inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 36.331):

Maat - en meetlint

Zinnen, geef mij je woorden
terug, huid van perkament
een lege slaapzak op de rug,
om inzichtelijk te worden
blindheid op het papier, het
wordt me aangepraat misschien,
geblinddoekt naar een einde
streven naar gelijke strofen
en ik de inhoud nog niet zie
en me op de private tekst verlaat,
het ene dicht de ander toe in de
maat- en meetlint van de poëzie,
fluitend riet waar de wind van de
me toegemeten tijd in blaast, steeds
hoger en altijd gehaast, reikt naar
de toonhoogte van mijn verdriet en
naar een remedie tegen dyslexie.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 28 november 2010


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 348

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Chantal, 15 jaar geleden
Ieder deelt zijn eigen meetlint uit naar zichzelf en naar de anderen. Prachtig gedicht om steeds weer te lezen. Petje af dichter.
Harry, 15 jaar geleden
Het meet - en maatlint van de poëzie is onuitputtelijk en meetbaar naar de persoonlijke maatstaven. Heel mooi.
Ans, 15 jaar geleden
Prachtig verwoord, hoe jij je ontworstelt aan het terugkomende dilemma van de dichter.
Mooi gedicht.
kerima ellouise, 15 jaar geleden
'meetlinten' worden uitgedeeld, maar schrap de maten erop...mooi geschreven.
jan haak, 15 jaar geleden
Ieder vogeltje zingt...Mooi neergezet, Paul !
LadyLove, 15 jaar geleden
Laat je niet de mond snoeren, maar schrijf!
Bijzonder gedicht Paul.
switi lobi, 15 jaar geleden
Het meetlint gebruikt maatstaven van hart hoofd en ziel.. maar ook van die van anderen die er invloed op hebben. Rakend dit.
lijda, 15 jaar geleden
het is inderdaad jammer om in het keurslijf te willen dichten, ik kan me vinden in dit gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)