inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 50.068):

Bij ontstentenis

ik heb wijsheid in een zinkput laten stikken
zet nu mijn sluizen open voor alle erbarmen
om te stranden waar vloedlijnen mij schikken

misschien dat ommuurde trots mij zal omarmen
zodat ik schuilen kan in de vesting van geduld
waarbuiten zich de werkelijkheid ontvouwt

op papier zijn alle dromen nu wel vervuld
het gaat toch om de beleving welbeschouwd
of iets nu werkelijk of in gedachten bestaat

ik waan mij daarom in een felverlichte stad
en neem blindheid mee voor als het licht uitgaat
gewoon zomaar, voor het geval dat

Schrijver: Iniduo, 30 november 2013


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 77

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Imiza
Datum:
8 december 2013
wijsheid schuilt in dit gedicht; heel mooie tweede en laatste strofe!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)