Alle inzendingen over blindheid

Ik hang mijn blindheid aan de kapstok, probeer een nieuwe jas maar bij het aantrekken krassen mijn vingers ongecontroleerd tussen de naden door.…

Langzaam ik benader en proef en niet hoeven te zijn genietende van oude pijn En daar was hij een andere, warme wind die mij uitademend vindt lucht die over mijn longen stroomt en de adem beneemt Blazende een kus een onbekende rust en ergens, ver weg Een stem verontrustend wie ik ben vertrouwdheid die ik ken maar blindheid die ik…

Honger en gebrek, twijfel En blindheid, ik ben melaats, Toch ontstaat het niet, en het Staat mij niet tegen, ik ben, En ik heb, en ik val, en het Valt, en het omgeeft, en het Spruit, en het staat op.…

iemand overzag een schaduw in plotseling besef, helder zo duidelijk dat woorden onnodig waren, alles werd denkbaar overbodig, zonder overtuiging alleen tastbaar door blindheid verbaasd door non-woorden maar niet genoeg om te blijven binnen de kring van elk zwijgen, dit moet de stilte zijn, zo dacht iemand snijlijnen van verveling…

mijn voorspiegel kijkt bedenkelijk dit zal geen dag worden om lang de adem te sparen, het lachen is al lang vergaan nu het lijf zich om gepijnigde botten wikkelt in een door blindheid omlijst landschap mijn ik vraagt aan de spiegel wat hier de bedoeling van is, of elke voorzet doel moet treffen, zoals geestverwarring zonder spraak…

Achter de waan van blindheid, zien blinden licht. Licht laat leven. Licht dat liefde is.…

- naar ik hoop - zijn met blindheid, doofheid geslagen houden zich plots dood.…

Tastende handen om me heen grijpt naar de randen van hetgeen Van het wat waarom en dan te lopen pad een levensplan Waarom ik ben en mijn bestaan het weten ken en waar vandaan Bespeelde gedachten met de ratio die me brachten als een adagio Begin en eind grijp ik vast en zo omlijnt het denken past In blindheid ontstaat de…

hij geeft haar pluimen hoopt opnieuw op zweven, van oost en west weer samen - richting zuid, belooft te ruien, schoont zijn serenades en overvleugelt zijn eigen stemgeluid, legt donzen kussen vleiend aan haar lippen, geen veertje laat zij: voor vallen kijkt ze uit voorbije blindheid opende haar ogen, de…

het is haar stilte haar leegte haar ruimte zonder licht waarin de doem steeds sterker wordt naar binnen lijkt gericht het is haar denken haar kern haar leven onder druk waarin de bloem steeds zwakker wordt onbruikbaar voor de “pluk” het is mijn blindheid mijn doofheid mijn zwijgen zonder doel waardoor de dans ontsprongen wordt zij…

Wat een mens niet ziet in de gehaaste blindheid van elke dag, is het bescheiden leven van dieren en planten. Bescheiden, maar daarom niet minder wreed. Planten gaan nu en dan dood, dieren eten elkaar weleens op. Zoals mensen dat figuurlijk doen. Mensen uit wellust, dieren uit noodzaak.…

Me onderdompelen in de wierookmist van de botafumeiro, verlangen naar het altijddurend zomers licht, intenser dan de sterkste laserstraal, licht dat voorgoed mijn blindheid geneest, licht op mijn pelgrimstocht: de weg naar hem, de weg naar Hem. Zo zal het zijn.…

In blindheid volgt zij stippellijntjesmodellen. Alleen het schaarse is goed voor haar. Om fijn te knippen prikken we in ogen en zetten we haar af volgens vast tarief. Zij is twee messen die vlijmend steken samen klaarkomen in de vernietiging.…

Zinnen, geef mij je woorden terug, huid van perkament een lege slaapzak op de rug, om inzichtelijk te worden blindheid op het papier, het wordt me aangepraat misschien, geblinddoekt naar een einde streven naar gelijke strofen en ik de inhoud nog niet zie en me op de private tekst verlaat, het ene dicht de ander toe in de maat- en…

vloedlijnen mij schikken misschien dat ommuurde trots mij zal omarmen zodat ik schuilen kan in de vesting van geduld waarbuiten zich de werkelijkheid ontvouwt op papier zijn alle dromen nu wel vervuld het gaat toch om de beleving welbeschouwd of iets nu werkelijk of in gedachten bestaat ik waan mij daarom in een felverlichte stad en neem blindheid…

Isis en Christus omarmen elkaar, iedereen is van de dood verlost, de zielen juichen, niemand uit bezwaar, al heeft het veel aan blindheid gekost.…

