zichzelf onbewust lang voorgelogen Voor de middelmaat gezwicht Uiteindelijk werd gewogen Oordelend: te licht Geen liefde maar mededogen Door eenieder als verplicht Voelen heeft hij mogen Bron van dit gedicht Keek haar in de ogen Zag opeens het licht In een droom gezogen Op de realiteit…

Verzinning, geef mij je woorden terug, kwetsbare huid van perkament, een lege windbuil op de rug, om inzichtelijk in te lijven op de blindheid op papier, het is me aangepraat misschien, blinddoek tot het zoveelste einde, streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie mij op de private tekst verlaat, het ene verdicht…

Een blinddoek schuurt langs mijn wangen Mijn vingertoppen tasten langs de muren en wanden Naar vrijheid zou ik moeten verlangen Maar mijn vraag blijft waar ik ooit in zal belanden Ik zie alleen nog maar beelden in mijn hoofd Die langs razen als boze gedachten Alle moed is bij mij weg geroofd Alles in mijn leven kan ik alleen nog maar…

De zwarte klei zit als een blinddoek om haar ogen geboetseerd. Ze heeft zichzelf gedeporteerd naar kelders van verleden. Met afkeer en vol doodsangst dwaalt ze door voorbije levens, haar handen grijpen grauwe lucht. Schaduwen van demonen dragen haar lichaam als een trofee. Ze pakt het zwaard - loodzwaar - en hakt en wrikt.…

Verkleuring, nieuwe kleine knoppen embryo van `t eerste, luikend groen doen harten sneller kloppen aprilmoppen worden uitgedacht brengt nu een volle lach straks verwacht hoor de oude grijze merel hopend zingen blijkbaar niet gevonden hij die zoekt geblinddoekt zingt hij door het platte land belandt in kerkenhoge oude boom vermoeid valt zijn blinddoek…

Geef me rozen, champagne brut en muziek een engel, oesters, aardbeien en magie Geef me een tong, lippen, een lijf, warm en hard een blinddoek, woorden, zoet geil en zacht Geef me een hand van lief streel en straf een oog van herkenning een sensuele kracht Geef me boeien en sla met een zweep neem me overal en neem me steeds meer Geef…

de blinddoek kijkt je ogen uit je huid voelt zich bekeken je handen zijn geboeid en ruggelings geketend in openheid die borsten toont je benen zijn gespreid van voet naar heup de schepping uitgedijd je lippen zijn geopend de eerste kus die wellust proeft in scherpe tanden ik streel je met fluweel de armen en je schouders je huid…

en route naar klaarheid is trappen op en trappen af het lijkt zoeken doch men wordt geleid ook berg op en berg af het gaat zoals het behoort in wezen met blinddoek als bril en uitzicht op dichte mist men ademt enkel wijl men zonder hengel naar toekomst vist de gedrevenheid is als de mens rennend roepend het hart smachtend naar d'enkel…

dood leek komt tot een wederkerend leven er gloeit begrip op de bakplaat van het zonnelicht, de fluisterende stem lijkt van de gene zijne te komen, en zit veilig opgeborgen in het brein, hier blijkt de droom van onszelf te zijn vastgelopen en verleerd die boven een glooiend landschap is bewonderd, gestuurd in vaste gewoontes door een blinddoek…

thuis klonk geen geluid van leven door de muren Geen uiting van passie in ochtend- of avonduren 't Was wel zeker, zo dacht men, het moest een saai stel wezen Postpakketjes kwamen wel, maar geen vragen die rezen Per abuis kwam er een pakje terecht bij de buren Deze konden het niet laten daar eens in te gluren: Touwen, boeien, zweepjes, blinddoek…

het kost geduld, en broeit onbegrip op de bakplaat van het licht, een fluisterende stem lijkt van gene zijne te komen, of zit veilig opgeborgen in het brein, hier blijkt de droom in onszelf te zijn vastgelopen, bovendien al eerder in een verlaten landschap gezien te zijn geweest, we worden bestuurd door ingeslepen gewoontes door blinddoek…

bonobo met een opstoot van hormonen mos in de voegen wilde wingerd woekert over de gevel aan de dakgoot hangt een flard ik herken het gaas van een bruidssluier de kanten zoom van jouw beha ik klauter over dakpanscherven wurm me door een kantelraam mijn spijkerbroek hapert aan een haak jij zit geboeid in een glazen kooi als ik jouw blinddoek…

wachten, vergeefs heb ik de maan gevraagd je naam in zijn koele armen te begraven, gespeld in een laatste ademtocht langzaam verdrink ik in het eenzaam zijn, zijn zaaigoed doet mij traag in het ochtendzweet ontwaken, het zaad bloeit als een korte droom van een blindeman, aan de wijste ziener doorverkocht onzichtbaar achter het blinddoek…

Maar een blinddoek maakt anderen nog niet blind en die zagen meer dan hij ooit wilde, vandaar zijn exentrieke kluizenaarsbestaan.…

Zo zonk hij weg in mijmeringen En drong de doolhof verder door, Maar hoe hij dieper in mocht dringen, Te dichter blinddoek hing hem voor: En zwervend met onwisse schreden De dalen in, de duinen rond, Daar is hij 't zeestrand opgetreden, Waar d’ oceaan te golven stond: En de onafzienbre kolk voor ogen En overdekt van 't luchtgewelf…

slapende honden voorbij de brandstapels en het galgenveld volgt hij het pad naar de ijzige hoogvlakte waar tussen hemel en aarde de knoestige boom verboden vruchten draagt en tussen zijn wortels de vreselijke Baphomet verbergt, de lichtdrager, die de kennis van de macht en de macht van de kennis onthult aan de vermetele die aan de blinddoek…