Hartverslindend monster Jouw sentimenteel gedoe Ik verafschuw jouw blindheid Je bloeddorstige wreedheid Met mijn effectloze bliksemschicht Vernietig ik jouw inwerking Het loodzware gewicht Waarmee je mijn hart gesloopt had Wordt erbarmelijker Rampzalig is de verdediging Waarmee ik het maar moest doen Verwoest door jouw monsterleger Sta…

Schrijf vandaag zeg jij over de naaktzadige de blauwe lipbloemige de afdruk van geuren het gezicht dat ontroerd over hoe mijn handen jou ontdekken het blote spelen in de schemering hoe gulzig je uit mij eet en jij zingt in mijn slaap Schrijf vandaag zeg jij hoe we vochtig liggen te zoenen strelen hijgen bijten in eenzelfde blindheid…

Zinnen, geef mij je woorden terug, huid van perkament een lege slaapzak op de rug, om inzichtelijk te worden blindheid op het papier, het wordt me aangepraat misschien, geblinddoekt naar een einde streven naar gelijke strofen, waarvan ik de inhoud nog niet zie .…

Schrijf vandaag zeg jij over de naaktzadige de blauwe lipbloemige de afdruk van geuren het gezicht dat ontroerd over hoe mijn handen jou ontdekken het blote spelen in de schemering hoe gulzig je uit mij eet en jij zingt in mijn slaap Schrijf vandaag zeg jij hoe we vochtig liggen te zoenen strelen hijgen bijten in eenzelfde blindheid…

Zij denken het te zien, Maar verstand betekent blindheid. De welbekende weg door het gros bewandeld, leid naar het doolhof vol vragen onbehandeld. Het zal twijfel doen zaaien in het hoofd van menigeen, het zal de liefde doen vergeten op de lange weg erheen. Diegenen die zich hiervan weerhouden, lopen op de draad van emotie.…

Zinnen, geef mij je woorden terug, witte huid van perkament, een lege windbuil op de rug, om inzichtelijk te blijven als de blindheid op papier, het is me aangepraat misschien, geblinddoekt naar het einde, streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie.…

Toen Opa Schot een Playboy had gekocht voor nog een laatste manueel verzetje, toen slikte hij ook gauw zo’n blauw tabletje, verheugd om wat hij daarmee nog vermocht. Helaas, juist toen een prachtpaal was verschenen was ’t blote blaadje uit het zicht verdwenen.…

Verzinning, geef mij je woorden terug, kwetsbare huid van perkament, een lege windbuil op de rug, om inzichtelijk in te lijven op de blindheid op papier, het is me aangepraat misschien, blinddoek tot het zoveelste einde, streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie mij op de private tekst verlaat, het ene verdicht…

proberen De verte te doen vergeten Woorden tegen aardige mensen Nesten vol verraderlijke slangen Alles wat ze in haar eenvoud doet Lijkt soms in strijd te zijn met mij Soms wil ik niet meer Smachtend naar gewone vrouwen In mijn gedachten allang op weg… Ze kust me ineens heel warm Afhankelijk van haar aards bestaan In mijn oogverblindende blindheid…

De drank van overmacht, voorbij van vluchten, door felle blindheid bedot lijken we thans van verre oorsprong zonder troost, droefgeestig lot.…

Als straks mijn hand verdort op 't grove laken, mijn adem stokt en uitbreekt 't laatste zweet, sla dan met blindheid 't fonklend rechteroog maar laat het linker ziende opdat ik weet, wanneer zij soms het sterfbed mocht genaken, of zij mij liefhad of dit schandelijk loog.…

kamers, de verlichting kiert door de ontboezeming van verwachting de waarheidssleutels liggen onder de mat van alle kaal gelopen verkenningen, het glimmende harnas van de toekomst is onbereikbaar tot aan de laatste versleten jas om de magere hals van een onderhuidse droomwereld blinkt de loper die de teleurstelling van doof – en blindheid…

ik mijmer kringen in de vijver zonnen in het gras sculpturen aan de horizon bladeren verwoorden onuitgesproken zinnen die kleur geven aan datgene dat tot voorkort voor onmogelijk werd gehouden, vooral nu toch spreken tongen niet van het kwade zoals dat serpent zou hebben geschilderd verkiest zij blindheid boven roem daar haar glas immer half…

Bezinning, geef mij je woorden terug, kwetsbare huid van perkament, soms een lege windbuil op de rug, om overzichtelijk te blijven in mijn blindheid op papier, het is me aangepraat misschien, het bit te strak tot de laatste hindernis, te streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie mij op de private tekst verlaat…